موج جدید پناهجویان ایتالیا را تکان داده است

در نتیجه موج جدید پناهجویان از افریقا، ایتالیایی ها نیاز به ایجاد اردوگاه های جدید ثبت نام دارند. برای ایتالیایی ها دریای مدیترانه "دریای ما" است. تنها انداختن نگاهی کوتاه به نقشه کافی است به این سوال که چرا چنین است، جواب حاصل کرد. ایتالیا در وسط دریای مدیترانه قرار دارد. در زمان مهاجرت های بزرگ می تواند یک فشار شدید بالای این کشور وارد گردد. ایتالیا از دیر زمانی برای نجات جان پناهجویان فعال گردیده است. کریستوفر هین یکی از ناظران پیشین و سنخگوی شورای پناهجویان ایتالیا می گوید: «از ماه جنوری سال روان میلادی ۱۳۸ هزار پناهجو به این کشور آمده اند. معمولا این رقم در ماه های زمستان به اندازه کم پائین می آید. اما اگر بررسی گردد حتما در پایان سال به بیش از ۱۵۰ هزار پناهجو خواهد رسید. این رقم بالا برای ایتالیا کاملا جدید است. پیش از این هرگز چنین اتفاقی نیفتاده بود.»

نزدیک به ۱۴۰ هزار پناهجو در نه ماه اول امسال حساب گردیده اند، که تقریبا شبیه رقم پناهجویان در آلمان است که در همین دوره ۲۱۰ هزار پناهجو ثبت شده اند. اما فراموش نباید کرد که آلمان همچنین نفوس بیشتر از ایتالیا دارد. ایتالیا باید با این واقعیت که اکثر پناهجویان نمی خواهند به سفر شان به شمال اروپا ادامه دهند و می خواهند در این کشور باقی بمانند، کنار بیاید. ماریو مورسونی، مسئول امور پناهجویان در وزارات داخله ایتالیا در این ارتباط می گوید: «آنها (پناهجویان) در ایتالیا باقی می مانند. سپس پناهجویان در کشور به طور متناسب در مناطق و شهرداری ها تقسیمات می شوند. ما در حال حاضر بیش از ۱۷۰ هزار نفر را ثبت کرده ایم. رقمی که در گذشته وجود نداشت. البته در حال حاضر برای این انسان ها باید پروژه های ادغام و آموزش راه اندازی شوند. ما متقاعد هستیم در صورتی که کار مان را به خوبی انجام دهیم، ممکن است برای ایتالیا، مانند آلمان در گذشته، یک فرصت خوبی باشد.»

اینکه برخلاف گذشته شمار زیادی از پناهجویان می خواهند در ایتالیا بمانند، دو دلیل دارد. اول اینکه عبور از مرز و سفر کردن پناهجویان به شمال اروپا بسیار مشکل گردیده است. تقریبا در همه جا حتی با استفاده از زور مانع ادامه سفر پناهجویان می گردند. علاوه بر این، راجستر شدن پناهجویان نتیجه داده است که کشورها سعی می کنند، پناهجویان در جایی که راجستر شده اند همانجا بمانند. ماریو مورسونی می گوید: «سال ۲۰۱۴، ما احتمالا کمی سطحی برخورد می کردیم. با این حال، پس از انتقاد انگلا مرکل صدراعظم آلمان و توماس دیمیزیر وزیر داخله این کشور، از سال ۲۰۱۵ ما همه را ثبت نام می کنیم. ما آنها را با نشان انگشت شان به طور درست ثبت می کنیم، طوری که قوانین اتحادیه اروپا پیش بینی کرده است.»

کریستوفر هاین مسئول امور پناهجویان در ایتالیا می گوید که این نشان انگشت در تمام اروپا ثبت می گردد و مقامات هر لحظه می توانند آن را ببینند. او در ادامه می گوید: «وقتی کسی در لامپیدوسا می رسد و پس از آن به اشتوتگارت آلمان می رود، پولیس شهر اشتوتگارت در ظرف چند ثانیه می تواند دریابد که پناهجو قبلا در ایتالیا بوده است. در اینجاست که روند به اصطلاح سیستم دوبلین شروع می شود، بدین معنی که پناهجو باید دوباره به ایتالیا بازگشت کند. اگر فرد به ایتالیا بازگشت نمی کند، در چنین یک حالتی کمیسیون اتحادیه اروپا پیشبینی کرده است که برای فرد عملا هیچ نوع ضمانت اجتماعی و حقوقی برای پذیرش پناهندگی اش وجود ندارد. در اینجاست که پناهجو باید فکر کند که می ماند یا به ایتالیا بر می گردد.»

در حال حاضر ایتالیا نیز مانند آلمان از عدم همبستگی در اروپا رنج می برد. زیرا چند کشور محدود به طور داوطلبانه تعداد زیادی از پناهجویان را می پذیرند. آلمان موافقت کرده است که تا ۵۰۰ پناهجو را در هر ماه تا اطلاع ثانوی بپذیرد. اما حمایت آلمان در بخش پذیرش پناهجویان برای ایتالیا تا زمانی که دیگر کشورهای اروپایی همکاری نکنند، کمک بزرگی نخواهد بود. در ایتالیا به ویژه همه بالای کشورهای شرق اتحادیه اروپا  خشمگین اند. مورسونی می گوید: «یک نشانه زشت خودخواهی کشورهای گروه "Visegrad" ( کشورهای پولند، جمهوری چک، سلواکیا و مجارستان) وجود دارد. غیر قابل تحمل است زیرا این کشورها پیمان لیزبن را امضا کرده اند. ماده ۸۰ آن از همبستگی صحبت می کند و ما انتظار داریم که اتحادیه اروپا سهم اش را انجام دهد.»

Forchheimer, Tassilo / NKA