آواره‌ای در شمال عراق: کودکم از سوءتغذیه رنج می‌برد

ستون های دود غلیظ و سیاه به آسمان بلنده شده است؛ دقیقا بالای کمپ مهاجران خاضر در شمال عراق.  تصاویر تلویزیونی مسیرهای ریگی را در میان خیمه ها نشان می دهد که توسط باران نرم شده اند. اینجا در حدود 40 کیلومتری شرق موصل هزاران تن از مردم شهر پناه آورده اند. زنان، کودکان و مردانی از دشت نینوا که به علاوه شهر موصل و اطرافش، تا قبل از یورش نیروهای اردوی عراق تحت کنترول ملیشه های گروه تروریستی "دولت اسلامی" یا داعش بود و به خط مقدم جنگ تبدیل شد.

 ام رفیع زنی از نینواست که منطقه اش را ترک کرده است. او می گوید: «ما اینجا زیر باران و در گل و لای زندگی می کنیم. چیزی برای خرید نیست. نه لباس و نه دیگر اشیاء. از چهار روز قبل سردردی دارم و حتی یک پیاله چای برای نوشیدن نداشته ام».

گروهی از کودکان تلاش می کنند بشکه های پلاستیکی را از یک ذخیره گاه گرد و بزرگ آب پر کنند. با وجود سرما فقط یک شلوارک و چپلک به پا دارند. ابو سعود یکی از بیجاشدگان گفت مردم مجبور شدند لباس های زمستانی را در خانه های شان رها کرده و فرار کنند.

 سعود در مورد فرار با خانواده اش می افزاید: «ما لحاف و لباس گرم برای این فصل نیاز داریم. ما کودکان خردسال داریم. مجبور شدیم خانه های مان را بدون اینکه چیزی برداریم، رها کنیم.  فقط با لباس هایی که به تن داشتیم فرار کردیم. امروز صبح بسیار سرد بود. کودکانم لباس ندارند. ما چیزی به همراه نداریم».

بیشتر:  آب به مثابه سلاح در دست "دولت اسلامی"

بیش از 20 هزار انسان از آغاز عملیات تهاجمی بزرگ علیه تروریستان "دولت اسلامی" که از دو هفته قبل آغاز شده، مجبور شده اند خانه های شان را به خاطر جنگ میان نیروهای ائتلاف ضد داعش و ملیشه های تروریست ترک کنند.

موصل هنوز هم تقریبا به صورت کامل توسط تروریستان "دولت اسلامی" کنترول می شود. تخمین زده می شود که هنوز هم نزدیک به نیم میلیون انسان در این شهر زندگی می کنند. 

سازمان ملل متحد تخمین می زند که صدها هزار انسان دیگر زمانی که مناطق بیشتری اطرف موصل از چنگ داعش آزاد شود و جنگ به شهر برسد، مجبور به فرار خواهند شد.

در کمپ مهاجران در شمال عراق همین حالا هم جای کافی وجود ندارد و کمبود مواد غذایی و امکانات ابتدایی برای زندگی وجود دارد.

رازگار عبید مسئول کمپ خاضر می گوید: «ما به فراریان تازه وارد خیمه، توشک، لحاف و غذا می دهیم؛ اما مواد کمکی بیشتری نیاز داریم. ما با وزارت مهاجرین و آوارگان، کمیساریای عالی سازمان ملل برای مهاجران و دیگر سازمان های مددرسان صحبت می کنیم تا بتوانیم وضعیت را به کنترول درآوریم. مخصوصا حالا که هوا بسیار سرد شده است». بیشتر:کمک برای شمال عراق

کودکی با دستان خالی زمین سخت را می کند تا کمک کند که خیمه شان محکم تر برپا شود. داخل خیمه چند توشک نازک گذاشته شده و در میان زوایای خیمه روی یک ریسمان لباس های کودک آویزان شده است.

ام رفیع که دخترکش را در بغل دارد و اشک از چشمانش جاریست می افزاید: «ما فقط یک سقف بالای سرمان می خواهیم. این چیز زیادی نیست. در این خیمه نه نفر زندگی می کنیم. من می خواهیم لباس هایم را بشویم و برای کودکم چیزی بپزم. کودکم قریب است که دچار سوءتغذیه شود».

آنه آلملینگ/ر.ش.