آیا مکرون مرکل جدید اروپا خواهد شد؟

خانم انگلا مرکل صدراعظم آلمان از سال ها بدینسو نقش محوری را در مسایل اتحادیه اروپا بازی می کند. تاهنوز کسی این نقش وی را مورد سوال قرار نداده است. حتی شماری از روزنامه های انگلیسی زبان پس از برنده شدن دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری امریکا، به وی به عنوان "رهبر جهان آزاد " نگاه کردند. اما در پی از دست دادن آرای زیاد حزبش در انتخابات پارلمان ماه سپتمبر سال گذشته و همچنان این که تاکنون وی موفق به تشکیل دولت نشده است، ظاهراً دارد نقش اش به عنوان "خانم مقتدر اروپا" را از دست می دهد. 
ازسوی دیگر با به قدرت رسیدن امانوئل مکرون یک ستاره تازه دیگری در آسمان سیاست پدیدار شده است. این جوان جذاب در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در برابر ماری لوپن نامزد راستگرای این کشور، به طور واضح برنده شد. فراهم آوری اصلاحات در بازار کار فرانسه و همچنان بهتر شدن شرایط اقتصادی از کارهای عمده وی بوده است. 
محبوبیت وی در نظر سنجی ها که در ابتدا پایین بود، دوباره بالا رفته است. در سالگره چهل سالگی وی در ماه دسمبر اکثریت فرانسوی ها گفتند که مکرون رئیس جمهور خوبی است.
هرچند اپوزیسیون او را به اقتدارگرایی و یکه تازی متهم می سازد، اما او در زمان مبارزات انتخاباتی وعده داده بود که در صورت برنده شدن حکومتی را بر محور مردم می سازد. سراسر فرانسه، که مدت درازی اعتماد برخود را از دست داده بود، با روی کار آمدن مکرون ظاهراً این اعتماد به نفس خود را دوباره یافت. برخورد مقتدرانه با سایر سیاست مداران بزرگ   
مکرون در کنار سیاست های داخلی وی در صحنه بین المللی نیز مقتدرانه ظاهر شده است. او غذای شب را با ترامپ میل کرد و ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را در قصر ویرزایلس به حضور پذیرفت، دیدار هایی که به برگزاری یک نشست بین المللی اقلیم در پاریس انجامید. ابتکار ها در سیاست افریقا و همچنان ملاقات با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه نیز جزء فعالیت های وی در عرصه سیاست بین المللی می باشند.  

شتیفن زایدندورف معاون مدیر انستیتیوت آلمان – فرانسه در لودویگسبورگ می نویسد: «او بسیار قویاً نقش سنتی دیپلوماسی فرانسه را ایفا می کند، نقشی که در تمام جهان فعالیت می کند و باورمند است که مسایل جهانی فرانسه را نیز متاثر می سازد، و فرانسه نیز باید در آن حصه داشته باشد.» به عقیده وی: «براساس خطوط سیاست خارجی مکرون او هیچگاهی فراموش نمی کند که زمانی وزنه دارد که به عنوان یک اروپایی عمل کند.» 

راهکارهای مکرون نسبت به سایر شرکای اروپاییش فرق می کند. مثلاً انگلا مرکل در جریان مبارزات انتخاباتی خواستار پایان گفتگو ها برای شمولیت ترکیه در اتحایه اروپا، بخاطر نقض حقوق بشر در این کشور شده بود، اما مکرون ترکیه را یک "شریک انکار" ناپذیر خواند. در حال حاضر به سختی می توان تصور کرد که اردوغان به برلین بیاید.
سبک برخورد مرکل و مکرون با شرکای جنجالی شان نیز فرق می کند. هرچند خانم مرکل همواره طرفدار گفتگو با ترامپ، پوتین و یا اردوغان است، اما همیشه در این دیدار ها رسمی باقی می ماند و فاصله را حفظ می کند. ولی مکرون سعی می کند که یا جانب مقابل را تحت تاثیر قرار دهد و یاهم دوستانه رفتار کند.
دست دادن با ترامپ یکبار تقریباً به یک چالش کوچک تبدیل شد، چون ترامپ در اصل دوست ندارد دست کسی را فشار بدهند، اما مکرون دست وی را رها نمی کرد و بعداً با تکان دادن دست ترامپ از وی خواست: «سیاره را دوباره بزرگ بسازید.» این سخن مکرون ظاهراً کنایه ای بود به شعار خود ترامپ که در مباروزات انتخاباتی اش گفته بود "امریکا را دوباره بزرگ می سازیم!". هرچند ترامپ با این شعار خودش مخاطب قرار گرفته بود، اما وی دلخور نشد.
نقش انفرادی همیشه برای اروپا بد است
مجله تایم امریکایی که مدت زمان طولانی انگلا مرکل را به عنوان زن مقتدر اروپا معرفی می کرد، حالا از مکرون به عنوان رهبر بعدی اروپا نامبرده است. شتیفن زایدندورف باور دارد، این درست نیست که یک شخص و یا یک کشور خود را در رائس اروپا قرار دهد. به گفته وی: «این همواره یک خطر است که یک کشور در اروپا موقف رهبری را اختیار کند، چون دیگران یا دربرابر اش قرار میگیرند یا با این کشور همکاری نمی کنند. بخاطری که با این کار تنها سیاست داخلی را می توان پیش برد، نه سیاست اروپا را. او پیشنهاد می کند که بنابرین باید مرکل و مکرون نقش مشترکی را اختیار کنند.مکرون گفته که به دنبال سیاست فرد محوری نیست، بلکه می خواهد مشترکاً با آلمان نو آوری هایی را در اروپا انجام دهد. اما او انتظار پاسخ طرح های اصلاحاتی اش برای اروپا را می کشد. بطور مثال او می خواهد که برای حوزه یورو باید یک وزیرمالیه و همچنان بودجه ویژه تعیین شود.
هرچند مرکل در این مورد با محدودیت هایی مواجه است، اما ظاهراً در این مورد مخالفتی نکرده است. اما در داخل احزاب، (سی .دی . یو) و (سی . اس . ی.) شرط و شرایط بزرگی وجود دارند. یولیا کلوکنر معاون حزب (سی. دی. یو.) در مورد اهداف اصلی مکرون که ظاهراً در عقب این ابتکار وجود دارند می گوید: «ما مخالف برعهده گرفتن عمومی قرض های سایر کشور ها هستیم. چیزی که مالیه دهنده گان مان را متاثر می سازد.» کلایره دیمینس می کارشناس امور فرانسه از نهاد "جامعه آلمانی برای سیاست خارجی" تایید می کند که: این برداشت که آلمان باید برای فرانسه بپردازد، در آلمان فراگیر است و به اتحادیه و (اف. دی. پی.) محدود نمی شود. وی همپنان اظهار میدارد تا زمانی که دولت در آلمان تشکیل نشود، خانم مرکل نمی تواند به مکرون در این مورد پاسخ مثبت بدهد. با اینکار میدان دیپلوماسی در اختیار مکرون گذاشته شده است.

(ک.ه/. ن.ا)