جنگجویان پنجابی برای "جنگ قومی" در افغانستان آماده می شوند

منصور محسود، رییس موسسه پژوهشی "فاتا" در اسلام آباد می گوید که شمار جنگجویان مستقر در پنجاب در دو سال گذشته سه برابر شده و به هزاران تن رسیده است.

موسسه "فاتا" گروه های جنگجو در مناطق قبایلی پاکستان را مطالعه می کند. افغانستان 2600 کیلومتر با پاکستان مرز مشترک دارد.

محسود که خود نیز از منطقه وزیرستان جنوبی است، می گوید که بیش از 150 گروه جنگجو در مناطق قبایلی، به ویژه در کوه های وزیرستان شمالی فعال هستند؛ جایی که ایالات متحده فکر می کند ایمن الظواهری، رهبر القاعده نیز آنجا مخفی شده است.

جنگجویان پنجابی در حالی برای آموزش نظامی به مناطق قبایلی کوچ می کنند که خصومت آنان با دشمن دیرینه پاکستان، یعنی هند کاهش یافته است. تحلیلگران می گویند که بسیاری از مسائل تغییر کرده اند.

محسود می گوید: "پیش از این، آنان چندان مشهور نبودند؛ اما در دو یا سه سال گذشته صدها تن از پنجاب آمدند". او می افزاید: "هر کس می داند که وقتی ناتو و نیروهای امریکایی افغانستان را ترک کند، بین پشتون ها و غیر پشتون ها جنگ در خواهد گرفت".

با این فرض، جنگجویان پنجابی از طالبان افغان که غالبا پشتون هستند، طرفداری خواهند کرد. مانند بسیاری از طالبان، جنگجویان پنجابی نیز تعبیر خشن و بنیادگرایانه از اسلام دارند.

احمد ضیا صدیقی، یک عضو ارشد لشکر جنگوی نیز می گوید: "ما به افغانستان خواهیم رفت تا در کنار طالبان بجنگیم؛ همان طور که در گذشته این کار را کردیم".

صدیقی در مصاحبه با خبرگزاری اسوشیتد پرس در پاکستان گفت که طالبان تاکنون کمک نخواسته اند. صدیقی در پاسخ به این پرسش که آیا جنگجویان پنجابی برای جنگ در افغانستان پس از خروج نیروهای خارجی آماده می شوند، گفت: "یقینا".

گروه "لشکر جنگوی" که خشن ترین و فعالترین گروه در پاکستان است، در این کشور غیر قانونی می باشد. با آن هم، این گروه مهاجمان انتحاری را برای حمله به اهدافی در پاکستان و افغانستان آموزش می دهد. این گروه مسئول شماری از حملات علیه شیعیان در پاکستان می باشد که منجر به مرگ صدها نفر گردید.

زاهد حسین، نویسنده ای که کتاب هایش در مورد افزایش جنگجویی در پاکستان است، می گوید که حداقل یک درجن (حدود بیست) گروه از شورشیان مرکزشان در ایالت پنجاب است. این در حالی است که شمار جنگجویان این گروه ها در منطقه وزیرستان در حال افزایش است؛ به ویژه آن که گروه هایی مانند "جماعت اسلامی" آنان را استخدام می کنند.

حسین می گوید: "حتا اگر یک ثبات و قرار [سیاسی] در افغانستان حاکم شود، افراد زیادی هستند که جنگ در آنجا را ادامه خواهند داد؛ کسانی که غالبا در برابر قرار [سیاسی] مقاومت می کنند جنگجویان پاکستانی هستند". حسین همچنان می افزاید که در سفر اخیرش به وزیرستان شمالی، رهبران قبایلی از سرازیر شدن موجی از جنگجویان پنجابی به منطقه، به او خبر دادند.

این در حالی است که حکومت ملکی پاکستان وعده سپرده است تا با جنگجویانی که باعث مرگ 40 هزار پاکستانی شدند، مقابله می کند. نوازشریف، نخست وزیر پاکستان ماه گذشته در یک مصاحبه تلویزیونی از ناتوانی پاکستان "در محدود ساختن شورشیان و حتا شناسایی آنان، یافتن پناهگاه ها و دستگیری آنان" ابراز تاسف کرد. اما او گفت که "پاکستان دیگر نمی تواند در برابر این مساله صبور باشد".

مادامی که شریف "عدم کفایت و عدم حساسیت" را دلیل این مسئله می داند، تحلیلگران حکومت را متهم می کنند که اراده سیاسی برای مقابله با شورشیان را ندارد. آنان می گویند که حزب محافظه کار "مسلم لیگ" که ایالت پنجاب را اداره می کند، شورشیان را به حال خود رها کرده است.

عایشه صدیقه، تحلیلگر امور دفاعی در شهر "بهاولپور" در جنوب ایالت پنجاب می گوید که در این شهر حزب "جیش محمد" که با القاعده ارتباط دارد، در حال گسترش مراکز خود است و ساختمان های بزرگی را به مدارس مذهبی اختصاص داده است.

خانم صدیقه می گوید که این گروه منطقه را تندرو (رادیکال) کرده است و رهبر آن، اظهر محسود که در سال 1999 از زندانی در هند رها شد، آزادانه در منطقه می گردد. اظهر محسود با یک هواپیمای ربوده شده هندی، تبادله شد.

صدیقه همچنان خاطرنشان می کند که جنگجویان پنجابی برای جنگ در افغانستان و مسئله حضور غربی ها در منطقه حیاتی هستند. او می گوید: "این تنها به خاطر حضور خارجی ها در یک کشور مسلمان نیست؛ بلکه بخشی از یک جنگ بزرگتر برای برقراری اسلام بر اساس تعبیر و تصور خودشان است".

داکتر سیمبل خان، کارشناس امنیت منطقه ای در "انستیتوت تحقیقات پالیسی" در اسلام آباد می گوید که پاکستان نمی خواهد افغانستان به دهه 1990 و جنگ های داخلی برگردد. او می گوید: "ما می دانیم آنان (شورشیان) کجا هستند. ما می توانیم منطقه را بمباران و مسطح کنیم. ممکن است این مسئله مشکل افغانستان را حل کند، اما نتیجه اش چه خواهد بود؟ ما شاید بتوانیم مشکل افغانستان را حل کنیم اما مشکل ما بدتر خواهد شد".