پناهندگان و رمضان در جزیره سیسلی ایتالیا

ایتالیا تا حالا در سال ۲۰۱۷ میلادی، ۸۵ درصد مهاجرین غیر رسمی را که به اروپا آمده اند،جا داده است اکثر این تازه واردان از کشورهای مسلمان آمده اند و برای بسیاری آنها رمضان امسال نخستین تجربه روزه گرفتن به دور از کشورشان می باشد.بسیاری آن ها با تفاوت های فرهنگی و درس های ناشی از آن آشنا می شوند ودر نهاد هائی مانند مسجد کاتانیا و مسجد الرحمن اکه در عکس دیده می شود، احساس تسکین می کنند.

رمضان با روزه گرفتن در جریان ساعات روز عملی شده و از طرف دیگر این ماه در جوامع اسلامی زمانیست که همبستگی اجتماعی را نشان می دهد. گالادیمای ۱۶ ساله که از نایجریا به سیسلی آمده است می گوید که در میان تفاوت ها گیرمانده است. به گفته او "چیز تعجب آور برای من در اروپا این است که مردم ماه ها را در یک کوچه سپری می کنند اما نام یک دیگر را نمی دانند. این برای من کاملآ عجیب است".

برای بسیاری هایی که تازه به اروپا آمده اند، تفاوت بزرگ مساله فرهنگی یا روزه گرفتن نیست بلکه از لحاظ جغرافیایی است. فاصله بیشتر از خط استوا به مفهوم دراز بودن ساعت های روز در تابستان است که در نتیجه باید روزه را طولانی تر نگه داشت. گالادیما گفت "من هرگز فکر نکرده بودم که یک فرد بتواند ازساعت سه صبح تا هشت شب روزه بگیرد. من حالا تمام روز روزه بر دهن هستم و من برای خودم تعجب آور شده ام".

مهاجرین از صحرای بزرگ افریقا و مناطق شرقی این قاره به ایتالیا از طریق لیبیا و مسیر قاچاقی آمده اند. بر بنیاد گزارش وزارت داخله ایتالیا، حالا متفاوت به این روش، رقم بنگلادیشی هایی که با استفاده از این مسیر وارد ایتالیا شده اند، در حال افزایش است.

در پاسخ به تنوع مهاجرینی که به سیسلی رسیده اند، اسماعیل بوچنافا تبعه مراکش و امام مسجد الرحمه، قرآن ترجمه شده را به زبان های مختلف در قفسچه های خود جمع آوری کرده است. او گفت "مردم از تمام نقاط جهان اینجا برای عبادت می آیند. ما این را به دلیلی که همه ما به یک هدف اینجا آمده ایم، تنظیم کرده ایم".

خان ۲۸ ساله تبعه پاکستان است می گوید "زمانی که من در مسجد هستم، رمضان است ولی روی جاده یک روز دیگر است. این یک فرهنگ بسیار متفاوت از ماست.  ایتالیا یک کشور اسلامی نیست. من یک عیسوی نیستم. ولی تا زمانی که ما با یک دیگر با احترام و روش خوب برخورد کنیم این اصلاً هیچ فرق نمی کند".

در جنوب ایتالیا، دوکانداران سنتی به هدف صرف ناهار دوکان های خود را در نیمه روز مسدود می کنند. ولی حالا بنگلادیشی ها به دلیل روزه داشتن دوکان های خود را باز نگه می دارند. مومن ماتوبر 25 ساله اهل بنگلادیش که هشت ماه قبل به این منطقه آمده است می گوید "حتی اگر ما خسته هم شویم، دوکان های خود را باز نگه می داریم. این برای ما دشوار نیست چون دین ما  این گونه است".

برای بسیاری مهاجرین، رمضان مترادف غذای مشخص از کشور اصلی شان می باشد. سپری کردن رمضان در کشورهای خارجی به معنی خوردن غذای نو معمولا با نتایج مختلف است. اسماعیل جامع یک میانجی فرهنگی گفت "افریقایی ها خوش دارند که برنج را با گوشت مرغ یکجا بخورند. این ها نمی دانند که کوفته و یا مکرونی چیست. حتی زمانی که من تازه آمده بودم، من اصلا مکرونی را نمی شناختم".

مالا نوجوانی که به تازگی از لیبیا به سیسلی آمده گفت "در روزهای رمضان ما به کشورهای خود نظر انداخته و خود را تنها احساس می کنیم. این اولین رمضان برای من است که به دور از خانواده ام سپری می کنم. ما در ایتالیا خارجی بوده و درحالت پریشانی و اضطراب در این کشور جدید قرار داریم. ولی نسبت به همه دور بودن از خانواده ما بخش بزرگ دشواری برای ماست".