تصویر: گرگ‌ها را بهتر بشناسیم

می‌گویند گرگ‌ها در طول زندگی شان یک شریک زندگی دارند. این ادعا البته مورد مشاجره است و برخی می‌گویند این احتمال وجود دارد که رئیس نر (الفای مذکر) با بیش از یک گرگ مونث رفیق همیشگی باشد.

برای زمان‌های متمادی گرگ به عنوان یک حیوان درنده و وحشی متجسم شده که در شکار انسان و به خصوص اطفال است. برخی حامیان حفاظت از طبیعت می‌گویند هیچ دلیلی وجود ندارد که نتوان در کنار گرگ زندگی کرد.

در افسانه‌ها گفته شده که گرگ به سمت مهتاب جیغ می‌کشد، اما دانشمندان این ادعا را رد کرده و می‌گویند که گرگ در وقت جیغ کشیدن سر خود را بلند می‌گیرد تا بتواند بهتر صدای خود را بکشد. حیوانات معمولاَ برای جمع کردن گروه خود، جذب طعمه، مشخص کردن محل، ترس از دشمن و یا فرستادن هشدار صدا در می‌آورند.

گرگ‌ها نه تنها که به صورت جمعی زندگی می‌کنند، بلکه در شکار کردن نیز گروهی عمل می‌کنند. هرچند یک گرگ به تنهایی می‌تواند یک آهوی کوچک را شکار کند، اما آن‌ها به صورت گروهی می‌توانند حیوانات بزرگ مانند گوزن را نیز شکار کنند.

گرگی که از جمع رانده شده، چه در نتیجه بیماری و ضعف باشد یا انتخاب خودش، به نام «گرگ تنها» شناخته می‌شود. گفته می‌شود که گرگ‌های تنها کم‌تر صدا می‌کشند تا خود را از جماعت دور نگه دارند.

گرگ‌ها همیشه در سفر اند و روزانه ساحه‌ای میان ۳۰ تا ۵۰ کیلومتر را طی می‌کنند و اگر غذا نیابند، ممکن است ساحه بیشتری را گشت و گذار کنند. قلمرو زندگی این حیوان به جماعت و همچنین شکار بستگی دارد. به صورت متوسط ساحه زندگی این حیوان میان ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر مربع تخمین زده شده است.

گرگ‌ها به صورت متوسط میان شش تا هشت توله می‌زایند. آن‌ها در غاری زاییده می‌شوند که گرگ غالب مونث در دوره بارداری ۶۳ روزه انتخاب می‌کند. این توله‌هخا تا هشت هفتگی شیر مادر می‌خورند و بعد از آن به خوردن غذا شروع می‌کنند.

هر گروه گرگ‌ها شامل شش تا ده گرگ است. نظام شدید سلسله مراتب حاکم است. رئیس نر (نر الفا) رهبری را به عهده دارد و همراه با جفت‌اش، رئیس ماده (الفای مونث) تنها گرگ‌هایی هستند که می‌تواننند نسل بپرورانند، اما دیگر گرگ‌ها می‌توانند در پرورش چوچه‌های آن‌ها کمک کنند.