1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

چالش فراهم ساختن سرپناه برای عودت‌کنندگان در افغانستان

۱۳۹۸ مهر ۳۰, سه‌شنبه

یک مقام ارشد حکومت افغانستان گفته است که تهیه سرپناه برای میلیون ها مهاجری که به افغانستان عودت می‌کنند، یکی از بزرگترین چالش‌هایی است که حکومت افغانستان با آن روبرو است.

https://p.dw.com/p/3Rgzz
Afghanistan Khost Flüchtlingslager Flüchtlinge aus Wasiristan
عکس: DW/N. Matoonwal

به گزارش سازمان ملل، بیش از ۲.۶ میلیون مهاجر افغان در سراسر جهان ثبت شده اند که به این ترتیب افغانستان از نظر شمار مهاجران پس از سوریه جایگاه دوم را دارد. افزون بر این، بیش از دو میلیون تن به دلیل جنگ  در داخل این کشور بی جا شده اند. 

عبدالباقی پوپل، معین امور شهرداری ها در اداره ارگان‌های محلی گفت که صدها هزار مهاجر افغان یا مجبور به بازگشت شده اند و یا به طور داوطلبانه به کشور بازگشته اند و در پیدا کردن خانه با مشکل جدی روبرو اند.

او گفت که حکومت افغانستان دسترسی به خانه‌های قابل پرداخت را اولویت خود تعیین کرده و هدف این است که در سه سال آینده برای یک میلیون نفری که به صورت غیررسمی اسکان یافته اند، «سند ملکیت» داده شود.

پوپل که در گفتگو با بنیاد تامسن رویترز گفت: «هدف ما رسمی کردن اسکان غیررسمی است که عمدتا در زمین های دولتی انجام می‌شود. اما ظرفیت مالی و مدیریتی برای اجرای این پلان پایین است و به این خاطر روند اجرای این پلان به کندی پیش می‌رود.»

او اضافه کرد: «این اسناد به آن ها اجازه می‌دهد که از زمین برای پنج سال استفاده کنند و پس از آن اگر آن ها شرایط خاصی را برآورده کنند، می توانند این قطعه زمین را به طور کامل صاحب شوند.» 

پوپل گفت که همه این اسناد به نام شوهر و همسر صادر خواهد شد و اگر زنی بیوه باشد، این اسناد به نام او خواهد بود، کاری که در افغانستان معمول نیست. 

طی چهار دهه جنگ میلیون ها افغان از خانه های شان بیرون رانده شده اند. آنها یا در داخل افغانستان به دنبال سرپناه بوده اند و یا به پاکستان و ایران مهاجرت کرده اند. 

براساس ارزیابی سازمان ملل، از سال ۲۰۱۴ تا به حال، حدود ۲.۴ میلیون مهاجر افغان به افغانستان عودت کرده اند. 

بر اساس یک کار تحقیقاتی که با همکاری بانک جهانی و کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان در سال روان نشر شده است، وضعیت اقتصادی مهاجران عودت کننده معمولا بدتر می‌شود و میزان درآمد آن ها کاهش می یابد. به گفته کارشناسان امور شهری، گزینه های آن ها برای پیدا کردن یک خانه و سرپناه نیز محدود است. 

حکومت افغانستان در چارچوب برنامه «شهر برای همه» که در سال ۲۰۱۶ به جریان انداخته شد، متعهد به انجام برنامه ریزی شهری و مدیریت مناطق روستایی به شمول نقشه برداری و ثبت املاک در مناطق شهری شد.

پوپل که بر ۱۶۵ شاروالی نظارت دارد، برای جمع آوری داده های اطلاعاتی در روستاها از نقشه برداری استفاده می‌کند. براساس یک حکم ریاست جمهوری که در سال گذشته صادر شد، حکومت املاک و سکونتگاه های غیررسمی را برای صدور سند ملکیت به ثبت می رساند. 

به گفته پوپل بیش از ۷۰ درصد از خانه ها در مناطق شهری غیررسمی هستند و یا عنوانی ندارند. او قبلا برای کمیساریای عالی سازمان ملل و آژانس اسکان سازمان ملل کار می‌کرد.  پوپل گفت: «دادن حق تصرف زمین به باشندگان، به آن ها برای ایجاد اعتماد و ثبات بیشتر اقتصادی کمک می‌کند. زیرا آن ها مالیات خواهند پرداخت و به این وسیله درآمد حکومت نیز افزایش خواهد یافت.»

او گفت که دولت  ۴۰۰ هزار هکتار زمین در دسترس دارد و قصد دارد بخشی از آن را به ساختن خانه های ارزان برای مهاجران و آوارگان عودت کننده از مناطق روستایی اختصاص دهد.  سازمان های امدادی و بخش خصوصی نیز احتمالا از این پلان ها حمایت مالی خواهند کرد.

پوپل در ادامه علاوه کرد: «چهار دهه است که در این کشور جنگ جریان دارد، اقتصاد ضعیف است و توانایی دولت محدود. ما گزینه های زیادی نداریم. اما با خانه سازی و دادن حق ملکیت زمین، مردم می‌توانند در خانه های شان سرمایه گذاری کنند، برنامه ریزی کنند و در زندگی شان پیشرفت داشته باشند.»

این گزارش ابتدا در رسانه همکار ما «اینفومایگرانتس» نشر شده است.

me/af (Reuters)

عبور از قسمت بیشتر در این زمینه

بیشتر در این زمینه

نمایش مطالب بیشتر