جزیره های آلمان؛ سرزمین های پرجاذبه برای جهانگردان

جزایر "فریزین شمالی" گروهی از جزیره هایی در دریای "وادن" هستند که از در غرب سواحل "شلیسویگ هولشتاین" واقعند. "سیلت" بزرگترین این جزایر از آلمان تا خط ساحلی دنمارک کشیده شده است. مردم این منطقه به گویش نادر حرف می زنند که به آن "زولرینگ" می گویند. این گویش مخلوطی از هالندی، دنمارکی و انگلیسی است.

"سیلت" برای آلمانی ها مانند منطقه"همپتون" برای نیویارک است. نخبگان آلمانی و توریست ها به این جزیره برای خوشگذرانی و جشن می روند. کلپ های "صخره سرخ" یکی از مکان های این جزیره است.

"روگین" بزرگترین جزیره آلمان دقیقا در شمال آلمان شرقی سابق، در دریای بالتیک قرار دارد. در سال 2013 هوتل های این جزیره بیش از 10 میلیون شب اقامت توریست ها را ثبت کردند. اینجا جهانگردان در یک کنسرت در فضای باز شرکت کرده اند.

تفرجگاه "کلوسوس روگین" منطقه تفریحی بود که نازی ها آن را طراحی کردند. این تفریحگاه به طول پنج کیلومتر در ساحل دریای بالتیک جزیره روگین موقعیت دارد. این تفرجگاه بین سال های 1936 تا 1939 ساخته شد که در کنار تفریحگاه "نورنبرگ" بزرگترین پروژه تفریحی نازی ها بود. از سال 2004 تاکنون بخش هایی از این مجتمع برای کاربردهای دیگر ساخته شدند.

جزیره رهبانی "رایشه نو" میان دریاچه "کونستنس" در مرز جنوبی آلمان قرار دارد. این جزیره خاستگاه آیین "بندیکت ابی" است که در سال 724 ساخته شد. این جزیره در فهرست میراث جهان از دوران قرون وسطی ثبت شده است.

یکی از مقصدهای جالب برای جهانگردان، جزیره "پل ورم" در دریای شمال است. این منطقه یکی از گسترده ترین مناطق اروپاست که دستگاه های تولید انرژی دوگانه بادی و خورشیدی در آن نصب است. این دستگاه ها دو برابر نیاز جزیره انرژی تولید می کنند که اضافه آن از طریق کیبل از زیر آب به آلمان خشکی منتقل می شوند.

نام جزیره "بورکوم" در کهن ترین اسناد متعلق به سال 1398 یاد شده است. در آن زمان، این جزیره پناهگاه دزدان دریایی بود. امروزه تقریبا 5 هزار نفر در این جزیره زندگی می کنند. این جزیره از سال 1830 تفریحگاه اروپایی ها بوده است.

جزیره "لانگئوگ" که در لهجه عامیانه آلمانی به معنای "جزیره دراز" است، یکی از هفت جزیره "فریزین شرقی" می باشد. این جزیره به خاطر ریگ های فراوان در ساحلش شهرت دارد که تپه های ریگی آن گاه 20 متر ارتفاع دارند.

"هلیگولند" تنها جزیره آلمان در اقیانوس است که سه ساعت با قایق از ساحل فاصله دارد. استفاده از موتر و بایسکل در این جزیره به خاطر حفاظت از محیط زیست ممنوع است. "تال انا" یک صخره ریگی است (بالا) که از نشانه های اصلی این جزیره شناخته می شود.

گذشته از طبیعت، دکانداران این منطقه به خاطر نبود تعرفه گمرکی و مالیات ارزش اضافی بر کالا، حرص زیاد دارند. با این حال، اخیرا شمار توریست های این منطقه کاهش یافته است و مقامات در صدد هستند تا این منطقه را از طریق شرکت های انرژی به "جزیره خدمات رسانی" تبدیل کنند.

"دریای ودن" که در سال 2009 به عنوان میراث جهانی ثبت شد، بزرگترین سیستم متداوم گل و ریگ در جهان است. هم مناطق ساحلی و هم جزایر "دریای ودن" را به یک پارک ملی تبدیل کرده است که گفته می شود بیشترین فوج پرندگان در اروپا در آن به سر می برند.