دشواری کار خبرنگاری در مصر

عبیر سعدی در بیش از دو دهه فعالیت خبرنگاری تجارب زیادی اندوخته است. او می گوید: «23 سال می شود که در بیشتر اوقات زندگی ام در حوزه خبرنگاری کار می کنم. من به خصوص در سه سال اخیر شاهد حوادث زیادی بوده ام. هم در اینجا در مصر و هم در دیگر کشورهای عربی، اما همه این ها حوادث غیرمنتظره غم انگیزی بوده اند. حادثه های غیر منتظره زیبا نیز بوده اند و من به این افتخار می کنم که نام من در پهلوی نام های الگوهای من قرار دارد.»

عبیر سعدی یگانه روزنامه نگار زن مصری است که در لیست امسال 100 قهرمان آزادی مطبوعات گزارشگران بدون مرز قرار دارد. دیگر خبرنگاران این لیست اشخاصی چون گلِن گرینوالد و لاورا پویتراس هستند که با ادوارد سنودن، نظارت جهانی و استراق سمع توسط سازمان امنیت ملی ایالات متحده امریکا (ان اس ای) را برملا کرده اند و نیز جولیان اسانج، موسس ویکی لیکس.

گزارشگران بدون مرز با این قدردانی ثابت کرده اند که این اشخاص دست آوردهای ویژه برای روزنامه نگاری انتقادی و حق عامه برای دست یابی به خبر و معلومات داشته اند.

سومین کشور خطرناک برای روزنامه نگاران

وقتی که عبیر سعدی به اتاق های دفتر "الاخبار" روزنامه مصری در قاهره می آید، همه همکاران به او تبریک می گویند. عبیر در این جا کار می کند. اما او مانند بسیاری از خبرنگاران دومین روزنامه بزرگ مصری در این دفتر جای مشخص ندارد. او می گوید: "امروز در جای ویژه می نشینم. در این جا بیشتر اوقات همکار مرحوم ام احمد عبدالجواد می نشست."

احمد عبدالجواد در 14 آگست 2013 کشته شد. او در جریان پاکسازی قهرآمیز خیمه های اعتراضی اخوان المسلمین در قاهره، به ضرب گلوله از پا درآمد. او در جمله 12 خبرنگاری است که از سال 2011 به این سو کشته شده اند. 20 دست اندر کار دیگر رسانه یی در مصر در زمان حاضر در زندان به سر می برند. به گفته گزارشگران بدون مرز ، مصر در سطح جهان سومین کشور خطرناک برای خبرنگاران بعد از سوریه و عراق است.

عبیر سعدی می گوید: «بیشتر درگیری ها که در سرک ها رخ می دهند، به نبردهای خونین تبدیل می شوند. جنگ جاده یی خطرناک ترین جنگ ها است. در این جا احزاب مختلف علیه همدیگر می جنگند... به این دلیل روزنامه نگاران که می خواهند از حوادث گزارش تهیه کنند، غالباً هدف حملات همه احزاب قرار می گیرند.»

پولیس مورد ظن قرار دارد

خالد حسین، عکاس - خبرنگار 22 ساله یکی از خبرنگاران مصری است که این خشونت ها را تجربه کرده است. در 14 اپریل زمانی که او از یکی از تظاهرات اخوان المسلمین عکس برداری می کرد، گلوله ای بر سینه اش اصابت کرد. او که از حادثه جان سالم بدر برده است، می گوید که مطمئن است که این شلیک از سوی پولیس صورت گرفته بود: «پولیس ها شلیک کردند. میان من و دیوار که عقب آن پولیس ها ایستاده بودند، کسی دیگر نبود. آنها بر من شلیک کردند، زیرا من عکس می گرفتم.»

اما مقامات رسمی ادعا می کنند که اخوان المسلمین مسئول زخمی شدن خبرنگاران مانند خالد حسینی هستند.

منازعه در مورد حفاظت خبرنگاران

در دیوارهای بیرونی دفتر اتحادیه خبرنگاران، آنها عکس های بزرگ همکاران کشته شده شان را نقاشی کرده اند که زیر آنها نام ها و تاریخ کشته شدن شان درج است.

اختلاف نظر ها در مورد حفاظت از خبرنگاران مصری خیلی بزرگ است. یک بخش از مسئولین اتحادیه خبرنگاران پیشنهاد کرده اند که خبرنگاران باید با واسکت های ضد گلوله تجهیز شوند. اما عبیر می گوید که این امر مشکل را حل نمی کند، بلکه برعکس "خبرنگاران را هرچه بیشتر با خطر مواجه می سازد، زیرا واسکت های ضد گلوله رنگ پنهانی اردو است و اردو در مصر بخشی از منازعه است."

عبیر می گوید که بسیاری از قربانیان خبرنگاران جوان هستند و آنها در مرحله آغاز موفقیت های شغلی قرار دارند و "غالباً آنها تقاضای تهیه گزارش از این حوادث را رد نمی کنند." او می افزاید: "از یک طرف این نوجوانان امید سرزمین ما هستند و از جانب دیگر من جرئت نمی کنم به چشمان این همکاران نگاه کنم، چون می دانم که چه کسی قربانی بعدی خواهد بود."