آلبوم عکس: بازار گرم جلبی و خجور در ماه رمضان

اینجا یک کارگاه تولید شیرینی است، که انواع مختلف شیرینی را در آنجا می پزند. جلبی و خجور دو نوع شیرینی سنتی افغانستان اند که میزان مصرف آنها در ماه رمضان بسیار زیاد است.

در کارگاه تولید شیرینی ابتدا ترکیبات مورد نیاز خمیر خجور و جلبی تولید می شود و سپس توسط یک ظرف قیف مانند شکل داده شده و در روغن سرخ می شود. البته شکل خجور با جلبی فرق می کند. پس از سرخ شدن به آنها شیره ساخته شده از شکر و دیگر ترکیبات علاوه شده و روانه بازار می شود.

برای تهیه خمیر جلبی و خجور باید بسیار محتاط بود، در غیر آن صورت نمی توان جلبی و یا خجور خوبی پخت. اکثر کسانی که در کارگاه های تولید شیرینی افغانستان کار می کنند، به صورت تجربی این حرفه را آموخته اند و حجم کارشان باعث شده که شیرینی پزهای ماهری شوند.

در ماه رمضان شیرینی پزهای افغانستان بیشتر از هر زمان دیگری جلبی و خجور می پزند، چرا که میزان فروش آن به طور چشمگیری در این ماه بالا می رود. اکثر مردم افغانستان این دو نوع شیرینی را هنگام افطار استفاده می کنند.

شیرینی پزی های افغانستان نه تنها در ماه رمضان، بلکه برای اعیاد فطر و قربان نیز به میزان قابل ملاحظه ای جلبی و خجور تولید می کنند. مردم افغانستان در نوروز جلبی و خجور را با ماهی بریان شده می خورند.

تولید انبوه جلبی، خجور و دیگر انواع شیرینی در ماه رمضان و اعیاد باعث بلند رفتن قیمت آرد، روغ و شکر می شود. این دو نوع شیرینی سنتی به میزان قابل ملاحظه ای کالری یا انرژی دارد. این یکی از دلایلی است که مردم در ماه رمضان بیشتر از این شیرینی ها استفاده می کنند.

اما خجور و جلبی در بازارهای افغانستان در همه دوکان ها به شکل صحی فروخته نمی شود. مخصوصا در ماه رمضان و پیش از عید در همه شیرینی فروشی ها و حتی بساط های کنار سرک می توان دید که جلبی و خجور در فضای آزاد و بدون پوشش به فروش می رسند. این دو نوع شیرینی به خاطر چسبندگی که دارند خیلی زود گرد و غبار را جذب می کنند.

اگر چه اداره صحت محیطی در وزارت صحت عامه همواره از کنترول بهداشت مواد غذایی خبر می دهد، اما از ظاهر کارگاه های تولید شیرینی و طرز پخت و لباس کار کارکنان دیده می شود که تولید این شیرینی ها نیز صحی نیست. اما چنان که به نظر می رسد این طرز تهیه از خوشمزگی شیرینی و آراستگی سفره های افظار و عید مردم نمی کاهد.

علاوه بر خجور و جلبی، انواع مختلف شیرینی ها و تنقلات در ماه رمضان تولید می شوند. یکی از آنها سیمیان است که مخصوص کابل پایتخت افغانستان می باشد. اکثر شیرینی پزی ها و کارگاه های بریان گری شب ها را تا صبح کار می کنند تا برای روزهای قبل از عید به اندازه کافی مواد برای فروش در دسترس داشته باشند.