تحصیل در دانشگاه های امریکا پول گزاف می طلبد

دانشگاه های ایالات متحدۀ امریکا از شهرت عالی در سطح جهان برخوردارند. بیشتر از 700 هزار دانشجوی خارجی در سال گذشته در این دانشگاه ها تحصیل می کردند. اضافه از نیم این دانشجویان از کشورهای چین، هندوستان، کوریای جنوبی و کانادا بوده اند. رفتن به دانشگاه هدف بسیاری از امریکاییان نیز است؛ اما تحصیل در دانشگاه های ایالات متحدۀ امریکا به تلاش و پول زیادی نیاز دارد.

دانشگاه های امریکایی "کولمبیا"، "هاروارد"، "پرینستون" و یا "ییل" از جمع دانشگاه های نخبۀ موسوم به "لیگ آیوی" شمرده می شوند. هر کسی که به یکی از این دانشگاه ها و یا دانشگاه های دیگری مثل "ستندفورد" و یا "دیوک" می رود، دروازه هایی به رویش باز می شود که به روی دیگران بسته اند. از ده ها سال به این طرف فارغان دانشگاه های "لیگ آیوی" به مقام های مثل ریاست جمهوری، قاضی های محکمۀ عالی و یا ریاست شرکت ها رسیده اند. افزون بر آن مدیران و بانکداران بیشماری در بازار سهام "وال ستریت" از یکی از این دانشگاه ها فارغ شده اند.

ده ها هزار دالر برای تحصیل در دانشگاه های نخبه

ویلیام دیریزیویچ، که خودش در دانشگاه کولمبیا در شهر نیویارک تحصیل کرده است و از سال 1998 تا سال 2008 میلادی در دانشگاه ییل زبان انگلیسی تدریس می کرد، می گوید: "تحصیل و آموزش از دیر زمانی به عنوان راهی که مردم جامعه با آن می توانند ترقی کنند، و راهی که مردم با آن موقف خود را در سطح خاصی تضمین می توانند، شناخته شده است".

به ویژه والدین قشر متوسط جامعه تا امروز هم به تحصیل فرزندان شان در یکی از دانشگاه های نخبه ارزش قایل هستند. علاقمندی امریکاییان برای تحصیلات عالی را در آمار سازمان همکاری های اقتصادی و انکشاف می توان یافت. بر اساس این آمار در سال 2009 میلادی 41 درصد از مردم امریکا تحصیلات عالی داشتند. به این ترتیب در بین 34 کشور عضو این سازمان، ایالات متحدۀ امریکا در جمع "پنج کشور برتر" به شمار نمی آید. از سوی دیگر این رقم به خاطری بلند است که در آمارگیری، شمار تحصیل یافته گان نسل پیرتر بلند بوده است. جای تعجب نیست که نسل جوان کمتر به تحصیلات عالی علاقه دارد، زیرا در رقابت برای رسیدن به یکی از دانشگاه های نخبه، در قدم نخست به پول هنگفت نیاز است.

به گفتۀ دیریزیویچ، هرکسی که پول کافی دارد می تواند فرزند خود را به یک مکتب شخصی بفرستد، معلم خانگی استخدام کند و یا برنامه های اضافی را برای آموزش فرزندان خود تمویل کند. اینها همه ده ها هزار دالر خرج برمی دارند. دیریزیویچ این را یگانه راه شمولیت به یکی از دانشگاه های نخبه می داند.

مشی صرفه جویی در آموزش عامه

کودکان اقشار پایین جامعه که در اوقات فراغت کار می کنند و اعاشۀ خانواده را قسماً به دوش دارند، شانسی برای شمولیت در همچون دانشگاه ها را ندارند. خانواده های کم درآمد توان پرداخت مخارج گزاف را ندارند تا فرزندشان را به طور مثال به دانشگاه هاروارد بفرستند. دلیل آن در مشی صرفه جویی در نظام آموزشی عامه نهفته است. دیریزیویچ می گوید: "ایالت های کلیفورنیا، مشیگان و ویسکونسن دانشگاه های عامه دارند که در آنها تحصیلات خوبی را می توان به پایان رساند، اما صرفه جویی ها در بودجۀ این دانشگاه ها تأثیرات عظیمی را به بار آورده است". کمک های مادی دولت از دهۀ هشتاد قرن گذشتۀ میلادی به این طرف 30 درصد کاهش یافته اند، و این کمک ها هنوز هم سیر نزولی دارند. به ویژه جمهوریخواهان که از سیاست کاهش مالیات حمایت می کنند، جای آن را می خواهند با صرفه جویی در بودجۀ عرصۀ تحصیل و آموزش پر کنند.

کمک های مالی برای کالج های محلی

بارک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا کمبود کارگران فنی و حرفه یی را مشکل شماره یک در کشور خود خواند. اوباما می خواهد با هشت میلیارد دالر مؤسسه ای را ایجاد کند تا با آن همکاری میان کالج ها و صنایع کشور، اولتر از همه در عرصه های صحت و حمل و نقل بهتر شود.

رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا درنظر دارد با این برنامه اش دو میلیون امریکایی آموزش ببینند و جای کار بیابند. تحصیلات در کالج های محلی، در رشته های پرستاری و یا ولدنگ کاری، بین دو تا چهار سال طول می کشد. به باور کارشناسان هشت میلیارد دالر هرچند رقم بزرگی معلوم می شود، اما از آنجایی که به شمار زیادی از مؤسسات تحصیلی برای سالهای زیادی تقسیم می گردد، آنقدر پول هنگفت نیست. با آن هم، حمایت مالی دولت در عرصۀ تحصیل و آموزش یگانه راهی به شمار می رود تا فاصله میان اقشار پایین، متوسط و ثروتمند جامعه کمتر گردد.

دویچه وله / صفی الله ابراهیم خیل

ویراستار: عاصف حسینی