زنان در ورزش های موتوری

هنوز معلوم نیست که موتر سوفیا فلورش (شماره ۲۵) چرا روز یکشنبه در هوا چرخ خورد و با سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت به موانع ایمنی برخورد کرد. او روز دوشنبه عمل جراحی ۱۱ ساعته ای را پشت سر گذاشت که بر روی یک مهره شکسته گردنش انجام شد. در بیانیه ای که شفاخانه نشر کرد، آمده است که «وضعیت صحی او باثبات است و می تواند دستانش و پاهایش را بدون هیچگونه اختلالات عصبی تکان دهد...».

سوزی وُلف، همه پله های ترقی در ورزش موتوری را پیموده است. او برای شرکت موترسازی فرانسوی رنو در مسابقات رانندگی «فرمول ۳» شرکت کرده و به حیث راننده توسعه برای تیم مسابقات موتررانی ویلیامز کار می کرد. شوهرش، توتو، مدیر اجرایی شرکت موترسازی مرسدس است. خانم ولف بنیادی به نام «جرات متفاوت بودن را داشته باشید» بنیانگذاری کرده تا زنان را برای شرکت در ورزش های موتوری تشویق کند.

ماریا ترزا دی فیلیپیس، نخستین زنی بود که در مسابقات "فرمول ۱" شرکت کرد و از او به عنوان یک زن پیشگام در این ورزش یاد می شود. این خانم ایتالیایی در چندین مسابقه موتررانی در طول سال ۱۹۵۸ با یک موتر مازیراتی شرکت کرد. یکی از دوستانش به او گفته بود: «تو بیش از حد سریع می رانی و خطرات بسیار زیادی را به جان می خری». دی فیلیپیس پس از این که شاهد مرگ شمار بسیاری از دوستانش در این ورزش بود کناره گیری کرد.

ژانت گوتری، نخستین زنی بود که در مسابقات موتررانی «ایندیانا پولیس ۵۰۰» و «دیتونا ۵۰۰» شرکت کرد. او سه بار طی سال های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ صلاحیت لازم را برای شرکت در مسابقات «ایندیانا پولیس ۵۰۰»» کسب کرد. این خانم امریکایی در ۳۳ مسابقه کشوری مسابقات خودروهای کارکرده «NASCAR ۳۳ » شرکت کرد. او بهترین نتیجه را در سال ۱۹۷۷ به دست آورد و در مسابقات موتررانی بریستول مقام ششم را کسب نمود.

شاید دانیکا پاتریک زیاد در اروپا معروف نباشد، اما او در تاریخ مسابقات موتررانی با موترهایی که چرخ باز دارند، موفق ترین زن است. او در سال ۲۰۰۸ در مسابقات موتررانی «سلسله موترهای ایندی کار» به حیث نخستین زن برنده شد. این یکی از نخستین موفقیت هایی بود که او به عنوان نخستین زن در ورزش به نام خود ثبت کرد. دانیکا پس از مسابقات موتوررانی ایندیانا ۵۰۰ اعلام کرد که دیگر در این گونه مسابقات شرکت نمی کند.

مونیشا کالتن بورن، خانم اتریشی هندی تبار یکی از مهم ترین زنان در ورزش موتوری بود.او در مسابقات «فرمول ۱» نخستین زنی بود که ریاست تیم را به عهده گرفت.

هر خبرنگاری که می خواست پیش از تصادف میشائل شوماخر، با او ملاقات کند، باید اول با سابینه کم صحبت می کرد. این خانم مسئول روابط عمومی بعدها امور زندگی میشائل شوماخر را به عهده گرفت. پس از سانحه دردناکی که برای شوماخر حین اسکی رخ داد، رسیدگی به امور خانواده شوماخر نیز به وظایف او افزوده شد. خانم کم اکنون مسئولیت مدیریت امور زندگی ریک شوماخر، پسر میشائل شوماخر را نیز بردوش دارد.

پونسگن در بخش مسابقات موتورسواری یک پیشگام بود. این خانم موتورسایکل سوار طی سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳، ۲۴ بار در مسابقات قهرمانی ۲۵۰ سی سی شرکت کرد. او اکنون راجع به مسابقات موتورسایکل سواری در تلویزیون آلمان تبصره می کند.

الن لوهر، که از او به حیث یکی از بهترین رانندگان زن یاد می شود، در سال ۱۹۹۲ به اوج موفقیت دست یافت. او در آن سال در مسابقات پیست هوکن هایمر رینگ عنوان قهرمانی گرفت. لوهر در مسابقات موتررانی دیگری هم شرکت کرد. از آن جمله می توان از مسابقات داکار نام برد.

یوتا کلاین اشمیت در مسابقات موتررانی دشوار رالی داکار در سال ۲۰۰۱ برنده شد. او به این ترتیب نخستین زنی است که در این مسابقات پیروز شد و تنها آلمانی است که در بخش موتررانی برنده شده است.

این خانم راننده اسپانیایی یکی از ۱۱ زنی است که تا به حال به عنوان راننده توسعه برای تیم "فرمول ۱" کار کرده است. حرف های خانم جوردا چندی پیش در صدر عنوان رسانه ها قرار گرفت. او که یکی از اعضای کمیسیون زنان در ورزش موتوری است، گفته بود که زنان به دلایل فیزیکی برای مسابقات "فرمول ای" مناسب هستند.

با وجود این که زنان در این عصر مدرن هنوز به حیث راننده در مسابقات مردانه "فرمول ۱" نقشی ندارند، اما بر این ورزش تاثیرگذار هستند. کلیر ویلیامز (طرف راست) دختر فرانک ویلیامز، بنیانگذار مسابقات موتررانی ویلیامز است و به حیث معاون او به کار مشغول است. یکی از اعضای این تیم سوزی ولف (طرف چپ) است که به حیث راننده امتحانی به کار مشغول است.