آیا می توان هنوز هم مزارشریف را "امن" خواند؟

چرا آلمانی ها، دیپلمات ها، غیرنظامیان؟ چرا نظامیان نه؟ این سوال مهم را طالبان صبح روز بعد از حمله بالای قنسولگری آلمان در مزار شریف پاسخ داده اند. آنها گفته اند حمله نیروی هوایی ایالات متحده در یک روستا در نزدیکی کندز در اوایل ماه نومبر، که در آن ۳۰ غیر نظامی کشته شدند، دلیل این حمله شان است. یک سخنگوی اسلامگرایان گفته است که اگرچه هواپیماهای امریکایی بمباران کرده اند، اما آنها معلومات شان را از نیرو های آلمانی به دست آورده بودند.

بیشتر:تلفات حمله بر کنسولگری آلمان در مزارشریف افزایش یافت

آنچه سخنگوی طالبان گفته است می تواند تنها تبلیغات باشد. اما اگر آنچه را طالبان ادعا می کنند درست باشد، می تواند منجر به راه اندازی یک بحث در آلمان گردد. در واقع، سربازان آلمانی در گذشته نیز به نیروهای ایالات متحده اطلاعات داده بودند، با عواقب مرگبار مشابه. در سپتمبر ۲۰۰۹، جنرال آلمانی گیروگ کلاین برای نیروهای امریکایی دستور بمباران دو تانکر را داده بود که طالبان ربوده بودند. در اطراف این تانکر روستاییان افغان جمع شده بودند. در آن حمله هوایی تا صد غیرنظامی کشته شدند، به شمول مردان، زنان و کودکان.

حمله چند روز پیش در یک روستای دیگر در نزدیکی کندز بسیار متفاوت بوده است. ظاهرا، طالبان خود را در خانه های شهروندان پنهان کرده بودند و از مردم به حیث سپرانسانی استفاده کرده بودند. در اینجا نیز ۳۰ نفر کشته شدند؛ از جمله زنان و کودکان.

دیپلمات ها به عنوان مبارزان

این که آیا این تفاوت های مهم، اما دقیق در گفتمان عمومی نقش بازی خواهد کرد یا خیر را گذشت زمان نشان خواهد داد. به خصوص برای اولین بار سربازان نه، بلکه شهروندان ملکی آلمان به طور مستقیم از این ناحیه متاثر گردیده اند. طالبان برای انتقام گیری نمایندگی دیپلماتیک آلمان را هدف قرار دادند. اگر چه یک بمب در ماه جنوری سال ۲۰۰۹ نیز در برابر سفارت آلمان در کابل انفجار کرده بود؛ با این حال هنوز هم مشخص نیست که آیا مکن است که هدف این حمله تاسیسات امریکایی بوده باشد؟

اما این امر را باید در نظر داشته باشیم که آنچه تا حال گفته می شد که تمایز بین سربازان خارجی به عنوان یک هدف برای طالبان با افراد غیرنظامی خارجی وجود داشته است، دیگر اعمال نمی شود. دیپلمات ها یک کشور عضو پیمان ناتو، ظاهرا نیز به عنوان هدف به شمار می روند. تنها از طریق ماموریت جسورانه نگهبانان و نظامیان و خوش شانسی تا حال دیپلمات ها آسیب ندیده اند.

همچنین این مسأله پرسش های جدید را مطرح می سازد. آلمان باید بررسی کند که ماموریتش در افغانستان چگونگه ادامه پیدا کرده می تواند؟ چه کسی می تواند این امر را رد کند که فردا شاید حتی سازمان های کمک های توسعه یی دولتی آلمان نیز هدف قرار گیرند؟

و سؤال آخر باید طوری دیگر مطرح گردد: مزار تا حال به حیث امن ترین منطقه در افغانستان عنوان می شد و به همین دلیل در نظر گرفته شده که پناهجویانی که ممکن نیست در آلمان باقی بمانند، به مزار انتقال یابند. آیا این مزارشریف هنوز منطقه ای "امن" است؟

بیشتر:"پروازول" در پی حمله در بلخ خواستار توقف اخراج افغان ها شد

آلمان تلاش های زیادی انجام داده است تا که این شهر قابل زندگی کردن شود. شفاخانه ها و مکاتب ساخته شده، همکاری با والی محلی بسیار عالی است و در یک اردوگاه در میدان هوایی سربازان آلمانی هنوز هم مستقر شده اند.

قربانیان حمله دیروز افغان ها بودند. تا صد نفر بیگناه به دلیل شدت انفجار مجروح شدند. بد شانسی این افراد این بود که آنها در جاده ای شلوغ در مرکز شهر در راه بودند. زمانیکه حتی اقامت در سایه یک نمایندگی آلمانی کشنده باشد، پس چه چیز را می توان به عنوان "امن" توصیف کرد؟

شما می توانید در پایان این تبصره نظرتان را ابراز دارید. ما را خوش می سازید.

فلوریان وایگند/ ن.ک.ا