ابتکار مهاجر افغان برای نجات پناهجویان از غرق شدن

مهدی صالحی یک جوان 33 ساله افغان است که پانزده سال قبل در نتیجه فشار های گروه طالبان از افغانستان فرار کرده بود. این جوان حالا به یک متخصص هواپیمای بدون سر نشین مبدل گردیده و در تلاش است، با بکار گیری این هواپیما ها جان پناهجویان غرق شده در آب های یونان و مدیترانه را نجات دهد. در این اواخر این آب ها هزاران آواره را در کام خود فرو برده است.

پروژه "هواپیمای بدون سرنشین برای پناهجویان" گارد ساحلی و نجات دهندگان را قادر می سازد که در شرایط دشوار، موقعیت قایق پناهجویان را به آسانی پیدا کنند. جهت گیری سریع آنان سبب می شود تا از ضیاع وقت بیشتر جلوگیری صورت گرفته و نجات دهندگان بتوانند در فاصله میان مرگ و زندگی، گیرماندگان را نجات دهند.

فاصله میان ترکیه و جزیره یونان یکی از مسیر های مورد علاقه قاچاقبران انسان بوده که در سال 2015 در نتیجه اوج گیری ناآرامی ها در سوریه ، گواه عبور صدها هزار تن بوده است.

برای مهدی صالحی در حال حاضر مسئولیت تدریس در "دانشگاه دیزاین پارسونز" را به عهده دارد. تصاویر و گزارش های دلخراش زیادی از جریان غرق شدن پناهجویان سبب گردید تا از مهارت خود برای نجات غرق شدگان کار بگیرد.

مهدی و همکارش کرستین کیرش توانستند، در همکاری با فارغان دانشکده پارسونز سرانجام موفق شوند که این طرح را عملی به منصه اجرا درآورد. حالا این جوان افغان با همکارش هواپیمای بدون سرنشین را به جزیره لیزبوس آورده تا آن را به آزمایش بگیرند. آنان کمره ها، دستگاه ضبط، نقاط اشتراک گذاری داده ها و بسترهای انترنتی را در این هواپیما نیز جابجا کرده اند.

نوار های ویدیویی و صدای ضبط شده از طریق انترنت به گونه زنده منتشر شده و اطلاعات به موبایل های همراه گارد های ساحلی انتقال داده می شوند. آنان می توانند از این طریق محل حادثه را زودتر تشخیص داده و به نجات کشتی واژگون شده بشتابند.

پروژه مهدی که در مراحل آزمایشی خود قرار دارد در خصوص آن گفت: «این بسیار مهم است که ما با آنها {گاردهای ساحلی} کار کنیم. ما باید بدانیم که آنان چگونه می توانند به گونه بهتر از این هواپیماها برای اشتراک گذاری داده ها استفاده کنند.»

به گونه اغلب تکنالوژی هواپیماهای بدون سرنشین سرخط اخباری را تشکیل می دهند که با انگیزه های غلط مورد استفاده قرار می گیرند. به ویژه هنگامی که سخن از مورد هدف قرار گرفتن افراد ملکی در میان می آید. اما مهدی تاکید دارد که تکنالوژی باید بخاطر نجات جان مردم مورد استفاده قرار گیرد. او می گوید "هواپیماهای بی سرنشین می تواند به هدف تامین منافع جمعی نسبت به بخش های نظامی مورد استفاده قرار گیرد".

او همچنان گفت :«با تکنالوژی که در شرایط کنونی در اختیار داریم، مردم نباید در آب ها تلف شوند. زمانی که من این آب را عبور کردم یک نقشه کاغذی را برای دریافت نزدیک ترین محل میان ترکیه و یونان خریداری کردم». او اضافه نمود که «در سال 2016 با موجودیت موبایل های همراه به ویژه حالا که هواپیماهای بدون سرنشین در اختیار افراد ملکی نیز قرار گرفته است، می شود از این نوع تراژیدی ها جلوگیری به عمل آورد.»

