بازگشت مهاجران افغان از پاکستان دو برابر افزايش مييابد
۱۳۸۹ تیر ۱۴, دوشنبه
بسياري از مهاجران ميگويند که مقامهاي پاکستان و مردم محل به آنها گفته اند که ديگر خواهان اقامت آنها در اين کشور نميباشند. زندگي مهاجران افغان در پاکستان روز به روز دشوارتر ميشود.
دوست محمد، يک متنفذي که در ميان مهاجران در کمپ شمشتو زندگي ميکند، ميگويد: "حکومت پاکستان هرچه از دستش برميآيد انجام ميدهد تا مهاجران را اذيت کند... ما مردم فقيري هستيم و جامعه بين المللي نبايد ما را در ميدان رها کند".
بي بي جميله، خانم 44 ساله هراس دارد که مبادا فرزندانش بر اثر فاقگي بميرند. نزديک است که او به گدايي روي آورد. او مي گويد :"من در خانهاي به حيث خدمه کار ميکردم، اما حالا مردم محل نميخواهند به مهاجران کار بدهند".
معلومات ملل متحد حاکي از آن است که از سال 2002 بدين سو بيش از 3.5 ميليون مهاجر از پاکستان به افغانستان برگشته اند. با توجه به تسهيلاتي که ملل متحد براي مهاجران مهيا کرده، انتظار ميرود که امسال 130 هزار مهاجر به افغانستان عودت کنند. اين رقم دوچند شمار مهاجراني است که سال گذشته از پاکستان به افغانستان برگشته اند.
پنهان نيست که پاکستان کنوانسيون ملل متحد براي مهاجران مصوب سال 1951 را امضا نکرده است و خود را متعهد به ميزباني از مهاجران براي يک مدت بسيار طولاني نميداند. با وجود آن پاکستان يک توافق سه جانبه با حکومت افغانستان و کميشنري عالي ملل متحد در امور پناهندگان امضا کرده که به موجب آن مهاجران ثبت شده افغان در آن کشور ميتوانند تا دسمبر 2012 اقامت کنند.
در سال 2007 اداره ملي "دادهها و آمار" حکومت پاکستان، با کمک تخنيکي و مالي کميشنري عالي ملل متحد در امور پناهندگان، توانست تا دو ميليون مهاجر افغان را ثبت دفتر کند.
بنا به معلومات سازمان ملل متحد هنوزهم 1.3 ميليون مهاجر ثبت شده افغان در پاکستان زندگي ميکنند. بسياري از آنها در ايالت خيبر پشتونخوا، جايگزين شده اند. اما برخي از مهاجران افغان در مراکز شهرهاي پاکستان نيز زندگي ميکنند.
سخنگوي کميشنري عالي ملل متحد در امور پناهندگان، گفته است که قبلا به مهاجران افغان اطلاع داده شده که در صورت داشتن کارت راجستر، دوران اقامت شان در پاکستان قابل تمديد است.
نجم الدين خان، وزير فدرال مناطق مرزي پاکستان نيز گفته است که "ما آنها را مجبور به برگشت به افغانستان نميکنيم".
حسين يکي از مردمان محلي پاکستاني به اين نظر است که مهاجران بيشتر کارهايي را ميگيرند که ميبايست مردم محل انجام دهند. اين به دليل آن است که آنها مزد کمتر مطالبه ميکنند. در عين حال، حسين ميگويد:" ما به جنايتکاران اجازه نميدهيم که در اينجا بمانند".
محمد رفيق، افسر پليس ميگويد:" ما آماري داريم که 45 درصد جرايم را افغانها انجام ميدهند. آنها جرمي را مرتکب ميشوند و بعد به افغانستان ميروند که نميشود سراغ شان را گرفت".
جرايمي که ادعا ميشود افغانها مرتکب ميشوند از دزدي تا قتل را دربر ميگيرد.
اين در حالي است که بسياري مهاجران احساس ميکنند هرگاه جرمي را هم مرتکب نشوند در پاکستان مجازات ميشوند. آنها ميگويند پس از آنکه در سال 2007 کمپ شان مسدود شد، پليس همواره آنها را به بهانه نداشتن اسناد اذيت ميکند.
بسياري مهاجران مجبور ميشوند در مسکنهاي موقتي زندگي کنند تا چيزي براي خوردن پيدا کنند.
رحمت شاه يک مهاجر افغان ميگويد که ماهانه 55 دالر عايد دارد و به حيث نگهبان شبانه در يک خانه استخدام شده است. او نميتواند مخارج خانوادهاش را با اين پول تامين کند. رحمت شاه ميافزايد :"دو پسرم سبزي فروشي ميکنند تا در تامين مخارج خانه، کمک کنند".
با همه اين مشکلات مهاجران افغان ترجيح ميدهند در پاکستان بمانند تا اينکه به افغانستان برگردند. رحمت شاه مي گويد: "ما به دليل بيقانوني، بيکاري، نبود امکانات تعليمي و صحي، به وطن برنميگرديم".
انترپريس سرويسس / رسول رحيم
ويراستار: عارف فرهمند