زندگی پناهجویان در دفتر کار پولیس

محل رهایش جدید پناه جویان یک صندوق چوبی سه طبقه ای را می ماند. در این ساختمان که دریک چهار راه پر رفت و آمد " گروناو" قرار دارد، اکنون 90 پناه جو سکونت دارند. اینجا که زمانی محل ماموریت پولیس بود، دفترهای زیادی دارد که اکنون به محل رهایش عاجل پناه جویان در برلین گردیده است. میشاییل گرون والد، آمر مصمم و 47 ساله این اقامتگاه پناهندگان است. او در طبقه اول ساختمان، در یک اتاق را بازمی کند. درآنجا شش تخت سفری گذاشته شده است ودربین آنها یک میز قرار دارد. دست شوی دیواری قابل استفاده نیست. میشاییل گرون والد می گوید: برای آغاز کار باید کافی باشد.« دست کم ما توانسته ایم برای یک طبقه این خانه اثاث کاملاً نوی مانند بسترها، الماری ها، میزها و چوکی ها در اتاق ها تهیه کنیم». وظیفه او در عمل غیر ممکن به نظر می رسد: تبدیل دفترهای پیشین به اتاق های رهایشی در کوتاه ترین مدت زمان.

شمار پناهجویان افزایش یافته است

اداره های مسوول دربرلین می گویند، شمار پناهجویان پیوسته افزایش می یابد و به این دلیل آن ها باید در چنین اقامت گاه های عاجل زندگی کنند. فرانتس الرت، رئیس اداره ایالتی امور اجتماعی و صحی می گوید:« ما ازسال 2010 بدینسو یک تعداد مکان های اضافی بوجود آورده ایم، اما این ها برای جا دادن به همه پناهندگان تازه وارد کفایت نمی کنند». به ویژه دراین زمستان شمار کسانی که درسال 2012 درخواست پناهندگی داده اند، افزایش یافته است. درماه اکتوبر 9950 درخواست پناهندگی به اداره فدرال آلمان برای مهاجرت وپناهندگی داده شده است که 50 درصد بیشتر ازماه گذشته می باشد. این گرایش را دربرلین نیز می توان مشاهده نمود. درمجموع سال 2011 جمعاً 2300 پناه جو به برلین آمده بودند. درسال جاری، تنها تا پایان ماه اکتوبر شمار این پناهجویان در برلین 2850 تن می باشد. فرانتس الرت می گوید: «برلین یک شهر مورد علاقه برای پناه جویان نیز می باشد... به هرحال، محیط شهری آن نسبت به زندگی در روستا ها جذاب تر است».

اکنون این شهر درصدد تهیه اقامتگاه های عاجل برای پناه جویان است. برای این منظور از مکاتب ، شفاخانه ها و ماموریت های خالی پولیس استفاده می شود.

آمری که به حرف ها گوش می دهد

دراین اقامتگاه که 90 تن زندگی می کنند، چهار تشناب وجود دارد. میشاییل گرون والد، آمر این اقامتگاه پناهندگان می کوشد تا به زودی تشناب ها ودست شویی های بیشتر تهیه گردد. او می گوید، مهم این است که به مشکلات پناهجویان گوش فرا داده شود. گرون والد می گوید: «به طور مثال وقتی که آن ها به یک داکتر متخصص نیاز داشته باشند، ما از داکتر وعده ملاقات می گیریم و به پناه جویان می گوییم که با کدام قطار تا کدام ایستگاه باید بروند».

ساکنان این اقامتگاه از گرون والد قدردانی می نمایند. یکی از مهاجران او را «دوست خود» می خواند. همسر وی یک ولادت پیش از وقت داشت و طفل نوزاد در شفاخانه است. دراین ساختمان گفتارهایی به زبان های افریقایی، عربی وبیش ازهمه بوسنیایی وصربی شنیده می شود. سهم کسانی که ازکشورهای بالکان می آیند، به اوج رسیده است. این درحالی است که آن ها کمتر شانس پناهندگی دارند. ازنگاه دفاتر آلمانی آن ها مهاجران اقتصادی می باشند. درماه اکتوبر این اداره ها به هیچ یک از پناه جویان صربستانی ، پناهندگی ندادند.

مکتب رفتن ممکن نیست

در اقامتگاه عاجل کار زیادی برای انجام دادن وجود ندارد. بزرگترین مشغله ساکنان آن انتظار کشیدن می باشد. آن ها منتظر تصمیم ادارات می باشند که در مورد فرستادن آن ها به کشورشان و یا باقی ماندن آن ها در آلمان تصمیم می گیرند. در صورت ماندن در آلمان، آن ها به اقامتگاه های دایمی نقل مکان می کنند. این تصمیم گیری معمولا شش هفته طول می کشد. انتظار کشیدن به ویژه برای 40 طفلی دشوار است که در «گروناو» زندگی می کنند. «گرون والد» می گوید: «اصولا آن ها باید به مکتب بروند. مکتب رفتن در آلمان یک مکلفیت است. اما از نگاه سازماندهی این کار ممکن نیست. وقتی که اطفال بین یک روز تا شش هفته در اینجا می مانند، ما در کجا آن ها ثبت نام کنیم؟ مکاتب سرسام می شوند».

آمر اقامتگاه پناهندگان غالباً خود را همچون مدیر کمبودها احساس می کند. او از هر اعانه و کمکی که برای پناهندگان دریافت می کند، شکر گذار است. تشت های جان شویی برای اطفال، لباس های زمستانی و هر چیز دیگری که مردم برلین به اینجا می آورند، به بهبود شرایط زندگی پناهندگان کمک می کند.

گرون والد قرار است تا اخیر ماه مارچ، ریاست این اقامتگاه عاجل پناهندگان را به عهده داشته باشد. مقام های برلین می خواهند تا آن هنگام مکان های کافی برای اقامتگاه های دایمی ایجاد کنند. سپس زندگی در اقامتگاه های موقتی پایان خواهد یافت.