ساکنان کابل: مسدود شدن جاده‌ها مشکلات را چند برابر کرده است
۱۳۹۶ خرداد ۱۷, چهارشنبه
با گذشت یک هفته از حمله خونین روز چهارشنبه گذشته، وضعیت در شهر کابل هنوز به حالت عادی برنگشته است. تظاهرات‌ها و اعتراض‌هایی که پس از این حمله آغاز شد، حکومت را وادار کرد تا راه‌های اصلی مرکز شهر را با گذاشتن کانتینرها مسدود کند.
برگزاری کنفرانس «پروسه کابل» ظاهراَ دلیل دیگری بود تا حکومت جاده‌های مرکز شهر را مسدود کند. این کنفرانس در حالی برگزار شد که نارضایتی از حکومت و ترس و هراس از انفجارها و حملات انتحاری روز به روز بیشتر می‌شود. هرچند کنفرانس کابل در سایه تدابیر شدید امنیتی و مسدود کردن جاده‌ها برگزار شد، اما مخالفان توانستند با شلیک راکت نشان دهند که راه‌های زیادی برای ناامن کردن شهر وجود دارد.
امیر محمد در حومه کابل که نتوانسته برای انجام کارش به مرکز شهر برود، از وضعیت شکایت دارد:«واقعا مشکلات زیادی را در ماه مبارک رمضان خلق کرده است. مریضان به هر طرف می‌روند اما راه‌ها مسدود هستند. رهبران ما و کسانی که در راس حکومت هستند فقط به فکر خود هستند و به فکر مشکلات مردم اصلاَ نیستند.»
انفجار مهیبی که چهارشنبه گذشته در نزدیکی سفارت آلمان رخ داد، برای سرمایه‌داران و شرکت‌ها میلیاردها دالر خسارت وارد کرد. شرکت مخابراتی روشن بیش از ۳۰ کارمند خود را در این انفجار از دست داد و بخش‌هایی از دفتر این شرکت ویران شد. هوتل پنج ستاره کابل ستار نیز در نتیجه این انفجار صدمه دید و هنوز مالکان آن برای بازسازی آن اقدام نکرده‌اند.
حالا سرمایه داران می‌گویند وقتی حکومت قادر به تامین امنیت نباشد، سرمایه‌گذاران نیز نمی‌توانند در شهر سرمایه گذاری کنند که آینده آن معلوم نیست. سمیع الله یک سرمایه دار در شهر کابل می‌گوید:«واضح است وقتی در یک کشور امنیت نباشد، همه چیز زیر سوال می‌رود. سرمایه‌داران احساس خطر می‌کنند و تاجران کوچک نیز احساس امنیت نمی‌ندارند. به نظر من اصلاَ حکومتی وجود ندارد.»
خیمه‌های معترضان
راه‌بندی‌ها در پایتخت افغانستان تنها به کانتینرهای حکومت خلاصه نمی‌شود. صبح روز چهارشنبه معترضانی که در نقاط مختلف شهر کابل خیمه برپا کرده‌اند نیز سبب بندش جاده‌ها شدند. از این میان گردنه باغ بالا که شرق و غرب کابل را با هم وصل می‌کند، در نتیجه خیمه‌های معترضان در کارته پروان مسدود شد.
باشندگان شهر کابل از معترضان نیز می‌خواهند که سبب افزایش مشکلات مردم نشوند. امیر محمد گفت:«این‌ها اگر خواست‌های مشروع دارند، نباید برای مردم مزاحمت خلق کنند.»
فقر و تنگدستی
وقتی مردم به دلیل راه‌بندی‌ها نمی‌توانند برسر کار شان بروند، عاید ناچیز روزانه‌به صفر می‌رسد. ساختار شهر کابل طوری است که بیشترین تجارت و داد و ستد در مرکز شهر صورت می‌گیرد، مواد غذایی از فروشگاه‌های مرکز شهر به اطراف شهر توزیع می‌شوند و بازارهای عمده خرید و فروش نیز در مرکز شهر موقعیت دارند.
با مسدود شدن راه‌ها فروشگاه‌ها تعطیل می‌شوند و مردم نیز نمی‌توانند برسر کار شان بروند و مواد ضروری را خریداری کنند. شفیق یک باشنده کابل گفت: «هر انفجاری که صورت می‌گیرد، برای طبقه غریب در حدود یک ماه کار و بار گم می‌شود. کار و بار به حدی گم می‌شود که هیچ خرید و فروشی صورت نمی‌گیرد.»
به باور این شهروند افغانستان، دلیل اصلی افزایش جرایم نیز فقر و ناداری است:«دزدی زیاد می‌شود. وقتی کسی گرسنه بماند برای نفقه عیال خود دست به هر کاری می‌زند به همین دلیل است که مشکلات جامعه بیشتر می‌شود.»
مقامات در پشت دیوارهای سمنتی
ساکنان شهر کابل از بی‌توجهی مقامات حکومت به زندگی مردم انتقاد می‌کنند. آن‌ها می‌گویند رهبران حکومت در پشت دیوارهای بلند و مستحکم زندگی می‌کنند، امنیت شان تامین است و از نظر اقتصادی هیچ مشکلی ندارند ولی برعکس وقتی راه‌ها مسدود می‌شود، مردم بیچاره‌تر و فقیرتر می‌شوند.
عبدالشکور یک دکاندار می‌گوید:«کار نیست. مردم به کار و بار خود رسیدگی نمی‌توانند. راه‌ها بند است. شما می‌بینید که در سرک هیچ کسی نیست. وقتی کسی گشت و گذار کرده نتواند دوکان‌ها هم سقوط می‌کنند.» وقتی از او می‌پرسم چه خواستی از رهبران حکومت دارد چنین می‌گوید:«به آن‌ها را چیزی گفته نمی‌توانم. از صلاحیت ما بالا است.»