S novim imenom na vlast?
18. mart 2018
Marin Lepen kaže da „front" u imenu stranke previše zvuči kao otpor, kao opozicija, i da je to, u političkom smislu, smiješta među autsajdere. Ako bude po njenom, stranka bi ubuduće trebalo da se zove „rassemblement" – okupljanje. Naravno, ostaje „nacionalna", jer niko u partiji nema ništa protiv nacionalnog.
S preimenovanjem stranke Lepenova želi da je učini spremnom za koaliciju, a time i za učešće u vladi. Skoro godinu dana od francuskih predsjedničkih izbora, Marin Lepen uviđa da je njena stranka u ćorsokaku. Pritom je, kao nikada do tada, 2017. izgledalo kao da ima šansu da postane predsjednica Republike: Socijalisti su bili na dnu, konzervativci su se, usljed raznih afera, sami izbacili iz igre – opasan je bio samo novi kandidat Emanuel Makron sa svojim na brzinu organizovanim „pokretom". Raspoloženje u zemlji je bilo protiv migranta, protiv globalizacije i pomalo protiv EU. Savršeno za Marin Lepen.
Prokockana prilika
Ali izgubila je – i to iznenađujuće jasno. Stručnjaci i političari njene stranke su to, između ostalog, objasnili ovako: mnogi Francuzi su se na dan izbora ipak uplašili posljedica mogućeg izlaska iz evrozone ili čak EU, a Marin Lepen se pri kraju predizborne kampanje o toj temi izjašnjavala prilično dvosmisleno. Kod Makrona su bar znali na čemu su.
Marin Lepen je imala priliku i – prokockala ju je. Vjerovatno je samo pitanje vremena kada će ona napustiti rukovodstvo stranke. Ali, sve dok je ona predsjednica, a poučena tim iskustvom, Marin Lepen može da izvrši i suštinske i kozmetičke korekcije svoje stranke. U kozmetiku spada i novo ime – mada još uvijek nije jasno da li će ga članovi i prihvatiti. Suštinska korekcija vjerovatno je odustajanje od izlaska iz evrozone i EU.
Od onoga što je prepoznatljivo u toj partiji ostaju: ksenofobija, anti-islamizam, ekonomska izolacija i mrvica državnog intervencionizma. Ako se u obzir uzme čisto sadržaj programa stranke, a i trenutna atmosfera u Francuskoj, ona bi apsolutno bila sposobna za koalicije. Jer, skoro svi su protiv dalje migracije. Više zaštite od globalizacije zahtijeva čak i predsjednik Makron, koji se pak smatra „tako liberalnim i kosmopolitskim". Tokom predizborne kampanje, svi kandidati su se žalili na EU kojom, navodno, dominira Njemačka. Zbog toga je evropska politika bolna tačka za Makrona. Ako od njegovih planiranih reformi EU ne bude ništa – a u ovom trenutku se to tako čini – Makron će na unutrašnjem planu veoma brzo postati ranjiv.
Austrija kao uzor
Dugoročno gledano, Marin Lepen želi postići ono što se ponegdje u Evropi već ostvarilo: desničarski populisti toliko su ublažili svoju retoriku da su ušli u vladu (u Austriji), ili su se udružili s drugim strankama desnog spektra s ciljem formiranja vlade (u Italiji). Cijena bi bila da se izgubi imidž autsajdera koji se bori protiv establišmenta. Ali kakva je na kraju korist od toga? „Naš cilj je jasan: vlast", lakonski kaže Marin Lepen. Ostalo bi trebalo prepustiti desničarskom duhu koji se širi po čitavoj Evropi.
Ako njena strategija uspije, plodove vjerovatno neće požnjeti Marin Lepen. Možda njena sestričina Marion Marešal-Lepen uskoro odluči da prekine svoju političku apstinenciju. Fotogenična 28-godišnjakinja ima dobre šanse da je naslijedi. Njena prednost je što zbog svojih konzervativnih predstava o društvu ima dobar odnos s tradicionalnim katolicima, čime se povećava potencijalna izborna baza. Kada su u pitanju migracija i islam, ona je postala u najmanju ruku jednako radikalna kao i njena tetka. A onima kojima se ne sviđa novo ime, mogli bi barem da uživaju u kontinuitetu porodice Lepen na čelu stranke.