آیا پرتاب بزرگترین بمب غیراتومی گامی به سوی تباهی کامل است؟

کی فکر می کرد که در پنجشنبه میثاق مسیح با حواریونش، و در آستانه عید پاک، ایالات متحد امریکا به مثابه «کشور خود خدا» و مملکتی که خودش را حامی ارزش های مسیحی اعلام نموده است، برای نخستین بار بزرگترین بمب غیرهسته ئی را استعمال می کند. انفجار این «مادر همه بمب ها» در شرق افغانستان بنا به اظهار شاهدان عینی بسیار عظیم بود.

دلیل اصلی پرتاب این بمب تاهنوز کاملاً روشن نیست. اما در نگاه اول به نظر می رسد که در صندوقچه اغفال کننده و اسرار آمیز دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحد امریکا، این اقدام  مفهوم گسترده تری داشته باشد و این بار منطق نظامی - سیاسی را دنبال کند. زیرا هدف پس از اندیشیدن، انتخاب شده است. این بمب بزرگ اعماق پناهگاه های زیرزمینی و تونل های ملیشه های تروریست داعش را در منطقه مرزی با پاکستان هدف قرار داده است. داعش عامل آن حملات تروریستی خونینی است که که در حال حاضر افغانستان را تکان می دهد.

 کی خواهد گفت که این کار غلطی است؟ بنابراین، اردوی ایالات متحد امریکا به دلیل این اقدامش مورد انتقادات زیاد بین المللی قرار نمی گیرد ولو آنکه یک گام تا آستانه انفجار هسته ئی رسیده باشد. این چیزیست که واقعاً باید تکاندهنده باشد. این همان چیزیست که دقیقاً چرا این «مادر همه بمب ها» یک علامت کاملاً محاسبه شده از سوی کسی می فرستد که قدرت بازو و قاطعیت دارد. در راس همه کوریای شمالی و روسیه می توانند منظور باشند.

اخطار به مسکو و پوینگیانگ

امروز، در این "جمعه الآلام" یک کنفرانس بین المللی در مسکو برگزار می شود که می خواهد سر انجام در کشور جنگزده افغانستان صلح به وجود آید. با اینهم برعکس نشست های مشابه قبلی در سایر جاها، نه ایالات متحد امریکا و نه کشورهای ناتو که سربازان شان در افغانستان مستقر اند، در این کنفرانس شرکت ندارند. به نظر می رسد که روسیه ابتکار را در این مذاکرات تعیین شده در دست گیرد، آنهم به این دلیل که افغانستان تهدیدآمیز در دم دروازه هایش قرار دارد. شاید این بسیار موجب خشم واشنگتن شده باشد. مسلماً بمباردمان وسیله مناسبی است تا هم به مسکو و هم به حاکمان کابل نشان داده شود که ایالات متحد امریکا حاضر نیست عنان اختیار کشور کوهپایه های هندوکش را از دست بدهد.

 حتا فرا تر از آن در شرق آسیا ابری بالای ورطه دیده می شود که می تواند به همچون منادی یک بحران بسیار بزرگتر پنداشته شود. ایالات متحد امریکا قبلاً کشتی های جنگی اش را به آب های اطراف کوریای شمالی فرستاده است. این درحالیست که پیونگیانگ تهدید به آزمایش های هسته ئی جدید می نماید. ترامپ مخالفت خود را با همان کوتاهه گوئی اش بیان داشته و گفته است: چاره تان را می کنیم.

نظامیان امریکایی به استعمال بمب کم بها می دهند

آیا این «مادر همه بمب ها» به مثابه تهدیدی است در برابر رزمایش هسته ئی کوریای شمالی؟ واکنش های برخی از جنرال های ارشد ایالات متحد امریکا حاکی از آن اند که در سطح عالی نیروهای نظامی از چنین تبصره هایی حذر می کنند. آن ها نمی خواهند به این عملیات بیش از اندازه ارزش قائل شوند. این "میگا-بمب" یا بمب بزرگ صرف مناسبت ترین وسیله موثر در جنگ علیه پایگاه اسلامگرایان می باشد که از نگاه منطق نظامی مسلماً برحق شمرده می شود.

حکومت کابل باید از حمایت واشنگتن خشنود باشد، زیرا خطر بزرگ جنگجویان داعش در شرق افغانستان نمی باشند، بلکه طالبان اند که قریب در سرتاسر کشور فعال هستند و آنچه باید دانست اینکه: بعد از پرتاب این بمب بزرگ تا استفاده از کلاهک هسته ئی به مثابه اقدام بعدی، فاصله  بسیار دور است و به هیچ صورت در حال حاضر قابل تصور نیست. اما با اینهم یک خطر دیگر باقی می ماند و آن اینکه: چه کسی واقعاً صد در صد می تواند تضمین کند که هیچ کس پا از مرز جلو نمی گذارد و پاسخ آن با بمب بزرگتری داده نمی شود، آنهم در صورتی که امکان و اراده چنین اقدامی وجود داشته باشد؟

فلوریان وایگند رئیس بخش افغانستان در دویچه وله است و پنج سال در افغانستان زندگی و کار کرده است. شما نیز می توانید نظرتان را پای این تبصره شریک سازید.