نگرانی ازنژادگرایی،20 سال پس ازحادثه روستوک آلمان

طرفداران "حزب دموکرات ملی آلمان"، یک گروه راسیستی از تمام نقاط آلمان به شهر روستوک آمدند تا از این آشوب به نفع اهداف نژادگرایانه شان سود ببرند. هم سیاست وهم نیرو های پولیس از جلوگیری این آشوب و خشونت ها ناتوان بودند. شهر روستوک بعد از آن سال ها به صورت نماد نفرت از خارجی ها شهرت یافت.

در ماه اگست سال 1992 در روستوک تصویر های سوختن ساختمان چندین طبقه ای، در تمام جهان پخش شدند. اوباش ها از اهالی شهر و افراط گرایان نژاد پرست، ساختمان چندین طبقه ای در منطقه "روستوک –لیشتنهاگن" را که خارجی ها در آن زندگی می کردند، محاصره کردند. آنها شعار های ضد خارجی را از گلو سر می دادند و آنها با پرتاپ مواد آتش زا و سنگ ها، پنجره های خانه های ساختمان را شکستند. به این ترتیب شعله های آتش تمام طبقه های ساختمان را فرا گرفت و خانه ها طعمه حریق شدند.

ولفگانگ ریشتر، کارگزار و مسوول امور خارجی ها، زمانی که این آشوب افزایش یافت، در خانه اش در همین ساختمان بود. او می گوید،"زمانی که ما از این خانه به بیرون نگاه می کردیم، می دیدیم که چطور در آنجا یک جمعیت چندین هزار نفری در یک فضای پوگروم مانند [یعنی حملات خشونت آمیز علیه یک اقلیت]، بر این ساختمان حمله و بر ما تاخت و تاز کردند. یعنی در یک فضای قهر و خشونت که در آن استدلال خردمندانه سودی نداشت. در چنین لحظه ای مهم نیست که بیش از 100 انسان در این خانه زندگی می کنند و بر اثر آتش سوزی در این خانه هلاک می شوند."

گویا که معجزه ای رخ داده باشد؛ بر اثر این آتش سوزی کسی زخمی نشد. اوباش ها دو شب و دو روز، در برابر این ساختمان چندین طبقه ای که پر ازپناهجویان بود، به آشوب و غوغا دست زدند، بدون آنکه پیش ازآن نیروهای امنیتی واکنش نشان دهند و پناهجویان را با بس ها به جا های امن انتقال دهند.

بعد از آن آشوب طلبی ها و نفرت افراط گرایان ضد خارجی، متوجه کارکران مهمان ویتنامی که در آنجا سکونت داشتند و همچنان پولیس شد. نیروی امنیتی متشکل از 30 پولیس در برابر 300 آشوبگر قرار گرفتند. بعد به شمار نیرو های پولیس افزوده شد، اما نیروهای امنیتی به صورت درست مجهز نبودند. اوباش های آشوبگر از تمام منطقه به روستوک آمده بودند که در میان آنها شمار زیادی از نازی های نوین نیزحضور داشتند. دراندک زمان 1000 آشوب گر دست به خراب کاری زدند.

در آن زمان و نیز امروز قبل از همه این پرسش مطرح می شود که دلیل این خشونت ها با این وسعت آن چه بوده است؟ از دید حایو فونکه، پژوهش گر راسیسم در دانشگاه برلین، این خشونت افراطی، نتیجه سلسله ای از ناتوانی ها و ناکامی ها بوده است. به باور او" شهر، ایالت و تا حدی دولت، به این خشونت ها اجازه داده بودند و به هیچ وجه مناسب عمل نکردند. پس اراده سیاسی وجود نداشت تا از افزایش این آشوب ها جلوگیری شود. بنا براین این تلاش برای راه اندازی پوگروم [یا آشوب علیه گروه اقلیت] بوده است که این مقامات آگاهانه به آن اجازه داده بودند."

کار سیاسی روی این فاجعه به کندی پیش می رفت؛ 44عامل آشوب گری ها تا به سه سال زندان محکوم شدند. شهردار و وزیر داخله ایالت "میکلین بورگ-فورپومرن" کناره گیری کردند.

تا هنوز مبهم مانده است که چه کسی مسوولیت عملیات بی نظم پولیس را برای جلوگیری از افزایش خشونت ها به عهده داشته است. زیرا زمانی که یک واحد نیروی پولیس برای حفظ خانه های خارجی ها محل حادثه را ترک کردند، بدون آنکه نیرو های دیگر امنیتی جانشین آن شود، آشوب های علیه باشندگان خارجی بیشتر افزایش یافت.

فونکه پژوهش گر راسیسم در دانشگاه برلین، می گوید، راسیسم و احساس دشمنی با خارجی ها، بعد از فاجعه روستوک، سیمای جدیدی به خود گرفته است: افراطی های راست گرا به عوض حملات دست جمعی گروهی، حالا به صورت مخفیانه عمل می کنند. او به عنوان نمونه از قتل های زنجیره ای هسته نازی های نوین یاد می کند که در سال 2011 کشف شد و قبل از آن سال ها دست کم 10مهاجر را در تمام نقاط آلمان به قتل رساندند. البته افزون بر آن امروز در مورد راسیسم همچنان سکوت می شود.

یواخیم گوک، رییس جمهور آلمان که پیش ها در شهر روستوک به عنوان کشیش فعالیت داشته است، برای پندگیری از فاجعه روستوک، به روز یک شنبه آینده درمحل فاجعه سخنرانی می کند.

فوکس/مبلغ

ویراستار: سیدروح الله یاسر