مبارز حقوق زنان؛ رییس بخش آلمانی عفو بین الملل

برای شناختن رییس بخش آلمانی عفو بین الملل، باید شکیبا بود. سلمین چالیسکان روزهاست که خود را از چشم رسانه ها دور نگهداشته است. به ایمیل ها جواب نمی دهد و اگر به تیلفون اش زنگ بزنی، به پیامگیر هدایت می کند.

مقام های سازمان عفو بین الملل در آلمان که در دیگر موارد با تمایل اطلاعات را در دسترس مردم قرار می دهند، در مورد این خانم 46 ساله که دختر یک کارگر مهمان ترکی می باشد، معلوماتی ارائه نکرده اند.

کسی که او را از روزهای اول می شناسد، زیراپ التینیسیک می باشد. او با وی در گروه لابی (حامی) زنان اروپایی در بروکسل کار کرده است و چالیسکان را بسیار زیاد فعال و پرتلاش می داند. التینیسیک در مورد او می گوید: «او در نهادینه ساختن شبکه اروپایی زنان مهاجر به طور قاطعانه سهم گرفت. این گروه نخستین فدراسیون سازمان های زنان مهاجر بود».

به گفته التینیسیک، این خانم «دفتر اروپایی حمایت از پناهجویان» را که یک سازمان اتحادیه اروپا برای حمایت از مهاجران است، با چندین کمپاین ابتکاری سازماندهی کرد و حمایت از آن را به دوش گرفت.

پیش از این او در سازمان های زنان فعال بود. از سال 2003 بدین سو در "مدیکا موندیاله" کار می کرد. چالیسکان در لایبریا، کانگو و افغانستان کار کرد. در کابل او برای انجمن همکاری بین المللی آلمان "جی آی زید" کار می کرد.

کار حقوق بشری، وظیفه ای دلخواه

دبیرکل جدید بخش آلمانی عفو بین الملل به چندین زبان صحبت می کند. آلمانی زبان مادری و پدری اوست و در همین زبان تحصیل کرده است. از انگلیسی و اسپانیایی ترجمه می کند. از نظر کسانی که او را می شناسند، «بسیار پرتلاش و کاردان است». همکار پیشین او زیراپ التینیسیک می گوید که او همچنان شیفته کار و تلاش برای حقوق بشر و حقوق زنان است: «کار و تلاش برای عدالت و یک جهان بهتر برای او امر دلخواهی است».

هنوز معلوم نیست که خانم چالیسکان با به عهده گرفتن این وظیفه، چه موضوعاتی را در اولویت کاری اش قرار می دهد. اما برای حکومت در برلین او یک طرف سختگیر است. تاکنون او در یگانه مصاحبه اش که در روزنامه "زود دویچه" انتشار یافته است، از حکومت آلمان به شدت انتقاد کرده است. انتقاد او از حکومت آلمان بیشتر متوجه فقدان شفافیت و کمبود کنترول صادرات سلاح می باشد.

به ویژه این انتقاد بیشتر در بخش فقدان شفافیت و کمبود کنترول در قسمت صادرات اسلحه آلمانی می باشد. البته قابل درک است که او در مورد کشورش والدین اش، ترکیه، نیز اظهارات انتقادی دارد. این انتقادهای او شامل زندانی کردن خبرنگاران، تبعیض علیه اقلیت های قومی و یا کمبود آزادی های دینی برای مسیحیان و علوی ها در ترکیه می باشد.

او هرچند انسان مبارزی است، اما زیراپ التینیسیک همکار پیشین اش او را بسیار محتاط و متعادل می خواند: «او یک انسان بسیار صریح است. او کاملاً می داند که چه می خواهد، و آنچه را می خواهد با دلایل مورد تاکید قرار می دهد».