صنعت کاران افغان در تلاش جلوگیری از فرار سرمایه هستند

اتحادیه صنعت کاران افغانستان می گوید به این منظور با سرمایه گذاران خارجی، از جمله هندی ها، چینایی ها و تایوانی ها تماس گرفته است و آنان اعلام آمادگی کرده اند که در پروژه های بزرگی در افغانستان سرمایه گذاری نمایند.

عبدالجبار صافی، رییس اتحادیه صنعت کاران افغانستان روز چهارشنبه (15 عقرب/ 6 نوامبر)، در مصاحبه ای به دویچه وله گفت که در حال حاضر برای 220 هزار تن در بخش صنعت در افغانستان زمینه کار فراهم شده است و تا سال 2014 موقعیت های کاری تا نیم میلیون افزایش خواهد یافت.

او افزود: «حالا ما در پارک های صنعتی مان 1230 فابریکه در حال کار داریم که 220 هزار تن در آن ها مشغول کار اند. تا کنون ما توانسته ایم در 23 بخش نیاز داخلی مان را پوره کنیم.»

آقای صافی همچنان گفت که شماری از سرمایه گذاران حاضرند فابریکه های تولید کالا، بوت سازی و داروسازی را به افغانستان منتقل کنند. به گفته او، در بخش هایی از قبیل تولید مواد خوراکی، محصولات پلاستیکی، مشروبات غیرالکولی و اشیای فلزی، میلیون ها دالر سرمایه گذاری شده است.

به گفته این مقام اتحادیه صنعت کاران، افغانستان در تولید مشروبات غیرالکولی و محصولات پلاستیکی به خودکفایی رسیده است و حتی آب میوه تولیدی اش را به برخی از کشورهای آسیایی صادر می کند.

رشد اقتصادی افغانستان که در دوره حاکمیت طالبان به شدت سقوط کرده بود، اکنون در میان کشورهای منطقه بی سابقه عنوان می گردد. رشد ارائه خدمات و افزایش محصولات زراعتی دو عامل عمده اقتصادی هستند که به کمک جامعه جهانی پیشرفت خوبی کرده اند.

اما در بخش صنعت پیشرفت ها چشمگیر نبوده اند. آقای صافی گفت در صورتی که سهولت های لازم برای سرمایه گذاران و صنعت کاران خارجی فراهم شود، نه تنها برای هزاران جوان زمینه کار فراهم می شود، بلکه میلیون ها دالر عواید دولت نیز افزایش می یابد.

او اضافه کرد: «ما گله می کنیم که سرمایه از افغانستان خارج می شود و بر نمی گردد. برای جلوگیری از این روند باید برای فابریکه هایی که سرمایه گذاران تاسیس می کنند، زمین توزیع شود. امنیت آنها تامین گردد و امکاناتی که دیگر کشورها برای آنان فراهم می کنند، ارائه شود. سپس نه تنها سرمایه گذاران داخلی بر می گردند، بلکه سرمایه گذاران خارجی بیشتری نیز در کشور سرمایه گذاری خواهند کرد.»

به گفته او، برای صنعت کاران افغانستان نه تنها سهولت های لازم فراهم نشده است، بلکه در پارک های صنعتی ولایت های کابل، مزار، هرات و ننگرهار مشکلات زیادی نیز ایجاد گردیده است.

او به این باور است که افغانستان منابع خام زیادی دارد و در صورتی که این منابع داخل افغانستان به مواد مصرفی تبدیل شوند، عواید ملی این کشور رشد قابل ملاحظه ای خواهد یافت.

در حال حاضر بسیاری از مواد خام فابریکه های صنعتی در کشورهای پاکستان، چین و ایران با بهایی کم از افغانستان تامین می شود، اما اقلام تولیدی به قیمتی گزاف دوباره به این کشور صادر می گردد.