فوتبالیست هایی که با کمترین امکانات مسابقه می دهند

منگل 19 ساله یکی از بازیکنان اصلی تیم امواج اباسین (اباسین سپه)، یکی از هشت تیم در دومین مرحله بازی های لیگ برتر افغانستان است. این مسابقات برای هفت هفته در کابل برگزار می شود و برای فوتبالیست ها از مناطق مختلف این کشور محل بود و باش و غذا به صورت مجانی تهیه شده است.

نحوه زندگی این بازی کنان با سبک زندگی فوتبالیست های کشورهای اروپایی بسیار فاصله دارد. به طور مثال گریت بیل از ویلز با ریال مادرید قراردادی بست که براساس گزارش ها، روزانه بیش از شصت هزار دالر می گیرد.

منگل که دانشجوی سال سوم طب است، بعد از تمرین های صبحانه در بیرون خوابگاه اش ایستاده و می گوید: «ما در این جا همه باهم یکجا می باشیم، یک جا غذا می خوریم، یک جا زندگی می کنیم و یک جا می خوابیم. جای خوشی زیادی است».

این فوتبالیست افغان می افزاید: «در درون ساختمان همه با هم دوست اند، اما همین که می خواهیم مسابقه بدهیم، این چیزها پایان می یابند و ما رقبای بزرگ همدیگر می شویم».

حدود شش تا هشت بازیکن یک تیم در یک اتاق زندگی می کنند. تخت خواب دو طبقه یی است. در اطراف تخت خواب ها تی شیرت های فوتبال و جوراب ها گذاشته شده اند و از تیلفون های موبایل موسیقی هندی پخش می شود. در دم پنجره ها نیز اشیای شخصی و ظرف های چای گذاشته شده اند. آنها با آویختن تی شیرت های شان در اطراف بستر خواب، برای خود نوعی حریم خصوصی ایجاد کرده اند. برای هر ده نفر یک تشناب وجود دارد و آنها خود شان لباس های شان را شستشو می کنند. آنها که زیر نظر مربی قرار دارند، بکس های فوتبال خود را بیرون از اتاق خواب گذاشته اند.

منگل که روز جمعه در بازی آغازین برای تیم اش امتیاز به دست آورد، می گوید: «هر روز پس از دو ساعت تمرین، ما خسته می شویم و می خواهیم استراحت کنیم، در مورد فوتبال صحبت کنیم و بازی تیم اسپانیا و انگلستان را در تلویزیون ببینیم».

او ادامه می دهد: «ما برای خانواده های مان دق شده ایم. غالباً با آنها تیلفونی صحبت می کنیم. پدرم بسیار هیجان زده است، زیرا مسابقات در تلویزیون نمایش داده می شود و او می تواند مرا ببیند».

در لیگ برتر افغانستان هشت تیم بازی می کنند. بازی کنان از نقاط مختلف کشور هستند و امیدوارند بعد از ده ها سال جنگ و منازعه، روابط بهتر قومی را ایجاد کنند.

تیم "اباسین سپه" متشکل از بازیکن های ولایت های جنوبی مانند غزنی، پکتیا، خوست، لوگر و وردک می باشد. از ولایت های قندهار و هلمند که مرکز فعالیت های شورشگری طالبان در 12 سال اخیر بوده است، تیم شیران میوند (د میوند اتلان) نمایندگی می کند.

محمد محمد زی 22 ساله که معلم یک مکتب ابتدایی در قندهار است و در تیم "د میوند اتلان" بازی می کند، می گوید: «ما در تیم خود همه پشتون می باشیم، اما با بازیکن های تاجیک از هرات و هزاره ها و با هر یک آنها روابط دوستانه داریم». او می افزاید: «برای این بازی ها من یک رخصتی بی معاش گرفته ام. برای دو ماه از خانه و خانواده دور هستم که زمان بسیار طولانی می باشد».

محمد زی را دوستان اش زیدان صدا می زنند که از نام زین الدین زیدان، بازیکن بازنشسته فرانسه گرفته شده است. او می گوید بازی فوتبال انسان را از بمب گذاری و خشونت که بخشی از زندگی روزمره در افغانستان است، باز می دارد: «در این کشور انتخاب فوتبال به حیث یک حرفه ممکن نیست. بنابراین این یک وقت بسیار خوب برای ماست. بیرون شهر قندهار هنوز هم برای همه خطرناک است. ما آرزومند یک آینده بهتر استیم».

لیگ برتر افغانستان را شرکت مخابراتی "روشن " تمویل می کند و جمعیت چندین هزار نفری را در هر مسابقه اش به خود جلب می نماید. تلویزیون طلوع مدعی است که حدود 12 میلیون افغان پیروزی تیم ملی فوتبال افغانستان بر پاکستان را تماشا کرده اند.

همه مسابقات در ستادیوم فدراسیون فوتبال برگزار می شوند که گنجایش 6000 تماشاچی را دارد. اما تمرین های فوتبال در غازی ستادیوم صورت می گیرد که در سال های 1996 تا 2001 طالبان از آن به حیث اعدامگاه استفاده می کردند. اکنون غازی ستادیوم هر صبح آگنده از طنین صداهایی است که مربیان تیم های فوتبال بازی کنان شان را برای مسابقات آماده می سازند.

در عقب ساختمان، بازی کنان تیم "عقابان هندوکش" برای گذراندن وقت پیش از صرف غذای چاشت، به رقص و کف زدن و شادمانی می پردازند. در طبقه بالایی لوحه های تیم "طوفان هریرود" بردروازه ها نصب شده است که از ولایت هرات می باشند.

محمد عزیز آزادانی، عضو این تیم که 24 سال دارد، می گوید: «ما سال گذشته لیگ برتر را بردیم و امیدواریم که امسال دوباره بهترین بازی کنان باشیم. البته ما می خواهیم برای بازی کردن در تیم ملی آماده باشیم».

آنها در حالی که لباس های ورزشی یا پیراهن تنبال سنتی بر تن دارند، با همدیگر در این رابطه صحبت می کنند که آیا خواهند توانست در صف فوتبالیست های میلیونر از انگلستان، فرانسه و آلمان قرار بگیرند. پس از شوخی های زیاد، نتیجه ای که می گیرند واقع گرایانه است.

عبدالقیوم سپاند که از لشکرگاه مرکز ولایت هلمند می باشد، می گوید: «وقتی که "ان جی او" بیرون رفت، من کارم را از دست دادم. لیگ برتر افغانستان حتا برای من کفش های رایگان برای این فصل بازی ها نمی دهد». او می افزاید: «حالا نه، اما شاید پنجاه سال بعد بتوانیم رویای بازی یک افغان برای تیم چیلسی را ببینیم».