افزایش شمار مهاجران در مرزهای ایتالیا

ارقامی که حکومت ایتالیا در این هفته انتشار داده، نشان می دهد که در هر 48 ساعت 4000 پناهجو با قایق به این کشور می آیند. این شمار شکی باقی نمی گذارد که یورش پناهجویان از طریق دریای مدیترانه افزایش یافته است. شتیفن تیلوکن از کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان در گفتگو با دویچه وله تایید می کند که «این امر واقعیت دارد». اما این پناهجویان به دلیل فقر از کشورهای حوزه سفلی صحرای افریقا نمی آیند، «بلکه اکثرشان از سوریه اند که از جنگ داخلی فرار می کنند». بنا به تخمین کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهجویان، از هر چهار مهاجری که فعلاً در لیبیا اقامت دارند، یک نفر بیجا شده سوریایی می باشد.

حکومت ایتالیا از موج بزرگ پناهجویانی که از شمال افریقا می آیند، ابراز نگرانی نموده است. آنجیلنو الفانو، وزیر داخله ایتالیا از 300 تا 600 هزار پناهجو سخن به میان می آورد که به زودی بر قایق های قراضه در لیبیا به مقصد ایتالیا سوار خواهند شد. بِرند میسوویچ از سازمان حمایت از پناهجویان "پرو ازول" این ارقام را قابل غور می خواند و می گوید: «به نظر می رسد که این شمار از سوی استخبارات ایتالیا اظهار شده باشد، این که آیا صحت دارد و یا نه، معلوم نیست. در حال حاضر شمار زیاد پناهجویانی که با قایق به سواحل ایتالیا می آیند، می تواند با آب و هوای خوب و شرایط آرام بحر ارتباط داشته باشد». بهار بر افزایش رقم پناهجویان تاثیر دارد، چنان که در زمستان تعداد شان کم تر می گردد.

پناهجویان زیاد در بلغاریا

شتیفن تیلوکن می گوید: «علاوه بر این در سطح جهانی ما شاهد افزایش شمار پناهجویان هستیم». به نظر میسوویچ کارشناس پناهجویان از سازمان "پرو ازول"، مشکل در این است که کمره های رسانه ها منحصراً خود را به مناطق محدودی مانند بحیره مدیترانه متمرکز ساخته اند. در بلغاریا نیز شمار زیاد پناهجویان وجود دارد. در ترکیه نیز چنین بود تا این که اتحاد اروپا وسایلی را در اختیارش قرار داد که دیوار حایلی ایجاد کند.

میسوویچ به این عقیده است که در سال گذشته شمار پناهجویان در حوزه دریای مدیترانه به طور قابل ملاحظه ای افزایش نیافته است، بلکه حکومت ایتالیا می کوشد از طریق انتشار این ارقام کمک های بیشتری از اتحادیه اروپا به دست آورد. ایتالیا در سال 2012 با سیاست هایش در برابر پناهجویان حساسیت هایی ایجاد کرد. در آن وقت، روم پناهجویانی را که می خواستند از طریق بحیره مدیترانه به ایتالیا بیایند، دوباره از طریق مدیترانه مسترد می کرد. محکمه اروپایی در این زمینه مداخله کرد و کوشید تا دیگر ایتالیا به چنین اقدامی دست نزند. با وجود این، دو سال پس از آن باز هم یک تخطی کامل حقوق بشر در آن جا وجود دارد.

وضع پناهجویان بسیار کم بهبود یافته است

البته دیگر قایق ها به سادگی پس فرستاده نمی شوند و پناهجویان قسماً در قایق ها مورد سوأل و پرسان قرار می گیرند. میسوویچ می گوید: «ما این موضوع را از طریق رسانه های ایتالیایی و سازمان های غیردولتی می دانیم که به این مهم می پردازند». علاوه بر این در همین تازگی ها به گزارش یک سازمان غیردولتی ایتالیایی، روم دستور پس فرستادن یک طفل صغیر را داده است که به گفته میسوویچ، «تعجب انگیز است». میسوویچ انتقاد می کند که ایتالیایی ها بسیار نزدیک با لیبیایی ها در این زمینه همکاری می کنند: «سربازان لیبیایی در آن کشتی های جنگی کار می کنند که پناهجویان را کنترول می نمایند. بسیاری پناهجویانی که از لیبیا می آیند، از این بابت در هراس اند».

از سال 2012 به این سو وضع پناهجویان صرف اندکی بهبود یافته است. به گفته شتیفن تیلوکن، دلیل این که ایتالیایی ها از افزایش شمار پناهجویان ناخشنودند باید در این هم جستجو شود که «از سال ها به این سو در ایتالیا مشکلاتی در سازماندهی سیستم پناهندگی وجود داشته است». آن هایی که توانسته اند در این کشور بمانند، به دلیل فقدان سیستم حمایتی موثر بی خانمان مانده اند. بِرند میسوویچ می گوید نمی شود که انسان ها را مدت کوتاهی در این کشور اجازه داد و بدون کدام حمایت موثر واپس فرستاد: «یک ارزیابی منصفانه و سریع مطابق به حقوق پناهجویان مطلقاً ضروری است». تیلوکن می گوید که در این ارتباط ایتالیا چندین بار خواهان کمک کمیسیون اتحادیه اروپا شده است: «به این ترتیب می شود به وارسی افراد نیازمند و طرزالعمل های قبولی شان پرداخت».

اجازه سفر قانونی به مثابه راه حل ممکن

ولفگنگ کرایسل - دورفلر، نماینده حزب سوسیال دموکرات در پارلمان اروپا به این نظر است که احتمال دارد فراهم ساختن امکانات سفر قانونی به اروپا به حل این مشکل کمک بکند. او ضمن مصاحبه ای با شبکه اول تلویزیون آلمان (ای. آر. دی) گفت: «می شود در کشورهای زادگاه پناهجویان مراکزی برای این منظور ایجاد گردد». به گفته او، فقط با باز ساختن راه های قانونی می شود از امواج مهاجران کاست: «البته ما اکنون کم و بیش سیستم توحید شده ای داریم، اما آن هایی که در یک مرز رحل اقامت می افگنند، بعداً به کشور دیگری رفته نمی توانند، زیرا این کشور مسئول آن ها می باشد. چنین چیزی اصلاً ممکن نیست». به گفته او، به جای آن باید یک سهمیه صورت بگیرد تا پناهجویان در کشورهای مختلفی تقسیم گردند: «این کار را ما در سال های هفتاد در آلمان در مورد مردمانی انجام دادیم که با قایق از ویتنام می آمدند. این کار ثمربخش بود و می توان دوباره آن را احیا کرد».

بِرند میسوویچ می گوید در صورتی که «چنین کاری صورت نگیرد، شمار پناهجویان نهایت زیاد می شود». او می گوید: «اتحادیه اروپا و سایر کشورهای صنعتی در قدم اول با آن کشورهای افریقایی ابراز همبستگی کنند که پناهجویان از آن جاها می آیند». به باور او، کسی که با سهل انگاری از فقر سخن به میان می آورد، چنان می نمایاند که فکر می شود اروپایی ها برای نجات از این بی سرنوشتی در قاره افریقا کمکی نمی توانند. حال آن که در صورت بهبود اوضاع در آن جا، دیگر پناهجویی نمی آید.