ادامه کمک آلمان به آموزش بزرگسالان در افغانستان

این دو موسسه آموزشی از سال 2002 در افغانستان در بخش های مختلف همکاری می کنند. فراهم آوری زمینه های ادامه آموزش برای بزرگسالان، دوره های سوادآموزی، کورس های حرفه ای و حمایت از شبکه زنان افغانستان و مهاجران عودت کننده از جمله مهمترین کارهایی بوده اند که تا کنون انجام داده اند.

انجمن بین المللی آموزش بزرگ سالان آلمان (دی وی وی) که بخشی از مکتب عالی و آموزش بزرگ سالان (فولکس هوخ شوله) است، در حال حاضر در افغانستان 20 مرکز آموزشی دارد که اکثر آنان در ولایت های شمالی این کشور می باشند.

ولفگنگ شور، مسوول هماهنگی انجمن بین المللی مکاتب عالی بزرگ سالان آلمان در افغانستان می گوید که در حال حاضر 160 هزار تن شامل برنامه های آموزشی مختلف می باشند و سال گذشته 150 هزار تن که 30 درصد شان زنان بودند، در این مراکز آموزش دیدند.

آقای شور می افزاید که آنان در نظر دارند تا برنامه های شان را در این کشور افزایش دهند، اما اضافه می کند: «آموزش همیشه به حمایت اقتصادی نیاز دارد، در حال حاضر سخت است که انکشاف را ببینیم، چرا که نیروهای ناتو در حال خارج شدن هستند و هنوز بیشتر پول بودجه ملی و کمک های بین المللی بالای مسایل امنیتی مصرف می شود. درست است که در کنفرانس توکیو از سوی کشورهای مختلف، وعده کمک های درازمدت برای افغانستان داده شد. اما این که چه اندازه از این کمک ها بالای برنامه های آموزشی به مصرف خواهد رسید، سوال مهمی برای پیشرفت، ترقی و توسعه افغانستان است.»

با این همه او تاکید می کند که خروج نیروهای آلمانی بالای برنامه های مشترک این سازمان و "انافی" یا انجمن ملی افغانستان برای آموزش بزرگ سالان تاثیر نخواهد داشت؛ بلکه به گفته او تمرکز بیشتری بالای آموزش نسل جوان این کشور خواهد شد.

بشیر خالقی، رییس "انافی" که همراه با شمس الدین محب، رییس پروژه های این موسسه سفری کاری به شهر بن آلمان داشت، در مصاحبه ای با دویچه وله گفت: «تا جایی که من با وزارت های خارجه و وزارت کمک های انکشافی آلمان که تمویل کننده های این برنامه هستند، تماس گرفته ام، به این نتیجه رسیده ام که برنامه های شان را ادامه خواهند داد».

وی خواهان تمرکز بیشتر آلمان بر برنامه های آموزشی در افغانستان است. او می گوید: «مطابق با مطالعات بین المللی یک کشور زمانی می تواند به رشد و انکشاف متداوم دست بیابد که حد اقل 50 درصد نفوس اش باسواد باشند. در حال حاضر ما فقط 30 درصد باسواد داریم که این خود می تواند عامل مهمی برای کاهش رشد و انکشاف باشد».

شمس الدین محب، رییس پروژه های موسسه "انافی" می گوید که علاوه بر برنامه های آموزشی در مکاتب بزرگسالان و کورس های سوادآموزی، این موسسه آموزش های حرفه یی را نیز برای رفع مشکل بی کاری و حرفه ای ساختن نیروی کار پیش می برد.

آقای محب می افزاید: «از مجموع بیش از 150 هزار دانش آموزی که ما داریم می توانیم بگوییم که به شکل عمده بیش از 10 درصد آنان شاگردان بخش حرفه یی هستند. ما در بخش های مختلف کورس های حرفه یی داریم. در بخش رسامی، کورس های آموزش ژورنالیزم، انگلیسی، کمپیوتر، تخنیک کمپیوتر و موبایل و کورس های حفظ و مراقبت و ... داریم».

او می گوید همچنان این سازمان با کمک های دولت آلمان در تلاش ایجاد یک ارتباط بین مکاتب حرفه یی و کارفرمایان است تا بتواند برای آنان زمینه کاریابی را نیز فراهم کند.

انجمن ملی افغانستان برای آموزش بزرگ سالان یا "انافی" سالانه حدود دو میلیون یورو برای برنامه های آموزشی اش هزینه می کند که به گفته مسوولان آن 1.5 میلیون یورو از کمک های حمایت کنندگان آلمانی و بقیه از هزینه (فیس) اشتراک کنندگان کورس ها تامین می شود.

برنامه های این سازمان های آموزشی علاوه بر فراهم آوری دوره های آموزشی برای کلانسالانی که نتوانسته اند درس بخوانند یا درس شان را ادامه بدهند، شامل دانش آموزان مکتب هم می شود که می خواهند در مضامین مختلف تمرین بیشتری داشته باشند.

به گونه مثال در این مراکز آموزشی کورس هایی وجود دارند که مضامین ریاضی، فیزیک و دری از صنف 9 تا 12 تدریس می گردند. در کنار این برای 8 هزار زنی که در سه سال گذشته در کورس های سوادآموزی این نهاد خواندن و نوشتن آموخته اند، مسایل صحی خانواده، جامعه مدنی و اساسات اقتصاد در خانواده نیز تدریس شده است.

کار موسسه های "انافی" افغانستان و "دی. وی. وی" آلمان با هماهنگی کامل وزارت معارف افغانستان به پیش می رود. (وی. اچ. اس) یا "فولکس هوخ شوله" آلمان خارج از آلمان نیز فعالیت دارد که هم اکنون از 928 ملت دانش آموز دارد.