دریای خروشان پنجشیر؛ جای مساعدی برای کایاک‌رانی
۱۳۹۵ مرداد ۱۲, سه‌شنبه
این کودکان که عازم مکتب اند، قیل و قال کنان از میان صخره‌ها عبور می‌کنند تا یک چیز غیرعادی را تماشا کنند، چونکه پیش از این هیچ زمانی کایاکرها به دره امن پنجشیر در حدود ۱۴۰ کیلومتری کابل نیامده بودند.
کایاک نوعی از قایق است و کایاک‌رانی در آب‌های خروشان حالا بخشی از مسابقات المپیک است.
کالوم سترانگ اسکاتلندی که اخیراَ از رشته جیولوژی دانشگاه ادینبرو فارغ شده است، می‌گوید که دریای پنجشیر برخی از بهترین محلات کایاک‌رانی در جهان را دارد. او و سه دوست‌اش از رخصتی‌ها و پول‌های ذخیره شان برای جستجوی بهترین آب‌های متلاطم و خروشان مساعد برای کایاک‌رانی به اطراف جهان سفر می‌کنند.
آن‌ها همین که پنجشیر را در روی نقشه دیدند، برای شان جالب به نظر رسید و خطرات شورشگری ۱۵ ساله در افغانستان مانع سفر آن‌ها به این کشور نشد.
سترانگ در حالی که بعد از سه ساعت کایاک‌رانی از آب دریای پنجشیر بیرون می‌شد، به اسوشیتدپرس گفت: «این جغرافیای زیبا و مناسب اینجاست که ورزشکاران ماجراجو را جذب می‌کند، نه این واقعیت که این کشور در جنگ است.»
هر سه دوست او، جو ریا دیکینس بریتانیایی، جیمز سمیت سکاتلندی و کریستوف ستورسای اتریشی، همه کایاکرهای آماتور اند و بین ۲۰ تا ۲۵ سال عمر دارند.
آن‌ها مخارج سفر به افغانستان را از پول خود تامین کرده اند. آن‌ها ابتدا با کایاک‌های خود به کابل سفر کرده و از آن‌جا یک راهنمای مسافرتی محلی را برای انتقال وسایل شان به پنجشیر و سازمان‌دهی خدمات امنیتی استخدام کرده اند.
سپس آن‌ها ده روز در دریای پنجشیر پارو زدند و این ورزش را به باشندگان محل معرفی کردند.
سترانگ گفت: «پیش از این که اینجا بیایم نگران بودم، چونکه همه خبرهایی را که راجع به افغانستان می‌‌شنیدم خبرهای بد بودند. اما من به این باورم که در بسیاری جاها در جهان، بسیاری مردم آدم‌های خوب اند و دریای اینجا خیلی خوب معلوم می‌شد، پس تصمیم گرفتیم اینجا بیاییم.»
ریا دیکینس نیز مانند او هیجان‌زده بود و پنجشیر را با بهترین جاهای کایاک‌رانی در شمال اروپا، هندوستان و پاکستان مقایسه می‌کند. او می‌گوید: «در مورد آب متلاطم و خروشان، اینجا مانند هرجای دیگر در جهان خوب است.»
او می‌افزاید که یکی از لذت‌های این ورزش این است که آدم را به «جاهای کاملاَ جالب می‌کشاند. این ورزش به آدم هدف می‌بخشد، می‌شود هفته‌ها در فضای زیبا به سر برد و با مردم محل آشنا شد.»
پنجشیر یکی از امن‌ترین مناطق افغانستان است. جاده منتهی به پنجشیر برای خارجی‌ها مسدود است و آن‌ها ابتدا باید در نزد نیروهای امنیتی خود را ثبت کنند و دلیل سفر شان را بیان دارند. بسیاری مردم برای کسب آرامش، لذت بردن از هوای تازه و تولیدات مشهور آن مانند ماست، عسل و کباب به آن‌جا سفر می‌کنند. پنجشیر به دلیل داشتن سنگ‌های قیمتی به ویژه یاقوت و زمرد و همچنین مسیر قاچاق به ارزش میلیون‌ها دالر لاجورد مشهور است که اغلباَ به پاکستان و چین قاچاق می‌شود.
چهار کایاکر اروپایی بعد از یک هفته پارو زدن در دریای پنجشیر، ورکشاپی را برای مردم محل برگزار کردند و راجع به این ورزش معلومات دادند. تیم فوتبال پنجشیر با پیراهن‌های سبز و سفید در این ورکشاپ حضور یافت.
سترانگ گفت: «آن‌ها بسیار خوب می‌آموزند و بسیاری آن‌ها بسیار نیرومند و مناسب (این ورزش) بودند. آن‌ها در این دریای بسیار نیرومند آب‌بازی نیز کرده اند.»
در حالی که گشایش کلب‌های کایاک در افغانستان سال‌ها وقت خواهد گرفت، این کایاکرهای اروپایی امیدوارند که این سفر شان باعث ترغیب مردم به شروع این ورزش شود.
سترانگ گفت: «ما در این دریا پارو زدیم تا به دیگران بگوییم که این دریا خوب است و زمانی که ما در اینجا بودیم، وضعیت سیاسی و امنیتی نیز خوب بود. اگر این مساله شایع شود، ورزش کایاک در اینجا تقویت می‌شود و شما شاهد سفر تیم‌های بین‌المللی بیشتری خواهید بود.»
محمد ظاهر، عضو تیم فوتبال پنجشیر بسیار هیجانی شده است که شاید بتواند از طریق این ورزش برای مسابقه به دیگر کشورها برود: «من امیدوارم که به مهارت این دوستان خارجی مان برسم تا برای کایاک‌رانی به دیگر کشورها سفر کنم.»