آیا سیاست امریکا در افغانستان متناقض است؟

از آنجایی که قرار است نیروهای ناتو تا پایان سال 2014 افغانستان را ترک کنند، یافتن راه حلی برای جنگ افغانستان بسیار ضروری می باشد. این در حالی است که هیلاری کلینتون، وزیر خارجه امریکا هفته گذشته خبر داد که کشورش با شبکه حقانی دیدار داشته است.

کلینتون در دیدار از پاکستان خود اذعان داشت که یک اختلاف فاحش در ایالات متحده در قبال جنگ افغانستان وجود دارد. او گفت که واشنگتن قصد دارد تا جنگ زمینی را ادامه دهد و همزمان برای گفتگو با شورشیان تلاش کند.

وزیر خارجه امریکا در اسلام آباد گفت: "من کاملا اعتراف می کنم که بیشتر چیزهایی که باید در منطقه انجام شوند، در آغاز ذاتا متناقض به نظر می رسند".
او ادامه داد: "اما تجربه ما در طول سال ها اینگونه نشان می دهد که متاسفانه، این هر دو [سیاست] همزمان باشد؛ طوری که برخی را قناعت بدهد تا به مذاکره بپیوندند و یا کسانی که کاملا مخالف صلح هستند، نابود شوند".

اما پرسش این است که آیا این سیاست کار می کند؟ بیشتر تحلیلگران بر این باورند که پس از ده سال جنگ امریکایی ها هنوز هیچ پاسخی برای پایان دادن به جنگ ندارند.

توماس روتیش، از شبکه تحلیلگران افغانستان می گوید: "چیزی که من در سخنان هیلاری کلینتون مهم یافتم این است که او راه حل سیاسی با شورشیان را کنار نگذاشت؛ و من فکر می کنم این کار درستی است".

او باور دارد که گفتگوهای اکتشافی (گام به گام برای دانستن علایق یکدیگر) با شورشیان انجام گیرد اما آنها در گفتگو مورد هجوم قرار نگیرند.

روتیش می گوید: "من فکر نمی کنم که طالبان در میز مذاکره ضربه بخورند یا تضعیف شوند. من فکر می کنم این مسئله باعث می شود آنها سرسخت تر شوند".

امید اندکی که در گذشته به مذاکرات صلح بود، روز 20 سپتمبر سال روان با ترور برهان الدین ربانی، رییس شورای عالی صلح افغانستان از بین رفت.

در سوی دیگر، نیروهای افغان و امریکایی "عملیات گسترده" یی را در شرق افغانستان به راه انداخته اند تا شورشیان شبکه حقانی و طالبان را تضعیف کنند. در همین حال، کلینتون از پاکستان خواست تا بر شورشیان فشار بیشتر وارد کند.

علاوه بر این، نیروهای تحت رهبری ناتو و سازمان ملل آمار متفاوتی از سطح خشونت ها در افغانستان ارائه می دهند که این سبب می شود تا ارزیابی درستی از عملیات های نظامی و تاثیرات آن ها به دست نیاید.

پاکستان که ملاقات امریکا با شبکه حقانی را تدارک دیده است، از ابراز نظر پیرامون شبکه حقانی امتناع کرد.

نکته پیچیده ی دیگری که روتیش مطرح می کند، عدم توافق بر سر تقسیم قدرت بین نیروهای ائتلاف شمال و طالبان می باشد. روتیگ می گوید: "طالبان ممکن است آماده پذیرش یک افغانستان کثرت گرا نباشند... این همان چیزی است که ما باید راه حلی برایش بیابیم". او در ادامه پیشنهاد کرد که یک آتش بس می تواند راهی برای آزمودن واکنش طالبان باشد.

فرانس پرس / عاصف حسینی
ویراستار: سید روح الله یاسر