افغانستان پس از انتقال مسوولیت امنیتی به کدام سوی می رود؟

اما آیا حکومت افغانستان توانایی این را دارد که مسوولیت را به تنهایی به عهده بگیرد؟

"بله، ما موفق می شویم،" حکومت افغانستان چند ماهی است که با این شعار به ولایت های مختلف این کشور می رود. کابل می خواهد قدرت و اعتماد به نفس خود را به نمایش بگذارد: اکنون که روند واگذاری امنیت رسما آغاز می شود، نباید کسی در عزم و قاطعیت پولیس و اردوی ملی افغانستان شک کند. صدیق صدیقی سخنگوی وزارت داخله می گوید: "ما به بهترین وجه آماده ایم." وزارت داخله افغانستان حتی تازه ترین حمله طالبان به هوتل اینترکانتیننتال را ضعف شورشیان و قوت حکومت تعبیر می کند.

به گفته او، نیروهای امنیتی افغان مدتها است که توانایی خود را در عمل به اثبات رسانیده اند. صدیقی کابل را مثال می آورد، جایی که مسوولیت امنیتی آن را نیروهای افغان از دوسال پیش بدین سو به عهده گرفته اند. صدیقی در ادامه می گوید که نیروهای ایساف همچنان در مناطقی که توسط افغانها کنترول می شود، حضور خواهند داشت. او می گوید که افزون براین، مناطقی که از اول ماه جولای، تحت فرماندهی نیروهای امنیتی افغان قرار می گیرند، جزو آرام ترین مناطق هستند.

اما برخی از سیاستمداران محلی، به دور از کابل، مطمئن نیستند که آیا وضعیت پس از خروج نیروهای ایساف نیز باثبات خواهد ماند یا خیر. آنها در این مورد ابراز نگرانی می کنند. محمد آصف مبلغ، معاون والی بامیان، نسبت به طرح های حکومت مرکزی اطمینان ندارد. او می گوید: "امنیت ما بستگی به وضعیت ولایت های همسایه دارد. اگر پولیس و ارتش در تمام افغانستان تقویت نشوند، ما نمی توانیم امنیت بامیان را تضمین کنیم."

مسوولان دیگر مناطقی نیز که قرار است مسوولیت آن ها به افغانها واگذار شود، نظرهای مشابهی دارند. از جمله این مناطق، هرات، مزارشریف، لشکرگاه و همچنین مهترلام هستند. مسوولان این مناطق، علاوه براین، از نبود تجهیزات برای پولیس محلی شکایت دارند. قیوم مهمند، کارشناس مسائل سیاسی از «موسسه تحقیق و انکشاف» در کابل به یک مشکل دیگر و به نظر او بزرگتر اشاره می کند: "بسیاری از اعضای اردوی ملی و پولیس در حال حاضر نه به تمام ملت افغانستان، بلکه نسبت به گروه های مختلف سیاسی خود را مدیون حس می کنند. تا زمانی که در افغانستان یک ارتش و پولیس ملی وجود ندارد، امنیت در این کشور برقرار نخواهد شد. منظور، ارتش و پولیسی است که نسبت به ملت افغانستان احساس مسوولیت کند."

سیاستمداران در کابل می گویند، این مشکل آشکار است. درکشور پر از تفرقه و فقیری همانند افغانستان نمی توان در طول یک مدت کوتاه یک ارتش قوی و وفادار ایجاد کرد. این کار حتی با کمک جامعه بین المللی نیز میسر نیست.

ناظران می گویند، شاید کابل در این باره حق داشته باشد، اما در مورد مسائل امنیتی از گفتن حقیقت خودداری می کند. به طور مثال، به گفته قیوم مهمند، حکومت، این را که طالبان تا چه اندازه خطرناک و قوی هستند، پنهان می کند. او می گوید: "حکومت می گوید که طالبان را به نحو قابل توجهی تضعیف کرده است، اما حقیقت برخلاف آن است. ما شاهدیم که طالبان نه تنها در جنوب و شرق، بلکه در شمال کشور نیز تقویت شده اند."

مهمند، کارشناس مسائل سیاسی می گوید، سیاست نادرست آگاهی رسانی، مردم را به طور فزاینده ای پریشان می سازد. افغانها واقعا با در نظرداشت وضعیت بد امنیتی و طرح های خروج کشورهای ناتو، بسیار پریشان هستند. بسیاری از خود می پرسند: آیا روند واگذاری امنیت آغاز می شود، چون حکومت ما به اندازه کافی تقویت شده است، یا چون کشورهای کمک کننده پس از ده سال دیگر کاسه صبرشان لبریز شده است. آنها هنوز یک جواب قانع کننده برای این سوال دریافت نکرده اند.

رتبیل شامل آهنگ/ مهرنوش انتظاری
ویراستار: عاصف حسینی