مهاجران در آلمان: سمیر سراوان و طعم ادغام
۱۳۹۹ شهریور ۸, شنبه
پنج سال پیش، سمیر و همسرش به آلمان آمدند و حالا یک رستوران پرطرفدار دارند و در زمینه ادغام و همزیستی مهاجران و ساکنان دیگر در برلین تلاش می کنند.
در سال ۲۰۱۵، سمیر سراوان و اریج، همسرش متوجه شدند که دیگر نمی توانند به زندگی شان در دمشق پایتخت سوریه ادامه دهند. شرکت واردات و صادراتی که سمیر اداره می کرد، به همراه یک فابریکه شیرکاکائو توسط یکی از گروه های متعددی که در طول جنگ سوریه ایجاد شدند، «به سرقت رفت». در آن زمان چهار سال از آغاز جنگ می گذشت.
سمیر سراوان که ۴۱ سال دارد، با یادآوری از آن دوران گفت: «وضعیت در سوریه وحشتناک است. گروه های زیادی وجود دارند و هرکسی (اسلحه به دست گرفته است و) می جنگد».
سفر این زوج از سوریه به آلمان با دشواری های زیادی همراه بود. آن ها از ترکیه به یونان مسافرت کردند و بعد در امتداد راهی که از آن به عنوان «مسیر بالقان» یاد می شود، سفرشان را به آلمان ادامه دادند.
حالا پنج سال از آن دوران گذشته است. سمیر و همسرش اریج، سال گذشته یک رستوران در برلین باز کردند و به آن نام «عطر دمشق» را دادند. در این جا غذاهایی عرضه می شود که در میان مردم سوریه معمول است، مانند فلفل های و برگ های درخت مو که پر شده اند، گوشت بره و مرغ کباب شده، برنج با کشمش با ادویه های خاص خاورمیانه عرضه می شود.
«روزهای وحشتناک»
سمیر و اریج، پس از این که به برلین رسیدند، زمستان ۲۰۱۶/۲۰۱۵ را در میدان هوایی تمپل هوف به سر بردند. حکومت برلین که با سرازیری رو به افزایش مهاجران روبرو بود، سالن خالی این میدان هوایی را حکومت برلین به سرعت به یک کمپ تبدیل کرد. در سال ۲۰۱۵ حدود ۵۵ هزار پناهجو و یک سال پس از آن ۱۷ هزار تن دیگر به برلین آمدند.
روزهای سمیر در آن زمستان در اداره مسائل صحی و اجتماعی برلین موسوم به «LaGeSo» می گذشت. مهاجران سوریایی و افغان مجبور بودند از ساعت سه بامداد تا حدود ۱۶ ساعت را در یک حویلی گل آلود انتظار بکشند تا به مسائل اداری شان رسیدگی شود. برلین که پیش از آن هم با مشکل کمبود بودجه و پرسنل روبرو بود، برای سازمان دهی امور مهاجران تقلا می کرد. سمیر می گوید: «آن روزها وحشتناک بودند».
در طول سال های بعدی این زوج دوبار کوچ کشی کردند. آن ها از میدان هوایی برلین به خانه ای در پیرامون این شهر رفتند و بعد در چارچوب پروژه «Refugio social project» در ناحیه نوی کولن ساکن شدند. من آن جا با سمیر و اریج آشنا شدم. آن ها یک تور پیاده روی در این ناحیه را از نگاه مهاجران عرضه می کردند. این کار به ابتکار سازمان Querstadtein به اجرا درآمده بود.
پس از سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ مساله ادغام در رسانه های آلمان زیاد مطرح شده است و کمتر روزی می گذشت که یک خبرنگار راجع به چگونگی «ادغام» مهاجران سوریایی و افغان در جامعه آلمان سخن نگوید.
سمیر می گوید، ضمن تورهای پیاده روی در نوی کولن متوجه یک مساله مهم در زمینه ادغام شد. او گفت: «ما در این تورها با مردم ملاقات کردیم، به آن ها برخی مکان ها را نشان دادیم و بعد این ایده به ذهن ما رسید که با شرکت کنندگان در این تورها بیشتر در این زمینه صحبت کنیم». او افزود: «سوالات زیادی وجود دارد و مدت زمان تورهای پیاده روی بسیار کوتاه است». سمیر در ادامه گفت: «مشکل کلمه ادغام است. مردم تا مدت زیادی فکر می کردند، ادغام یعنی این که مهاجران باید مانند آلمان ها زندگی کنند. اما این تعریف درست نیست. ادغام یعنی همزیستی، وقتی که ما متوجه شباهت و نقاط مشترک مان شویم... وقتی که من به این جا رسیدم، سازمان های زیادی بودند که به مهاجران سوریایی کمک می کردند. اما من برعکس آن را انجام می دهم. من با اروپایی ها کار می کنیم، با امریکایی ها و در کل با افرادی که در این ناحیه زندگی می کنند».
او می گوید، فکر می کند که کمتر از ۱۰ درصد از همه آن هایی که در این تورها شرکت می کردند، قبلا با یک فرد مهاجر ملاقات کرده بودند و «به این خاطر ما شروع به صحبت راجع به این مساله کردیم: راجع به مهاجران و ادغام. ما سوال های زیادی دریافت کردیم و به آن ها جواب دادیم». سمیر در ادامه گفت: «ما راجع به معنای مهاجر صحبت کردیم و این که آن ها در ذهن شان چه تصوری راجع به مهاجران دارند ...».
درسال ۲۰۱۹ بود که فکر تاسیس یک رستوران به ذهن این زوج سوریایی خطور کرد. با وجود همه گیری ویروس کرونا از تعداد مشتریان رستوران «عطر دمشق» کاسته نشده است. سمیر می گوید: «این فقط یک کار نیست. مردم فقط در پنج دقیقه نخست مشتری هستند و پس از آن به دوستانمان تبدیل می شوند. آن ها احساس می کنند که در خانه ما به مهمانی آمده اند».