اعمار چهارسردخانه برای نگهداری محصولات زراعتی در کندز

چهارسرد خانه برای نگهداری محصولات زراعتی و باغداری در کندز که ازسوی برنامه ادغام مجدد شورای عالی صلح ساخته شدند، مورد بهره برداری قرارگرفتند.

محمد نبی رئوفی، رییس زراعت کندزمی گوید که نبود سردخانه ها ازمشکلاتی جدی است که سالانه باعث تلف شدن قسمت زیادی از محصولات کشاورزان می گردد. این پروژه در مجموع هجده و نیم ملیون افغانی هزینه برداشته که پول آن از بودجه انکشافی شورای عالی صلح پرداخته شده است. او می افزاید:

" در ولایت کندز چهارسردخانه ساخته شده که هر سردخانه ظرفیت صد تن محصولات زراعتی را دارد . دو سردخانه درمرکز کندز و دو سردخانه در ولسوالی امام صاحب موقعیت دارد. هرسردخانه تقریبا چهار و نیم میلیون افغانی هزینه برداشته و به کوپراتیف های زراعتی که درهر ولسوالی وجود دارد، تسلیم داده می شود ومورد استفاده آنها قرارمی گیرد."

درهمین حال میرویس پوپل زی، مسوول این پروژه می گوید که این سردخانه ها با معیارهای تخنیکی اعمارشده و از خراب شدن محصولات زراعتی و لبنیات درفصل سرما وگرما جلوگیری می کنند. آقای پوپل زای می افزاید:

"هرسردخانه 278 مترمربع مساحت دارد وهر یکی آن دارای 3 اتاق است. یک دهلیز به مساحت 60 متر مربع و یک اتاق به مساحت 18 مترمربع برای بسته بندی دارد. این چهارسردخانه 74 روستا را تحت پوشش قرارمی دهد. بعد از این تمام دهاقینی که مربوط این روستاها می شوند، می توانند ازاین سردخانه ها استفاده کنند."

دهاقین کندز از ساختن سردخانه ها خوشحال اند. محمد انور، یک تن از آنان می گوید، موجودیت سردخانه ها برای آنان سهولت های زیادی را جهت نگهداری محصولات زراعتی شان فراهم کرده است:

"سردخانه ها ارزش زیاد دارند. درگذشته وقتی بادنجان رومی پخته می شد، قسمتی به فروش می رسید واما بقیه خراب می شدند. و حالا اگر به شهربرآیید، دراین سردی زمستان می توانید هم رومی پیدا کنید. دلیل آن این است که در محصولات سردخانه ها به خوبی نگهداری می شوند. در گذشته میوه جات، پیاز و دیگر سبزیجات به خاطرنبود سردخانه ها خراب می شدند. یک قسمت هم به پاکستان می رفت ودرآنجا درسردخانه ها نگهداری می شدند ودوباره به اینجا آورده می شدند که با یک قیمت بلند تر به فروش می رسیدند."

کندزاز ولایت های زراعتی در شمال شرق افغانستان است که حدود 85 درصد ازباشندگان آن به زراعت اشتغال دارند. با این وصف شماری ازدهاقین و زمینداران می گویند که تا هنوز پروژه های بزرگ زراعتی که به آن وسیله تغییرات اساسی در زندگی آنان وارد شود، اجرا نشده است. استفاده ازشیوه های سنتی و میکانیزه نشدن زراعت، نبود بندها وکانال های آبیاری وعدم حمایت های مالی و قرضه های دراز مدت، از جمله مشکلاتی است که کشاورزان کندز با آن روبروهستند.