چند درصد از آوارگان در آلمان بدون مجوز کار می کنند؟

شمار این آوارگان زیاد نیست و طبق ارزیابی کارشناسان آن ها فقط در حاشیه کوچکی از بازار کار شانس اندکی (برای پیدا کردن کار سیاه) دارند.

اما با این وجود چندین کارشناس گزارش می دهند که در این میان نخستین آوارگان به کار بدون مجوز روی آورده اند. 

البته در این زمینه اطلاعات رسمی وجود ندارد و به این دلیل ارزیابی های کارشناسان درباره میزان آوارگانی که بدون مجوز قانونی کار می کنند، بسیار از هم فاصله دارد.

اما کارشناسان همه تقریبا یک صدا می گویند که شمار این آوارگان محدود است.

بنیاد کاربردی تحقیق درباره اقتصاد "آی ای و" در بهار گذشته به بحث درمورد آوارگانی که کار سیاه می کنند، دامن زده بود.

براساس برآورد نتیجه اطلاعات موجود، محققان در شهر توبینگن آلمان پیش بینی کرده بودند که در سال ۲۰۱۶، حدود ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار آواره به کار سیاه روی خواهند آورد.

آن ها گفتند که از حدود ۸۰۰ هزار آواره ممکن است که تقریبا ۲۵ درصد آن ها وارد بازار کار سیاه شوند. اما بسیاری این فرضیه های بنیاد (آی ای وی) را زیر سوال می برند. 

وُلفگَنگ کاشوبا، مدیر بنیاد تحقیق تجربی درباره مهاجرت و ادغام (بی آی ام) وابسته به دانشگاه هومبولت برلین است. او نیز می گوید، مدارکی دارد دال براین که برخی از آوارگان به طور غیرقانونی کار می کنند. اما کاشوبا هم فکر نمی کند که تعداد آن ها آنقدر زیاد باشد.

طبق مشاهدات او شاید یک تا دو درصد از آوارگانی که در آلمان زندگی می کنند، کارهای غیرقانونی را قبول کنند. کاشوبا در این زمینه به ارتباطات بنیادش با شماری از آوارگان رجوع می کند. 

اما او هم نمی تواند اطلاعات دقیقی ارائه کند. زیرا پیدا کردن آواره ای که در گفتگوها با دانشمندان به انجام کار سیاه اقرار کند، تقریبا غیرممکن است.

به گفته کاشوبا، مدیر بنیاد "بی آی ام": «آوارگان همیشه به ما از دوستان و آشنایان شان می گویند که کار سیاه می کنند».

او افزود، گرچه که این منابع همیشه قابل اعتماد نیستند، اما گزارش های این آوارگان اجازه می دهد که ما با روند کارکرد بازار سیاه تا اندازه ای آشنا شویم.

کاشوبا دراین میان به این نتیجه رسیده است که: «هیچ آواره ای به راحتی کار سیاه را نمی پذیرد. هرکس می داند که با تخلف از قانون ممکن است مدرک قبولی اش به عنوان آواره را از دست بدهد». 

به نظر او، این که بخش کوچکی از آوارگان بازهم به کارهای غیرقانونی روی می آورند، چندین دلیل دارد: برای برخی کار سیاه به معنای کلید دستیابی به خودکفایی است: «مشکل کار سیاه زمانی پدیدار می شود که فرد آواره امکان کرایه کردن یک اتاق برای خودش را نداشته باشد».

برخی به گفته کاشوبا با پول به دست آمده از کارسیاه آرزوهای کوچک شان را برآورده می کنند: «برخی رویای این را در سر دارند که برای یک بار هم که شده بیرون از کمپ آوارگان در یک رستوران بنشینند و یک پیاله قهوه بنوشند».

طبق ارزیابی کاشوبا، مدیر بنیاد "بی آی ام"، آوارگان فقط در شمار اندکی از حاشیه های بازار کار، شانس پیدا کردن کار را دارند. براین اساس آن ها یا در رستوران ها استخدام می شوند و یا در سر ساختمان برای انجام کارهای ساده از آن ها استفاده می شود. 

برخی به کارهای رساندن مواد غذایی مانند پیتزا روی می آورند. به گفته کاشوبا: «بسیاری شام ها در شهرهای بزرگ مان بدون این که جلب توجه کنند، در راه هستند». 

با این وجود، هربِرت بروکَر، از بنیاد بازار کار و تحقیق درباره کار "آی ای بی" که در نورنبرگ مستقر است، در این باره شک دارد. او گفت: «ارقام دقیق در مورد کار سیاه، آن گونه توسط برخی از سازمان های امدادی نشر می شود، غیرقابل اعتماد است. زیرا چنین ارقامی وجود ندارد».

او متوجه این هم هست که بسیاری از آوارگان باید به قاچاقبران پول بدهند و یا به اعضای خانواده های شان که در کشورهای مبدا به سر می برند، کمک کنند.

اما بروکر اضافه می کند که بسیاری از آوارگان باید در کورس های مختلفی شرکت کنند و به این دلیل  از نظر زمانی به اندازه کافی انعطاف پذیر نیستند: «کورس های ادغام معمولا تمام روز را در بر می گیرد. این مساله در مورد بسیاری از اقدامات دیگر (برای آوارگان) صدق می کند و (به این ترتیب) دیگر وقتی برای کار کردن باقی نمی ماند».

خانم کاتیا کارگَر، رئیس اتحادیه کارگری آلمان "دی جی بی" در هامبورگ هم نظر مشابهی دارد.

او می گوید، تجربیات مشاوران آوارگان که برای این اتحادیه در هامبورگ کار می کنند، نشان می دهد، آوارگان برای پیدا کردن کار در ناحیه ویلهِلمسبورگ هامبورگ به عنوان کارگر روزمزد به اندازه کافی بر زبان آلمانی تسلط ندارند. اما به گفته خانم کارگر برخی از آوارگان در این ناحیه هامبورگ دیده شده اند. 

مدیر کل گمرک که مسئول کنترول کارهای غیرقانونی است می گوید که کار سیاه تا به حال در میان آوارگان اصلا هیچ نقشی ندارد.

کلاوس زَلتس زیدَر، سخنگوی گمرک گفت: «ما تا به حال ارقام دقیقی راجع به آوارگانی که کار سیاه می کنند، نداریم».

بزرگترین عرضه کننده سرپناه برای آوارگان در آلمان با این ارزیابی موافق است. کلاوس کُکس، سخنگوی این شرکت می گوید: «به عقیده ما این یک مشکل جزئی است...این تصور که افرادی در برابر دروازهای سرپناه های آوارگان ایستاده اند و سرنشینان آن را به انجام کارهای سیاه ترغیب می کنند، با واقعیت تطابق ندارد».