ایالات متحده امریکا: پناهجویان سوریایی را می پذیریم؟

در اینجا در دیربورن، در حومه دیترویت در میشیگان، که از بحران اقتصادی سال های اخیر تا اندازه یی کمتر متاثر گردیده است، تغرید الرواج همراه با همسر و پنج فرزند اش پناه آورده اند. او که 40 سال دارد، دو ماه پیش اجازه ورود به ایالات متحده امریکا را دریافت کرد. او سه و نیم سال را در یک اردوگاه پناهندگان در اردن بسر برده است. خانواده تغرید در اصل از شهر "درعا" در جنوب سوریه می آیند. زمانیکه نیروهای امنیتی خانه شان را به آتش کشیدند، این خانواده به کشورهمسایه فرار کرد و تلاش نمودند تا با حمایت سازمان ملل متحد ویزای ایالات متحده امریکا را بدست بیاورند. به این منظور آنها مصاحبه های بی شماری با قنسولگری ایالات متحده را پشت سر گذاشتند. تقریبا این خانواده امید شان را از دست داده بودند. او امروز به یاد می آورد: «مثل بازی لاتری بود.» سپس این خبر برایشان رسید که آنها در میان شمار اندکی که ایالات متحده پذیرفته است، قرار دارند.

در مجموع 10.000 پناهجو سوریایی امسال اجازه ورود به ایالات متحده امریکا را بدست آورده اند. مدت کوتاهی قبل از اجلاس پناهندگان در نیویارک، حکومت ایالات متحده امریکا در واشنگتن اعلام کرد که برنامه ی پذیرش پناهجویان را در سال آینده 30 درصد افزایش می بخشد.

پشتیبانی از هموطنان

چرا خانواده تغرید الرواج اجازه ورود به ایالات متحده امریکا را بدست آورده است؟ چرا افراد دیگری که همچنین تلاش برای پذیرش به ایالات متحده امریکا دارند، اجازه ورود به این کشور را بدست نیاورده اند. تغرید دو فرزند معلول دارد که احتمالا عامل تعیین کننده بوده است. در کنار او بر روی راهرو یک ویلچر که مربوط فرزندش است قرار دارد. تغرید سکوت کرده و نگاه هایش در گوشه ای ساکت مانده است. خانه اش در حال حاضر به طور کامل مجهز است. شوهر تغرید در یک گوشت فروشی کار می کند.

تغرید الرواج از هموطنان سوریایی اش کمک بدست آورده است. به طور مثال از نادا کوردی که به حیث ترجمان کار می کند. این خانم جوان همراه با دیگر همفکرانش در تابستان گذشته تصمیم گرفتند تا داوطلبانه برای پناهندگان تازه وارد از سوریه کمک کنند. نادا کوردی می گوید که "از آنجا که من خودم نیز از سوریه آمده ام، نمی خواهم که هموطنانم در اینجا در ایالات متحده یک تجربه بد داشته باشند." او در ادامه می گوید که آموختن زبان کشور جدید سخت ترین کار است. او با اعتماد به نفس گفت که "بدون آموزش زبان در اینجا نمی توان کاری انجام داد."

نماز در زبان انگلیسی و عربی

ندا کوردی، تغرید الرواج را به مسجدی که مربوط مرکز اسلامی دیترویت است و در مجاورت شان قرار دارد، همرایی می کند. مردان و زنان در اتاق های جداگانه نماز می خوانند. بسیاری از زنان به طور کامل حجاب با رنگ سیاه به تن کرده اند. تغرید در جریان روز جمعه هموطنان سوریایی اش را در مسجد ملاقات می کند. این تبادل برای او مهم است. امام مسجد به عربی و انگلیسی صحبت می کند.

بعد از نماز افراد داوطلب این مرکز، فلافل و ساندویچ می فروشند. منصور شارا، معاون رئیس این مرکز اسلامی می گوید که درآمد حاصله تعلق می گیرد به تقریبا 100 خانواده مهاجر که در این مسجد می آیند. او حدس می زند که در دیترویت و اطراف آن حدود 100 هزار مسلمان و بیشتر شان در دیربورن زندگی می کنند. شارا در ادامه می گوید که "برای پناهندگان دشوار است که خود را به فرهنگ امریکایی تطابق دهند." منصور شارا همچنین می گوید که زنان و مردان در ایالات متحده حقوق برابر دارند، دین اسلام یکی از ادیان در میان دیگر دین ها است. بسیاری از تازه واردان نیز در سوریه و یا در اردوگاه های پناهندگان در شرق میانه تجارب وحشتناکی داشته اند. منصور شارا می گوید که نخست باید آنها روی این همه کار کنند.

ادغام در جامعه سخت است

مدیحه طارق نیز به همین نظر است. او که یکی از کارمندان سازمان امداد رسانی "ACCESS" است که برای پناهندگان در دیربورن کار می کند، گفت: «ما در گرفتن وقت ملاقات نزد داکتر در قسمت کار های اداری، کورس های آموزش زبان و دیگر کارهای که نیاز باشد، کمک می رسانیم.» مدیحه طارق از پاکستان است و می داند که چقدر یک شروع تازه در یک محیط خارجی دشوار است. او تخمین می زند که تقریبا 400 هزار امریکایی عرب تبار در میشیگان زندگی می کنند. خانم طارق در ادامه می گوید که "نیمی از آنها به عنوان پناهنده به ایالات متحده امریکا آمده بودند و اینک در همین جا باقی مانده اند."
بسیاری در صنعت موترسازی، برای شان جای کار پیدا کرده و از این طریق زندگی شانرا پیش می برند. در دیربورن شرکت موتر سازی "فورد" مقر مرکزی اش را دارد. بحران مالی سالهای 2008 و 2009 ضربه شدیدی بالای میشیگان وارد کرده است. با حمایت سخاوتمندانه از واشنگتن این شرکت از بحران جان به سلامت برده است. وضعیت اقتصادی به طور قابل توجهی بهبود یافته است.

ترس از دست دادن شغل

اما ترس از دست دادن جای کار آن هم در کوتاه مدت، نزد شمار زیادی از ساکنان دیربورن شایع است. به همین دلیل این ترس نیز وجود دارد که موج جدید پناهندگان از شرق میانه می تواند رقابت در بازار کار را افزایش دهد. در دیربورن اظهارات انتقادی در مورد تازه واردان وجود دارد. این ترس نیز وجود دارد که پناهندگان سوریایی می توانند از سیستم اجتماعی و صحی که در اصل هم در ایالات متحده امریکا ضعیف است، بهره برداری کنند. برخی حتی ادعا می کنند که سوریایی ها تروریست اند و از شعارهای بیگانه ستیزی دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوری خواه برای ریاست جمهوری استفاده می کنند.

اینکه تا چه حد این نوع اتهامات پوچ هستند می توان از ترس تغرید الرواج درک کرد. تغرید الرواج با دست کشیدن روی موهای جوانترین دختر اش می گوید که پدر و مادر اش را خیلی به یاد می آورد. آنها هنوز هم در یک اردوگاه پناهندگان در اردن اند و همچنین کمبود بقیه اعضای خانواده را شدیدا احساس می کند. وقتی از او پرسیده شد که آیا آنها یک روز به سوریه بازخواهند گشت؟ سرش را تکان داده گفت: «سوریه زیباترین کشور در جهان است، هیچ کشوری دیگری به مقایسه کشور خودتان نمی تواند از مردمش پذیرایی بهتر کند.» تغرید الرواج با دستمالی اشک هایش را از چشمان اش پاک می کند.