ایستر کامپس یکی از هماهنگ کنندگان گروه ماموران نجات اسپانیایی در جزیره لیزبوس می گوید که این پروژه می تواند اطلاعات ارزنده را در اختیار نجات دهندگان قرار بدهد، به خصوص در این مورد که آنان اگر به کمک های صحی نیاز داشته باشند، چه تعداد مردم در کشتی حضور دارند و یا این که آنان با خود واسکت های نجات دارند، همه معلومات را می تواند این هواپیما انتشار دهد.

کامپس در گفتگو با خبرگزاری فرانس پرس بیان داشت: «این بسیار دشوار است، شما باید سه تا چهار ساعت را دریانوردی کنید تا محل غرق شدن قایق را پیدا کنید».

زمانی که صالحی در سال 2001 ترکیه را از طریق دریای اژه ترک کرد، او با یک دوست خود در یک قایق رابری مخصوص اطفال که آن را 20 دالر امریکایی خریداری نموده بود، خود را به جزیره خیوس رسانید. مهدی با لبخند کنایه آمیز می گوید که «آن یک تصمیم بسیار احمقانه بود و ما هم مانند کودکان چیزی نمی فهمیدیم .»

صالحی همچنان گفت: «ما در آن زمان پول زیاد نداشتیم که برای قاچاقبران بپردازیم اما ماندن در استانبول هم برای ما دشوار شده بود. وضعیت زندگی ما در آنجا غیر انسانی بود. ما نمی توانستیم شنا کنیم، در حقیقت آن اولین تجربه من بود که در بحر قرار گرفته بودم. اما من خود را متقاعد ساخته بودم در صورتی که از این جا جان سالم بدر ببرم، دیگر زنده خواهم ماند».

صالحی با دوست خود در آن زمان بازداشت گردیده و پنج ماه را در زندان سپری نمود. سپس یک برخورد تصادفی زندگی او را تغییر داد.

ایزابیلی یک داکتر یونانی که در آن زمان با سازمان عفو بین الملل کار می کرد، روزی به عیادت زندانیانی آمد که در آنجا صالحی نیز به سر می برد. مهدی از وی خواستار کمک گردیده و فورم درخواست پناهندگی را خانه پری نمود. این داکتر برای پیشبرد کار های او یک وکیل پیدا نمود.

صالحی افزود: «من بسیار خوش بخت بودم. من حمایت های زیادی را از طرف مردمی که در این مسیر با ایشان مواجه شدم، به ویژه در یونان به دست آوردم . آنان بر من باور داشته و من را مورد تشویق خود قرار دادند. پناهجویی و مهاجرت را ما به مثابه یک فرصت برای رشد نیاز داریم». او می گوید که "این یک تغییر بسیار سخت در یک کشور دیگر و فضای کامل دیگر برای ما است، اما ما می توانیم که تحصیل نموده، کار کنیم و در صورتی که برای ما اجازه داده شود، ثروت و شغل نیز خلق خواهیم نمود".

پروژه "هواپیمای بدون سرنشین برای پناهجویان" برنامه ای است برای ایجاد هواپیماهای بزرگ تری که بتوانند بر فراز بحرهای بزرگ همانند دریای مدیترانه نیز پرواز کند.

صالحی می گوید که آنان امیدوار اند که نمونه آزمایشی بزرگ این نوع هواپیما تا اواخر سال جاری برای استفاده آماده شود.

تا حال هزینه پیشبرد این پروژه توسط خود اعضای این گروه پرداخت شده اما صالحی و همکارانش ایجاد هواپیماهای بزرگ تر از این را که توانایی پرواز طولانی را داشته باشد نیازمند همکاری های مالی بیشتر می دانند.

با این همه، صالحی پس از این که در یونان به عنوان پناهنده پذیرفته شد، توانست در سال 2011 مدرک ماستری خود را در مهندسی از دانشگاه ولز بدست آورد.

پس از آن به ایالات متحده امریکا سفر نموده و در آنجا مدرک دوم ماستری خود را در بخش دیزاین و تکنالوژی از دانشگاه پارسون در نیویارک گرفت. حالا مهدی صالحی به عنوان آموزگار نیم روزه در دانشگاه پارسونز مصروف تدریس می باشد.