ناامیدی پناهجویان در یونان

۴۵ روز است که محمود عَلو در جزیره یونانی خیوس انتظار می کشد. این جوان سوریایی که از دمشق به این جا آمده است، می خواست به مادر و سه برادرش در شمال آلمان ملحق شود، اما همین که پایش به یونان رسید، به یک کمپ زندان مانند به نام ویال انتقال داده شد.

در این میان آن هایی که بیش از ۲۵ روز در این کمپ هستند، می توانند آزادانه رفت و آمد کنند، اما این مساله تغییر اساسی در وضعیت ساکنان این کمپ ایجاد نمی کند. علو می گوید: «این جا یک جزیره است، به جای دوری نمی شود رفت». او می گوید که برخی اوقات برای خریدن غذا به قریه مجاور می رود، چون آن چه که در کمپ دریافت می کنند، قابل خوردن نیست.

ماریا لاویدا، سخنگوی سازمان امدادی «داکتران جهان» گفت: «وضعیت در کمپ ها بسیار وخیم است».

این سخنگو که در حال حاضر در کمپ سودا واقع در شهر خیوس به سر می برد، گفت: «اما در مورد ویال نیز اطلاعاتی به دست من رسیده و آن جا هم وضعیت مشابه است. کمپ ها پر شده اند، حفظ الصحه تقریبا اصلا رعایت نمی شود و برای تازه واردان جای خالی وجود ندارد».

اطلاعات نادرست

اما چرا آوارگان با وجود مرزهای مسدود و شرایط بسیار بد هنوز هم عازم یونان می شوند؟

لاویدا، سخنگوی سازمان امدادی «داکتران جهان» می گوید: «به آوارگان در ترکیه گفته می شود که مرزها باز است و وضعیت مناسب. آن ها را اینگونه به یونان می فرستند».

علو، پناهجوی سوریایی این گفته ها را تایید می کند: «من می دانستم که مرزها مسدود است، اما به من گفته شد که این مساله در مورد مردم سوریه صدق نمی کند. من فکر کردم که می توانم به سفرم ادامه دهم، به خصوص این که اعضای خانواده من در اروپا هستند».

هنگامی که علو در یونان متوجه شد که نمی تواند به سفرش ادامه دهد، تقاضای پناهندگی داد. اکنون ۳۵ روز از آن زمان گذشته است. او می گوید: «به من شماره ای دادند. اما از آن هنگام هیچ کس با من تماس نگرفته است. من هیچ اطلاعی در این باره ندارم که چگونه و چه زمانی به تقاضای پناهندگی من رسیدگی می شود». آوارگان در کمپ در این باره زیاد گمانه زنی می کنند. او در ادامه می گوید که مقام های مسئول اطلاعی در این باره نمی دهند.

در انتظار پناهندگی

محمد کریم توریالی، پناهجوی افغان بسیار بدشانسی آورده است. او می گوید: «من نخستین فردی بودم که در این کمپ مقیم شدم». او بلافاصله پس از تصویب توافقنامه اتحادیه اروپا با ترکیه به جزیره خیوس رسیده است و پیش از آن یک ماه در سفر بوده و خود را از پاکستان، ایران و ترکیه به یونان رسانده است.

اما دست کم به تقاضای پناهندگی او نسبتا سریع رسیدگی شده است. هرچه که شمار آوارگان در کمپ ویال افزایش پیدا می کرد، کارمندان مسئول درمانده تر می شدند.

توریالی می گوید: «ما این جا دو نفر داریم که (با آوارگان) مصاحبه می کنند. دو نفر برای دو هزار آواره. اگر وضعیت همینگونه ادامه پیدا کند، مردم باید شش ماه یا یک سال در این کمپ انتظار بکشند». اما به گفته این پناهجوی افغان شرایط کمپ به این منظور اصلا مناسب نیست. او گفت که با این تعداد زیاد آوارگان از کشورهای مختلف، در میان آن ها مکرر درگیری رخ می دهد.

کاکا و پسر کاکای توریالی پس از او به ویال رسیده اند و هنوز با آن ها برای رسیدگی به درخواست های پناهندگی شان مصاحبه ای انجام نشده است.

تلاش های آوارگان مایوس برای فرار

برخی از آوارگان نمی توانند در شرایط وخیم کمپ و بلاتکلیفی طاقت بیاورند و سعی می کنند به ترکیه بازگردند. علو، پناهجوی سوریایی گفت، امروز شنیده است که شش یا هفت خانواده می خواهند به ترکیه بازگردند تا از آن جا راه دیگری برای سفر به اروپای مرکزی پیدا کنند.

به گزارش خبرگزاری آلمان (دی پی ای)، در اوایل این هفته حتی چند آواره سعی کردند فاصله ۱۵ کیلومتری از خیوس تا ساحل ترکیه را با شنا طی کنند.

پنج مراکشی و یک الجزایری در میان آن ها بسیار ناامید بوده اند، چون آن ها هیچ شانسی برای دریافت پناهندگی نداشته اند. این آوارگان که خطر غرق شدن شان وجود داشت، نجات داده شدند.

لاویدا، سخنگوی سازمان امدادی «داکتران جهان» گفت که از آغاز اپریل تا به حال دیگر کسی به طور رسمی به ترکیه پس فرستاده نشده است. او فکر می کند که حکومت ترکیه مانع بازگرداندن آوارگان می شود و از این حربه استفاده می کند تا لزوم ویزا برای شهروندان ترکیه توسط اتحادیه اروپا لغو شود.

به گفته این سخنگو، بسیاری از آوارگان در خیوس حاضر نیستند به کمپ های دیگر بروند، چون از این هراس دارند که به این بهانه از کشور اخراج گردند.

توریالی این نگرانی ها را ندارد: «همین حالا پناهندگی من به رسمیت شناخته شده است. من حالا می توانم به آتن بروم. آن جا به من مدارک جدید می دهند». توریالی امیدوار است که خانواده اش نیز به زودی به او ملحق شود، اما تا آن زمان او باید انتظار بکشد.