آلبوم عکس: عروسی پرخرج و افزایش مجردها در افغانستان

مردم شادند و رقص و پایکوبی می کنند، اما خدا از دل داماد خبر دارد که با چه مشکلاتی هزینه برگزاری مراسم عروسی اش را تامین کرده است،البته نه دامادهایی که از خانواده های سرمایه دار هستند. برخی از دامادهای جوان در افغانستان پس از عروسی بار سفر می بندند تا به ایران و پاکستان رفته و برای بازپرداخت قرض عروسی شان کار کنند.

سیالی در برگزاری مراسم عروسی در افغانستان بیشتر شده و اکثراً خانواده عروس شرایط سختی را برای داماد تعیین می کنند. برگزاری عروسی در هوتل مجلل شهر، نان فریمان و چند رقمی، خرید کالاهای گران قیمت، مهمانان بیش از حد و ... از جمله شرایطی هستند که امروزه رواج یافته اند. برخی از دامادان تا به دنیا آمدن طفل اول و دوم شان هنوز هم قرضدار می باشند.

"می آیند، می خورند، می روند، فراموش می کنند"، این اصطلاحات حالا بین مردم رایج است و انتقادهایی میان قشر متوسط و فقیر در مورد برگزاری عروسی مجلل راه افتاده است؛ اما می شود گفت میان خانواده های تحصیل کرده و شهری این مقوله بیشتر جا افتاده است. فراهم کردن غذای عروسی یکی از پر هزینه ترین بخش های مراسم عروسی است. در برخی از سفره های عروسی چند برابر ظرفیت مهمانان غذا تهیه می شود که پسمانده می شود.

دو ماه قبل مشرانو جرگه افغانستان قانونی را تصویب کرد که براساس آن نباید در محافل عروسی از 400 مهمان بیشتر دعوت شود. خانواده عروس حق گذاشتن شرایط سخت را برای داماد ندارد. هوتل ها نمی توانند قیمت یک خوراک غذای محفل عروسی "برای یک نفر" را از 400 افغانی بیشتر حساب کنند. با این حساب هم 160 هزار افغانی باید صرف غذای عروسی شود!

مهریه سنگین عروس را برخی از خانواده ها نوعی به گروگان گرفتن داماد محسوب می کنند. در ماده ششم قانون جدید آمده : «هیچ یک از اولیا و اقارب عروس نمی‌توانند به مناسبت ازدواج یا عروسی دختر، پول و یا امتعه دیگری به نام طویانه (شیربها، ولور، قلین، گله، پیشکش و جهیزیه) به‌صورت اجبار تحمیل نموده و از داماد و یا اولیا و اقارب او مطالبه نمایند و آن را پیش‌شرط انعقاد محفل عروسی و نکاح قرار دهند.»

شاید داماد روز عروسی اش از اینکه زندگی مشترکی را آغاز کرده، همه خوش هستند و درد اطرافش می رقصند خوش باشد، اما اگر از خانواده های متوسط و فقیر باشد، حتما ذهنش به شدت درگیر پرداخت مخارج عروسی است. یکی از هزینه های سنگین مراسم عروسی در افغانستان هم کرایه هوتل یا سالون عروسی است.

در بیش از یک دهه اخیر که نظام طالبان در افغانستان فرو پاشیده و مردم اجازه دارند مراسم عروسی شان را با ساز و آواز و شادی برگزار کنند، هوتل های مجلل و سالون های عروسی همانند سمارق در شهرهای مختلف این کشور سربرآورده اند و رقابت های ناسالم و همچشمی های گسترده را دامن زده اند. حالا نه تنها مراسم عروسی، که خیلی از محفل های عادی دیگر مثل "ختنه سوری" هم در سالون های مجلل برگزار می شوند.

هوتل های مجلل و سالون های عروسی بیشتر شده اند، اما تعداد جوانانی که بتوانند ازدواج بکنند، کمتر شده است. جوانانی که توانایی مالی کافی ندارند، از آغاز زندگی مشترک محروم می مانند. اما همه قصه همین جا تمام نمی شود؛ در سال های اخیر جایگزینی هم برای رفع این مشکل پیدا شده و رواج یافته و آن هم عروسی های دسته جمعی و دانشجویی است که نهادهای خیریه برای جوانان بی بضاعت برگزار می کنند.