بازمحمد عابد؛ کسی که به معلولان ویلچر می دهد

بازمحمد عابد در چند سال اخیر در شهر جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار به کمک معلولان بی بضاعت می شتابد؛ کسانی که نمی توانند برای خود ویلچر تهیه کنند. عابد می گوید که این کارش در ابتدا فقط یک امید بود، اما پس از آنکه پاسخ های مثبت زیادی از کمک کنندگان دریافت کرد یک حساب بانکی باز کرد تا از افغانستان، خیبرپشتونخوا و دیگر مناطق دنیا مردم کمک های شان را ارسال کنند تا برای معولان ویلچر تهیه نماید.

بازمحمد در ابتدا در مناطق دورافتاده به دنبال معلولانی می گشت که به ویلچر نیاز داشتند، اما حالا تعدادشان به اندازه ای رسیده است که شماره تلفون ها و مشخصات شان را در یک سند ثبت می کند و یک فهرست تهیه کرده است.

انگیره آغاز فعالیت

عابد در پاسخ به این پرسش که چه باعث شد که چنین اقدامی بکند می گوید که این کارش سه انگیزه دارد: اول اینکه زمانی وزیر کار و امور اجتماعی و شهدا و معلولین افغانستان به ننگرهار آمده بود و وقتی از او پرسیدم: "شما برای معلولان مادرزاد چه کمکی می کنید؟" وزیر در پاسخ گفت : "ما فقط برای معلولانی معاش و امتیازات فراهم می کنیم که از جنگ آسیب دیده باشند". وزیر در آن زمان "از دادن جوابی درست و قانع کننده خودداری کرد".

او می گوید انگیزه دوم این بود که من از طریق فیس بوک میان دوستانم اعتبار کسب کردم و یکی از دوستان فرهنگی ام به کمک نیاز داشت و من کمک فرد دیگری را با امانت داری به وی رساندم.

انگیزه سوم این بود که "دخترم به صورت مادرزاد فلج به دنیا آمد. ما به داکتران زیادی مراجعه کردیم و آنها گفتند که وی می تواند در پنج سالگی راه برود، اما هنوز هم فلج است. یگانه آرزویم این بود که خدا به من توانایی بدهد تا بتوانم به طبقه نیازمند کمک کنم."

این سه انگیزه بالاخره عابد را به حرکت واداشت. او می گوید: «پس از گذشت سه سال زمانش رسیده بود. این سه انگیزه با هم یکجا شدند و به من این توانایی را دادند که به وطنداران نیازمند و خواهران و برادرانم که به ویلچر نیازمند بودند کمک کنم.»

ویلچر شکسته و ریخته

عابد در میانه سال 2012 میلادی این کمپاین را آغاز کرد. او می گوید که این کارزار را زمانی شروع کرد که در شفاخانه حوزوی ننگرهار یک ویلچر هم وجود نداشت: «یک مریض به ویلچر نیاز داشت؛ زمانی که ویلچر را آوردیم مریض در آن جای نشد. ارابه هایش با پلاستیک محکم شده بودند و من عکس هایش را در فیس بوک نشر کردم.» همین آغاز کار بود که بازمحمد به اهداف بزرگتری دست یابد.

به گفته عابد یک افغان که مقیم آلمان بود به وی کمک کرد که برای شفاخانه ویلچر بخرد. وی می افزاید که وی برای این شفاخانه 10 ویلچر تهیه کرد تا به صحت عامه تحویل بدهد، اما صحت عامه این ویلچرها را تسلیم نشد و گفت که یک موسسه به نام "هیلنت" قرار است در این زمینه با شفاخانه کمک کند و صحت عامه نمی تواند اموال بی صاحب و بی نام و نشان را بگیرد.

بازمحمد عابد تصمیم گرفت که این ویلچرها را به ریاست شهدا و معلولین ولایت ننگرهار بدهد: «آنها ویلچرها را به کسانی دادند که می شناختند و به افراد نیازمند نرسید.». به گفته عابد پس از آن تصمیم گرفت که از این به بعد خودش با دستان خودش به نیازمندان کمک را تحویل بدهد.

کاری که عابد زمانی به تنهایی آغاز کرده بود حالا به یک نتیجه بزرگ رسیده است. او نهاد خیریه ای را به نام "باز خیریه بنسټ" یا "سازمان خیریه باز" تشکیل داد که حالا رسانه های ملی در موردش بحث می شود. عابد از طریق رسانه های ملی و همچنان فیس بوک هنوز هم به کارزارش برای گردآوری کمک ها تلاش می کند و از همین طریق برای شفافیت کارش حساب دهی می کند.

دستان کمک کننده عابد تنها به ولایت ننگرهار محدود نمی شود، از مناطق دیگر افغانستان و حتی از خیبرپشتونخوای پاکستان نیز با عابد تماس می گیرند و از وی می خواهند برای کمک به آنان تلاش کند. وی در حول و حوش سه سالی که این کار را آغاز کرده توانسته 226 ویلچر را در اختیار معلولان بگذارد و 30 ویلچر دیگر نیز به تازگی خریده که در راه هستند.

عابد این ویلچرها را برای معلولان از پیشاور پاکستان خریداری می کند. وی ابتدا لیستی از نیازمندان را تهیه کرده و بعد در فیس بوک نشر می کند و پس از جمع آوری کمک و برای معلولان ویلچر تهیه می کند.

به گفته عابد در شهر کابل قرار است یک فابریکه تولید بایسکل برای کودکان ایجاد شود و وی از آنان خواسته است که امکانات ویلچرسازی را فراهم کنند تا با آنها قرارداد کرده و فراهم آوری ویلچر برای معلولان آسانتر شود.

علاوه بر این "خیریه باز" مرکز همصدایی اتحادیه سازمان های خیریه هم هست. در این مرکز 87 سازمان خیریه گردهم می آیند و هرکدام به نوبت خدمات خیریه خود را ارائه می کند. سازمان خیریه باز در بخش های مختلف با آنان همکاری می کند، ولی هدف اصلی اش تهیه ویلچر برای معلولان و نیازمندان است.

به خاطر فعالیت های اجتماعی و خیریه که بازمحمد عابد انجام داده، حالا جوانان و حتی کودکان زیادی این احساس را در ولایت ننگرهار پیدا کرده اند که کارهای خیریه انجام دهند. آنها حالا کمپاین اهدای خون و تلاش های دیگری را انجام می دهند.

خیلی ها به این باورند که اینگونه اقدامات باعث می شود که احساس فعالیت های اجتماعی و کمک به همنوع در میان مردم و به خصوص جوانان در جامعه بیشتر شود. معلولانی که از تلاش های بازمحمد نفع برده اند و حالا می توانند به آسانی حرکت کنند، او را به چشم قهرمان شان می بینند.