شرکت‌های آلمانی آرزومند سرمایه‌گذاری در ایران اند

پس از سال ها تحریم، ایران نیازهای شدیدی دارد که باید برآورده شوند. صنایع مهم نفت و گاز این کشور ضرورت به ماشین ها و پرزه های جدید دارد. همچنان تقاضای ماشین های نساجی، دواها و موترها نیز وجود دارد. شرکت های آلمانی در این ارتباط امیدوار اند معاملات خوبی داشته باشند. به دلیل تحریم ها صادرات آلمان به ایران به 2.4 میلیارد یورو کاهش یافته است که این نصف صادرات ده سال پیش هم نیست. اتاق صنایع و تجارت آلمان معتقد است که رقم صادرات می تواند به یک افزایش دو عددی برسد.

در کنفرانس «تجارت با ایران» که در فرانکفورت برگزار شده است، نمایندگان 250 شرکت در مورد فرصت های تجارتی در ایران بعد از برداشته شدن تحریم ها معلومات به دست می آورند. موضوع مرکزی این کنفرانس که به دعوت اتحادیه شرق نزدیک و شرق میانه اقتصاد آلمان دایر شده است، صنایع نفت و گاز، پتروشیمی، انرژی های قابل تجدید و سکتور مالی می باشد.

در جستجوی سرمایه گذاران

علی مجیدی سفیر ایران در آلمان در حاشیه این کنفرانس گفت: «پیش از تحریم ها، آلمان پیوسته مهمترین و یا دومین شریک نهایت مهم تجارتی ایران بود.» از آن زمان تاکنون از این مقام عقب رفته است. مجیدی گفت که «اما ما مطمئن استیم که آلمان می تواند به زودی موضع قبلی اش را به دست آورد».

اما سفیر ایران تصریح نمود که کشورش نمی خواهد صرف کالاهای آلمانی را خریداری کند. او افزود: «ایرانی ها انتظار سرمایه گذاری شرکت های آلمانی را دارند و علاوه بر آن خواهان مشارکت تصدی ها برای انتقال تکنالوژی می باشند.»

محمد پیوندی معاون شرکت دولتی پترولیوم ایران گفت که ایران چهارمین کشور تولید کننده نفت در جهان است و تقریباً یک پنجم ذخایر گاز طبیعی جهان را دارد. پیوندی گفت: «صنایع نفت ما باید مدرن سازی گردد، علاوه بر پرزه ها ما به خدمات تخنیکی نیازمندیم. این امکان بزرگی برای سرمایه گذاران خارجی است.»

ترجیح کالاهای ساخت آلمان

پیوندی گفت در سال هایی که ایران مورد تحریم بوده است، سهم عرضه چین در بازار ایران به طور چشمگیری افزایش یافته است: «اما این به مفهوم آن نیست که ایرانی ها از کیفیت کالاها راضی بوده اند. آن ها (کالاهای) ساخت آلمان را ترجیح می دهند.» در کل در بخش نفت و گاز و پتروشیمی در ایران بسیار اندک سرمایه گذاری صورت گرفته است.

البته در سایر بخش ها شرکت های چینی و سایر کشورهای آسیایی از غیبت چندین ساله رقیبان غربی استفاده کرده اند. چنانکه در سال 2012، شرکت های چینی برای نخستین بار ماشین های نساجی بیشتر از رقبای آلمانی شان صادر کرده اند. این در حالی است که ده سال پیش عملاً فابریکه چینی در این کشور وجود نداشت.

چین خلاء را پر کرد

مارتین هیرنکنیخت متصدی آلمانی نیز در بخش خودش که عبارت از ماشین های ویژه برای برمه کاری تونل ها می باشد، روی رقابت شدیدتر کشورهای آسیایی حساب می کند. هیرنکنیخت می گوید: «آن ها این خلاء را که در عقب گذاشتیم، به زودی پر کردند. کار بسیار ساده نیست که دوباره جای آن ها را بگیریم.»

پیش از تحریم ها، هیرنکنیخت سالانه از ناحیه فروش به ایران ده تا 15 میلیارد یورو پول به دست می آورد. با توجه به برنامه ایران برای ایجاد یک قطار زیرزمینی، شبکه قطارهای سریع السیر و سیستم آبرسانی جدید، او امیدوار است که بتواند به موفقیت گذشته اش دست یابد.

با اینهم او معتقد است که آغاز جدید در بدو امر به آهستگی جریان می یابد. غیر از آن نیز مهمترین پیش شرط این است که بانک ها انتقال پول از ایران به خارج و از خارج به ایران را دوباره تامین کنند و امکانات مالی را عرضه دارند. هیرنکنیخت به این نظر است که همین که در 15 جون یک توافق حاصل شود و تحریم ها لغو گردند، بین شش تا دوازده ماه را در بر می گیرد تا تعاملات بانکی دوباره فعال گردد.