گفتگو با سفیر اتحادیه اروپا در کابل در مورد اوضاع افغانستان

دویچه وله: شما منازعه افغانستان را در سال ۲۰۱۶ چگونه می بینید؟

فرانس مایکل میلبین: افغانستان با جنگ مواجه است. دشمن مصممی وجود دارد که دولت را به چالش می کشد و بلندپروازی نظامی دارد. اما نتوانسته است این بلندپروازی اش را با کنترول بر بخشی هایی از افغانستان بر آورده سازد.

دویچه وله: اما بسیاری ناظران واژه های «شرایط جنگی» و «منازعه مسلحانه» را برای آنچه در افغانستان اتفاق می افتد به کار می برند.

فرانس مایکل میلبین: در آنچه در آنجا جریان دارد دشمن تصمیم می گیرد. بلندپروازی دشمن برای آن است تا به طور دایمی مناطق متصرفه را کنترول کند.

دویچه وله: در ماه گذشته ملیشه های طالبان قونسلگری آلمان در مزار شریف را مورد حمله قرار دادند. در نتیجه آن دیپلومات ها به طور دایمی به کمپ پامیر متعلق به ماموریت مصمم ناتو منتقل شدند. این امر برای عامه مردم افغانستان چه علامتی می فرستد؟

فرانس مایکل میلبین: من فکر می کنم که این یک علامت بسیار مثبت بود که آلمان تصمیم گرفت قونسلگری اش در مزار شریف فعال باشد. شاید مرجح باشد که دوباره به همان محوطه برود، اما حمله آن را ناممکن گردانیده است. واضحاً ادامه کار در آنجا ممکن نیست، این به دلیل تخریب عمارت است. البته وضع آنقدر مطلوب نیست.

دویچه وله: پس از اینهمه تلاش و صرف میلیاردها یورو، چرا این ماموریت به مسیر اشتباه رفت؟

فرانس مایکل میلبین: من نمی گویم که اشتباه بود. من فکر می کنم که این ماموریت در افغانستان یک تلاش بسیار مهم بین المللی بوده است. ما با هزینه بسیار زیاد می توانستیم که دست آورد بیشتر داشته باشیم که داشتیم. مسلماً نتیجه را نمی توان با منابعی سنجش نمود که ما در افغانستان صرف کرده ایم.

برای مدت طولانی از جانب جامعه بین المللی تاکید روی این بود که کی جنگ را در افغانستان می برد. اما در کنفرانس اخیر بروکسل، ما این موضع را تغییر دادیم. اکنون ما می کوشیم صلح را ببریم. این استراتژی جدید به افغانستان امکان می دهد تا مصممانه به سوی صلح برود. ما حالا کوشش می کنیم تلاش های امنیتی، اقتصادی، انکشافی و منطقه یی مان را به سوی صلح همردیف قرار دهیم.

دویچه وله: آیا شما فکر می کنید که افغانستان برای برگشت پناهجویان و مهاجران از اروپا به قدر کافی امن است؟

فرانس مایکل میلبین: وضع امنیتی از یک منطقه تا منطقه دیگر افغانستان فرق می کند. شما نمی توانید هرجا بروید، ولی مطمئناً شما به مناطق زیادی رفته می توانید، به ویژه در شهرهای بزرگ و البته کابل پایتخت افغانستان که شمار هنگفت مردم را به شمول بیجاشدگان داخلی جذب کرده است.

دویچه وله: پاکستان و ایران شمار زیاد مهاجران و پناهجویان افغانستان را واپس به افغانستان می فرستند. احتمال دارد این امر مشکلات حکومت افغانستان را افزایش دهد. آیا این امر معقولی است که اتحادیه اروپا مهاجران و پناهجویان را واپس به کشور اصلی شان بفرستد؟

فرانس مایکل میلبین: واقعیت این است که ما از افغانستان نهایت زیاد حمایت می کنیم. عودت کنندگان از اروپا حتا به یک درصد مجموع کسانی را تشکیل نمی دهند که در حال حاضر به افغانستان می آیند. این یک مسأله بسیار حاشیه

یی است که سیاسی گردیده است.

دویچه وله: افغان ها مدعی اند که کشورهای عضو اتحادیه اروپا در مقایسه با پناهجویان سوریایی و عراقی در برابر آن ها تبعیض روا می دارند. آیا شکایت آن ها موجه است؟

فرانس مایکل میلبین: من چیزی در مورد چنین تبعیضی نشنیده ام. طبق معلومات من هرکس و هر شخص جداگانه که به افغانستان فرستاده می شود در اروپا یک بررسی مناسب را از سر می گذراند. تا زمانی که شما دلیل محکمی برای اثبات نداشته باشید، شکایت از تبعیض آسان است.

دویچه وله: انتظارات شما از حکومت آینده در ایالات متحده امریکا چیست؟

فرانس مایکل میلبین: آنچه من از اداره آینده ایالات متحده امریکا انتظار دارم، تغییر کمتر در مورد افغانستان و تغییرات بیشتر در مورد کنشگران منطقه یی می باشد. این می تواند تاثیر هنگفتی بر افغانستان داشته باشد. در اینجا یک رقابت جیو استراتژیک بین ایران و پاکستان، بین هند و چین، و بین هند و پاکستان وجود دارد. هرگاه حکومت آینده ایالات متحده امریکا این پویایی را تغییر بدهد، موجب تغییرات اندکی در سیاست های افغانستان می گردد، اما می تواند به سهولت تغییر چشمگیری در قبال سیاست های پاکستان، ایران و چین به وجود آورد. من مطمئناً بسیار مشتاقم با حکومت آینده ایالات متحده امریکا در تعامل باشم.

دویچه وله:خط قرمز اتحادیه اروپا در قبال مذاکرات صلح بالقوه با طالبان چیست؟

فرانس مایکل میلبین: هنوز باید دید که دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب ایالات متحده امریکا در قبال افغانستان چه مشی انتخاب می کند. حکومت افغانستان کاملاً تصریح نموده است که مصمم است به مذاکرات صلح بدون کدام پیش شرط بپیوندد. این یک تغییر موضع بسیار مهم است، زیرا پیش شرط ها گفت‌وگوهای صلح را دشوار می گردانند. برای آنکه گفت‌وگوهای صلح صورت گیرند، ما ضرورت به اقدام عملی داریم. اما تاجایی که مربوط به نتیجه گفت‌وگوها می شود، ما دقیقاً اهداف عالی تری داریم. ما می خواهیم مطمئن گردیم که پیشرفت هایی حفظ گردند که در ارتباط با حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان به وجود آمده اند. در عمل ما نیاز داریم آن ها را توسعه بدهیم. حرفی از پس راندان آن ها نمی تواند وجود داشته باشد. ما از جناح های شامل در گفت‌وگوهای صلح انتظار داریم از تروریسم و ارتباط با سازمان های تروریستی دست بکشند. ما به این نظریم که حزب اسلامی این کار را به طور مثبتی انجام داد.

گفتگوکننده: ساندرا پیترزمن/ ر.ر.