نیازی به سربازان آلمانی در ماموریت های خارجی است؟

آلمان یکی از مهمترین کشورهای صنعتی جهان است و همچنین یکی از اعضای قوی پیمان ناتو که در جامعه کشورهای غربی نقش مهمی را بازی می کند. با این حال، از لحاظ نظامی، یکی از قوی ترین کشورها در اتحادیه اروپا به شمار نمی رود. حدود چهار هزار سرباز آلمانی در حال حاضر در ۱۹ ماموریت خارجی از افغانستان گرفته تا مالی ایفای وظیفه می کنند.

با این حال، سربازان آلمانی در این ماموریت ها به ندرت در خط مقدم جنگ قرار دارند. سربازان آلمانی با هواپیماهای اکتشافی (مثلا علیه تروریستان "دولت اسلامی" در سوریه و عراق) مبارزه می کنند و متحدان (مانند کردها در شمال عراق) را آموزش نظامی می دهند. سیاستمداران آلمانی همیشه تاکید می کنند که می دانند که از آلمان بیشتر انتظار می رود. پس از جنگ جهانی دوم آلمان می خواهد به طور کلی، اما به آهستگی از نقش پیش فرض یک کشور نظامی خود را بیرون کشد.

مسئولیت تاریخی

البته این امر دلایل تاریخی دارد. پس از پایان دوره نازی ها، جمهوری فدرال آلمان در سال ۱۹۵۵ اردوی جدیدی تشکیل داد. همزمان جمهوری فدرال آلمان عضو پیمان نظامی ناتو گردید. سربازان آلمانی در غرب تحت سلطه متفقین در طول دهه ها به دفاع ملی تمرکز داشتند.

از لحاظ سیاسی آلمان تقسیم شده، در مرکز جنگ سرد قرار داشت. تحت صدارت ویلی برانت در دهه هفتاد ابتکار عمل برای تغییر این امر روی دست گرفته شد. این ابتکار عمل چنین بود که باید با سیاستی نرم و آرام نسبت به اتحاد جماهیر شوروی سابق، برای بازسازی گفتگوها از طریق قراردادها به جای سلاح تلاش می گردید.

از همین زمان ارتباط ویژه با روسیه برقرار گردید. این کشور در جنگ علیه آلمان نازی ها با بیش از ۲۶ میلیون کشته، بیشترین تعداد قربانیان را در مقایسه همه طرف های درگیر داده است. تا حال روسیه نزد بسیاری از سیاستمداران آلمانی نقش ویژه ای را دارد.

بنابراین پس از الحاق کریمیا توسط روسیه همیشه طرفدارانی برای ایجاد روابط حسنه با پوتین، رئیس جمهور روسیه وجود داشته است؛ اگرچه آلمان از تحریم ها علیه مسکو حمایت می کرد. زیگمار گابریل وزیر خارجه سابق از حزب سوسیال دموکرات آلمان (اس. پی. دی) مدت کوتاهی قبل از پایان دوره وزارات اش برای کاهش تحریم ها علیه روسیه کمپاین می کرد.

ماموریت های متضاد خارجی

هنگامی که آلمان متحد، مجدداً در سال ۱۹۹۰ در مأموریت های خارجی  شرکت کرد، این امر منجر به یک بحث ملی در این کشور گردید. مهمتر از همه، ماموریت بحث انگیز بین الملل در کوزوو این بحث ها را گرم تر کرد. پس از حملات ۱۱ سپتمبر ۲۰۰۱ در نیویارک، استقرار سربازان آلمانی در افغانستان در مرکز ماموریت های این کشور قرار داشت.

این مأموریت همچون سایر مأموریت های اردوی آلمان در خارج از کشور، با واکنش های منفی و واضح مردم روبرو بوده و است. حکومت آلمان باید همیشه برای هر مأموریت نظامی کوچک و یا بزرگ تاییدی پارلمان فدرال یا "بوندستاگ" را به دست بیاورد؛ زیرا اردوی آلمان یک اردوی پارلمانی است.

رولف مویتسنیش، کارشناس امور خارجی حزب سوسیال دموکرات در همین تازگی ها در مصاحبه با دویچه وله در مورد اینکه به چه حد ماموریت های خارجی اردوی آلمان با محدویت ها روبرو است، گفت: «آلمان تنها می تواند با کمک یک مأموریت از جانب شورای امنیت سازمان ملل متحد و با تصویب بوندستاگ، در ماموریت های خارجی فعال گرد». در قضیه سوریه، هر دو امر در معرض دید نیستند.

رد شرکت در جنگ عراق

به خصوص هنگامی که ایالات متحده در جنگی اشتراک می کند، ترس در آلمان بسیار بزرگ است. در سال ۲۰۰۲، گرهارد شرویدر، صدر اعظم وقت آلمان از حزب سوسیال دموکرات، با پیروزی اش در انتخابات پارلمانی همه را شگفت زده کرد؛ اگر چه حکومت ائتلافی آن زمان با حزب سبزها آرای زیادی نداشت. دلیل این امر این بود که شرویدر در برابر شرکت آلمان در جنگ عراق که جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده امریکا آغاز کرده بود، ایستادگی کرد و اشتراک آلمان را در این جنگ رد نمود. شرویدر با این تصمیم اش دقیقا خواسته آلمانی ها را ابراز داشت.

البته در آن زمان، رهبری حزب اپوزیسیون، یعنی حزب دموکرات مسیحی را انگلا مرکل داشت و او به نفع مشارکت آلمان در جنگ عراق سخن می گفت. بنابرین، این امر در نظرسنجی ها خوب نبود. ظاهرا، انگلا مرکل که فعلا صدراعظم آلمان است، دیگر با قدرت فعلی اش آگاهانه برخورد کرده و نمی خواهد چنین اشتباهی را تکرار کند.

در تقریبا تمام احزاب امروزی در آلمان، کارشناسان خارجی و امنیتی وجود دارند که خواستار تقویت نظامی اردوی آلمان هستند. آنها معتقد هستند که این تنها راه است که آلمان می تواند نقش مهمی در حل مشکلات جهانی ایفا کند. اما در بیشتر موارد آنها در اقلیت هستند. یک نظرسنجی اخیر نشان می دهد که حدود ۶۰ درصد از آلمانی ها فکر می کنند که ماموریت های اردوی آلمان در خارج از کشور نباید گسترش یابند.

nka, rsh(Jens Thurau)