1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

تجاوز جنسی؛ خشونتی که غالباً پوشیده می‌ماند

حسین سیرت، کابل۱۳۹۳ مهر ۲, چهارشنبه

یافته‌های یک تحقیق در مورد تجاوز جنسی بر زنان و کودکان نشان می‌دهد که بیشتر این قضایا ثبت نمی‌شود و خانواده‌های قربانیان می‌ترسند که با رسمی کردن قضیه، از سوی عاملان این قضایا باز هم قربانی شوند.

https://p.dw.com/p/1DJdU
Symbolbild sexuelle Gewalt Prostitution Menschenhandel Zwangsprostitution
عکس: picture alliance / Photoshot

در این تحقیق که توسط وزارت زنان افغانستان و نهادهای غیردولتی انجام شده، از 2000 تن از ساکنان ولایات، کندز، بلخ، هرات، تخار، سرپل و جوزجان در مورد تجاوز جنسی بر زنان و کودکان پرسیده شده است. 63 درصد پاسخ دهندگان گفته اند که زنان و کودکان در ولایت شان مورد تجاوز قرار گرفته اند.

براساس این تحقیق 44 درصد ساکنان این ولایات گفته اند که قضایای تجاوز جنسی مورد پیگرد عدلی و قضایی قرار نمی‌گیرند زیرا عاملان چنین رویدادها افراد زورمند، واسطه دار و پول دار هستند و دادخواهی سبب خواهد شد که به جای عاملان این قضایا، قربانیان بیشتر متضرر شوند.

مژگان مصطفوی، معین وزارت امور زنان روز چهارشنبه (2 میزان/ 24 سپتمبر) با نشر این تحقیق گفت: «در اکثر قضایا زنان اصلا (به نهادهای دولتی) مراجعه نمی‌کنند و این کلان‌ترین چالش است، به دلیل دید سنتی ای که در جامعه ما وجود دارد. در چند قضیه اخیر که اتفاق افتاد ما به دنبال قربانیان می‌گشتیم اما آن‌ها نمی‌خواستند عریضه بدهند و نام شان شان را ثبت کنند.»

تکان دهنده‌ترین موارد

این تحقیق توسط وزارت امور زنان، موسسه زنان افغانستان نوین و جامعه باز صورت گرفته است. مسئولان این نهادها می‌گویند تجاوز بر کودکان تکان دهنده‌ترین بخش تحقیق را تشکیل می‌دهد.

یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در جریان شش ماه، از جنوری تا آخر جون سال جاری میلادی، 65 قضیه تجاوز بر کودکان ثبت شده و این کودکان از 6 ماه الی 13 سال سن داشته اند. 25 تن از کودکانی که مورد تجاوز قرار گرفته، جان شان را از دست داده اند.
از 245 قضیه تجاوز که در این تحقیق ثبت شده در 40 قضیه اعضای خانواده به شمول پدر، برادر، ماما و کاکا بر اعضای خانواده خود شان تجاوز کرده اند.

خانم شهرزاد، رئیس موسسه جامعه باز در این مورد گفت: «تکان‌دهنده‌ترین موارد برای من تجاوز اعضای خانواده به اطفال است، به خصوص اطفالی که زیر 18 سال هستند. بسیار زیاد وحشتناک است وقتی یک طفل شش ساله از طرف پدر خود مورد تجاوز قرار می‌گیرد، به کجا فرار کند و چه می تواند بگوید؟».

نیاز به همکاری قضا و پولیس

به باور نهادهایی که این تحقیق را انجام داده اند، ماموران پولیس در سراسر افغانستان باید آموزش داده شوند که چگونه به قربانی‌های تجاوز جنسی کمک کنند و آن‌ها را تا رسیدن به نهادهای عدلی یاری رسانند. زیرا در بسیاری موارد قربانی‌های تجاوز جنسی حتا نمی‌توانند به پولیس اعتماد کنند. افزایش زنان در صفوف پولیس به باور این نهادها می‌تواند به زنان کمک کند تا به آسانی شکایات شان را درج کنند.

پیشنهاد دیگر این نهادها حمایت بیشتر از زنان در قضا و سارنوالی است تا زنانی که قربانی می‌شوند یقین داشته باشند که نهادهای قضایی عدالت را اجرا می‌کند و ‌عاملان این رویدادها به سزای اعمال شان می‌رسند.

خانم شهرزاد گفت: «در اکثر ولایات زنان راحت نیستند که به نظام قضایی مراجعه کنند به خاطری که برخوردی که در داخل قضا با آن‌ها صورت می‌گیرد، برخورد مناسب نیست به کرامت انسانی شان احترام گذاشته نمی‌شود و به خواست‌های شان به اندازه مردان توجه نمی‌شود.»

اما وزارت امور زنان می‌گوید در صورتی که قربانیان به این وزارت مراجعه کنند، زمینه را برای آن‌ها فراهم می‌کند تا در نهادهای عدلی و قضایی، عدالت در حق آن‌ها اجرا شود.

عبور از قسمت بیشتر در این زمینه

بیشتر در این زمینه