66 درصد زنان بامیان در خانه ولادت می کنند
۱۳۹۱ شهریور ۲۳, پنجشنبهریحانه حیدری رییس صحت عامه ولایت بامیان می گوید، با اینکه 87 در صد از مادران در مناطق مرکزی، از دانش و مهارت های تنظیم خانواده و خطرات دوران حاملگی آگاهی دارند، اما به دلیل اینکه جامعه سنتی است و رسم و رواج های خاصی دارد، از رفتن زنان به مراکزصحی برای ولادت، جلوگیری می شود.
زهرا که در مرکز صحی "اقرآبات" در ولسوالی سیغان قابله است می گوید نبود امکانات حمل و نقل و عدم آگاهی مردم از مشکلات بزرگی است که باعث شده هنوزهم شماری زیادی از زنان باردار در خانه هایشان ولادت کنند.
ولایت بامیان درسال های گذشته بالاترین رقم مرگ ومیر طفل و مادر را داشت، از صد هزار زایمان دست کم 1600 مورد منجر به مرگ مادر و نوزاد می شد اما اکنون این رقم به 327 مورد کاهش یافته است. مسئولان صحی دلیل این کاهش را دراجرای برنامه های آگاهی دهی به زنان در این ولایت می دانند.
شهربانو واحدی یکی دیگر از قابله های این مرکز درمانی می گوید:« آگاهی دهی به مردم در محلات دور دست کافی نبوده و این باعث شده که بسیاری از خانواده ها با انتقال مریض شان به مراکز صحی مخالفت کنند».
با این که مسوولان صحی این ولایت تعداد نرس قابله ها و مراکز درمانی را در بامیان کافی می دانند اما از کمبود امکانات در این مراکز ناراضی هستند. به گفته مقامات قابله هایی که در این ولایت انجام وظیفه می کنند به خاطر کمبود امکانات و دانش مسلکی نمی توانند عمل سزارین ( برداشتن نوزاد با شکافتن بطن ) را انجام دهند و این باعث می شود که مرگ و میر مادران باردار و اطفال افزایش یابد.
با وجود راه های سخت گذر در این ولایت، روزانه ده ها مریض، به خصوص مریضان نسایی ولادی از ولسوالی ها به مرکز مراجعه می کنند. آنها از کمبود امکانات در شفاخانه مرکزی بامیان شکایت دارند و می گویند تعهد و مسوولیت پذیری در میان کارمندان صحی وجود ندارند. اما مسئولان بیمارستان این ادعا را رد می کنند.
خانم حیدری رئیس صحت عامه بامیان می گوید تا سال 2004 هیچ نرس قابله مسلکی در این ولایت وجود نداشت و زایمان ها توسط دایه های محلی و به گونه سنتی انجام می شد، اما پس از ایجاد مکتب نرسنگ در ریاست صحت عامه و دوره های آموزشی نرس قابله گی تعداد آنها افزایش یافته است. او می گوید: « پرداخت معاش کافی برای کارمندان صحی، بخصوص نرس قابله ها می تواند در کاهش مرگ و میر طفل و مادر موثرتمام شود»
تلاش برای کاهش مرگ و میر مادران و اطفال در افغانستان یکی از فعالیتهای گسترده "دبلیو اچ او" یا سازمان صحی جهان است که پس از فروپاشی نطام طالبان در این کشور به راه افتاده است. این برنامه در یازده سال گذشته همواره با چالش های گوناگونی روبرو بوده است که عمده ترین آنها رسم و رواج نا پسندیده میان مردم و تهدید های امنیتی برای کارمندان صحی این سازمان هستند.
دویچه وله: احمد صمیمی
ویراستار: رضا شیرمحمدی