انتخابات میان دوره یی امریکا

حکومت منشعب چیز تازه ای نیست، در حقیقت چنین امری در واشنگتن بیشتر یک قانون است تا استثنا. آنچه تازگی دارد، انقطاب سیاسی است که بعد از وحدت نوبتی اخیر، بین کاخ سفید و کانگرس به وجود آمده است. این وحدت هنگامی از هم گسست که جمهوریخواهان چهار سال پیش اکثریت را در مجلس نمایندگان بردند.

رئیس جمهور باراک اوباما در موقعش این نتایج را «شکست مفتضحانه» خواند که تاثیر بزرگی بر ریاست جمهوری اش دارد. از نظر تامس ای مان، دانشمند قانون اساسی در موسسه بروکینگز، مجلس نمایندگانی که در کنترول جمهوریخواهان است «به طور موثر مانع هر فرصت واقعی برای حل مشکلات از طریق قانون اساسی می شود».

با وجود این، از دست دادن مجلس سنا «صرفاً به این محاصره از جانب کنگره» خواهد افزود. یک راه برای رئیس جمهور برای دور زدن این محاصره اقدامات اجرایی است که ناشی از قدرت خودش بدون تصویب کنگره می باشد. اوباما از چنین اقداماتی در مورد مهاجران و تغییر اقلیم استفاده می کند.

اما او نمی تواند روی موفقیت آن حساب کند. کامرون سیورد از موسسه محافظه کار هریتیج به دویچه وله گفت شاید رهبران جمهوریخواه از قدرت کیسه پول کانگرس برای «تمویل نکردن، کاهش مخارج و حتا قطع مخارج در برخی اقداماتی متوسل شود که رئیس جمهور می خواهد از طریق شعبه اجرایی اش انجام دهد».

جمهوریخواهان تهدید کرده اند که از اینهم جلوتر می روند، چنان که جان بوئهنر رئیس مجلس نمایندگان حتا این چشم انداز را مطرح ساخته است که رئیس جمهور را به اتهام افزایش قدرت اش به محاکمه بکشانند. تا حال بوئهنر به تهدیدهایش عمل نکرده است، اما اقدامات اجرایی آسیب پذیری دیگری دارد. چنان که تامس مان به آن اشارت می کند: «هر نوع دستور اجرایی می تواند توسط یک حکومت جدید لغو گردد».

جمهوری خواهان همچنان انتظار دارند تا از قدرت شان در کانگرس علیه دست آوردهای حکومتی اوباما استفاده کنند. یعنی علیه "لایحه خدمات صحی قابل پرداخت» یا اصلاحات در مراقبت های صحی که به نام قانون مراقبت های صحی اوباما نیز یاد می شود. سناتور میچ مک کونل که قرار است رهبر اکثریت در مجلس سنا گردد، خشم و آشفتگی از این قانون را در ایالت خودش کنتاکی اظهار داشته و اخیراً گفته است که مصمم است تا این قانون را لغو کند. اما او تا زمانی که نسبت به دموکرات ها 60 کرسی بیشتر در سنا نداشته باشد، نمی تواند این تصمیم اش را عملی کند.

از نگاه مان، حداکثر شاید جمهوریخواهان بتوانند برخی از مواد این اصلاحات را حذف کنند، مثلاً مالیات بر برخی از آلات طبی را. او می گوید: «شما نمی توانید به شکل جنگ چریکی علیه قانون موجود اقدام کنید. یعنی با تایید نکردن مسئولان ادارات، یا توسط کاهش بودجه و یا نظارت تهاجمی جدید. اما این لایحه را نمی توان لغو کرد. هنوز هم قانون خواهد بود. این قانون به تدریج بخشی از اقتصاد و جامعه امریکا می گردد».

فقط در یک ساحه جمهوریخواهان می توانند از موضع شان در کانگرس به مثابه اهرمی در تعیینات دادگاه عالی امریکا استفاده کنند که ایجاب تایید مجلس سنا را می کند. از آنجایی که چهار قاضی دادگاه عالی امریکا اکنون در اواخر سال های هفتاد شان می باشند، دقیقاً امکان دارد که در دو سال آینده قضات دیگر به کارگماشته شوند. این به جمهوریخواهان امکان می دهد تا صلاحیت آن را داشته باشند که بگویند چه کسانی جای آن ها را بگیرد.

دستور کار جمهوریخواهان

دستور کار خود جمهوریخواهان از چه قرار است؟ سیورد از موسسه هریتیج می گوید که این حزب احتمالاً از موضعش در کانگرس برای پیشبرد سیاست هایش در موضوعات وارده از مسأله انرژی گرفته تا اصلاحات در مالیات استفاده کند. او اعتراف می کند که بسیاری از اقدامات آن ها احتمال دارد با موانع سهمگینی مواجه شود، از آن جمله ویتو یا رد شدن آن ها توسط رئیس جمهور است.

اما او می گوید چنین مسائلی موجب توقف آن ها نمی شود: «من فکر می کنم هنوز این پژواگ وجود دارد که ما روی این یا آن مسأله ایستادگی می کنیم که هدف غایی ماست. این برای راه اندازی کارهای اساسی در جهت مبارزات انتخاباتی در سال 2016 می باشد».

با توجه به این که هردو حزب انتخابات بسیار بزرگتر را در افق دید شان دارند، آیا کدام مورد برخورد سازنده بین کاخ سفید و کانگرسی با اکثریت جمهوریخواهان وجود دارد؟ مان تا اندازه ای امیدواری به مساله تجارت آزاد دارد که قلمرو طبیعی جمهوریخواهان شمرده می شود.

اداره اوباما می کوشد روی قراردادهای بزرگ تجارت آزاد با اروپا "تی تی آی پی" یا مشارکت تجارت و سرمایه گذاری (دوسوی اتلانتیک) و مشارکت منطقه -آسیا پاسفیک یا (تی پی پی) مذاکره کند. بسیاری دموکرات ها در این مورد دچار شک و تردید اند. مان می گوید: «از برخی جهات رهبر اکثریت جمهوریخواهان در سنا شاید این مسأله را سریع تر از هاری رید رهبر اکثریت کنونی دموکرات ها در سنا پیش ببرد».

اما تصویر کلی اوضاع تداوم درجازدگی را نشان می دهد که جهت تدارک برای انتخابات 2016، کانگرس و کاخ سفید، هرکدام در برابر اقدامات یکدیگر، مانع ایجاد می کنند.

چنین وضعیتی چه تاثیری بر گفتمان سیاسی حاکم دارد؟ از نظر دان هولر از بنیاد "هریتیج اکشن فور امریکا"، توپ در میدان رای دهندگان است. او در یک گزارش مختصر پیش از انتخابات به خبرنگاران گفت: «این تفرقه تا اینکه رای دهندگان تصمیم بگیرند کی را می خواهند، ادامه می یابد. همین حالا به نظر نمی رسد که آن ها بفهمند از واشنگتن چه می خواهند».

مان کی از چهل سال به این سو ناظر سیاست های امریکا است، به این وضعیت بدبین می باشد: «نمی توان فکر کرد که از این نیز بدتر می شود، اما شاید شود». او افزود که مسأله «خیر و شر است، موضوع سیاه و سفید است و در عقب همه این ها اختلافات جدی روی نژاد، دین و نقش حکومت وجود دارد. ما واقعاً ملتی هستیم که توسط حزب به احادش تجزیه شده است».