زنان افغان و تلاش برای حضور در تصمیم گیری‌ها

در تاریخ افغانستان این نخستین بار است که بوردی متشکل از زنان پایتخت و ولایات، تشکیل می شود و مستقیماً برای حل مشکلات زنان به رئیس جمهور مشورت می دهد. قرار است این بورد در عرصه های، صحت، تعلیم تربیه، امنیت، رهبری و مشارکت سیاسی، صلح و امنیت و دسترسی به عدالت به ریاست جمهوری مشورت دهد.

زنان افغانستان در حکومت سیزده ساله رئیس جمهور کرزی، به بعضی از حقوق اساسی شان دست یافتند ولی خشونت علیه زنان هنوز ادامه دارد و مشارکت آن ها در عرصه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کمرنگ است.

ثریا صبحرنگ کمیشنر بخش زنان کمیسیون حقوق بشر و از اشتراک کنندگان این همایش روز پنجشنبه 8 عقرب 1393 گفت که وجود چنین بوردی سبب می شود که زنان حداقل در تصامیمی که در مورد خود آن ها گرفته می شود، سهیم باشند: «تا زمانی که خود زنان حضور فزیکی نداشته باشند و نظرات شان را مطرح نکنند، در غیاب شان تصامیمی گرفته می شود که ممکن است حقوق شان را نادیده بگیرند».

قرار است بورد مشورتی زنان ماه یک بار با رئیس جمهور اشرف غنی در مورد مسایل مربوط به زنان جلسه داشته باشند.

زنان در حاشیه

زنانی که از ولایات افغانستان در این همایش شرکت کرده اند از وضعیت نابسامان دختران و زنان در ولسوالی ها و روستاها سخن می گویند. داکتر گل شیرین که به نمایندگی از ولایت ارزگان به کابل آمده می گوید زنان در تصمیم های سیاسی حضور ندارند و هیچ نماینده ای از زنان در مرکز ولایت و ولسوالی ها تصمیم گیرنده نیستند به همین دلیل هیچ تصمیمی به نفع زنان گرفته نمی شود.

این نماینده ولایت ارزگان می گوید به جز یک مکتب در مرکز ولایت، هیچ مکتب دخترانه در این ولایت فعال نیست و همه زنان و دختران از حق دسترسی به تعلیم وتربیت محروم اند.

داکتر گل شیرین گفت دختران و زنان در ارزگان از ازدواج های اجباری و زیر سن رنج می برند: «دختران 12 ساله و 13 ساله با پسرهای 21 ساله به ازدواج داده می شوند. این یک موضوع بسیار مشکل است. تعلیم را بگذار، حتا آن ها دست چپ و راست شان را هم تفکیک کرده نمی توانند».

فرق شهرها و روستاها

تاکید نمایندگانی که از ولایات به کابل آمده این است که مشکلات زنان به شهرها خلاصه نشود. آن ها می گویند زنان روستایی با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند که در شهرها اصلا تصور نمی شود.

در شهرها زنان می توانند از خدمات صحی و تعلیمی به صورت نسبی استفاده کنند ولی زنانی که در روستاها زندگی می کنند از این خدمات محروم اند و دسترسی به حقوق اساسی برای آن ها دشوار است.

عزیزه جلیس نماینده ولایت سرپل گفت در شهرها مکتب وجود دارد ولی معلم مسلکی وجود ندارد اما در ولایات دختران یا اصلا مکتب ندارند و یا هیچ معلم زن در مکاتب وجود ندارد. خانم جلیس گفت: «ما هنوز فارغ صنف دوازده را نداریم. هنوز ما نمی توانیم که یک معلم اناث را در آن جا پیدا کنیم. شما ببینید که تفاوت ها چقدر زیاد است. ما می خواهیم که تمام ولایات تصویر خودرا در این جا داشته باشد».

بوردی که به رئیس جمهور مشورت می دهد با نهادهای مدنی زنان در ولایات ارتباط خواهند داشت و مشکلات زنان را به شخص اول مملکت گزارش خواهند داد. قرار است تا پایان امروز 30 تن از اعضای بورد انتخاب شوند.