فیصله محکمه اروپا اخراج پناهجویان مجرم را محدود می‌کند

قاضیان در لوگزامبورگ گفتند که سلب حق پناهندگی یا خودداری از دادن پناهندگی براساس قوانین اتحادیه اروپا حق محافظت را براساس کنوانسیون آوارگان ژنیو و حقوق ابتدایی اتحادیه اروپا متاثر نمی کند. 

دیوان عدلیه اتحادیه اروپا در پی شکایات سه پناهجو از کشورهای ساحل عاج، کانگو و چچن این فیصله را صادر کرد. کشورهای بلجیم و چک از دادن پناهندگی به این سه تن که به خاطر ارتکاب به جرائم سنگین محکوم شده بودند، خودداری کرده بودند.

دیوان عدلیه اتحادیه اروپا باید در پی شکایات این پناهجو به این مساله رسیدگی می کرد که آیا سلب جایگاه حقوقی یک شخص به عنوان پناهنده براساس قوانین اتحادیه اروپا با معاهده ژنیو و قوانین ابتدایی این اتحادیه سازگار است یا نه.

از دیدگاه قاضیان پاسخ این سوال مثبت است. آن ها نخست به این اشاره کردند که شهروندان خارجی در اتحادیه اروپا که دلایل قابل قبولی برای فرار از تعقیب در کشور مبداء شان دارند، باید براساس کنوانسیون ژنیو به عنوان مهاجر یا پناهنده رده بندی شوند. فرقی نمی کند که آیا آن ها این جایگاه حقوقی را براساس قوانین اتحادیه اروپا دریافت کرده اند یا نه.

رفتار خلاف قانون در اعطای محافظت تعیین کننده نیست

افزون بر این پناهجویان براساس منشور حقوق ابتدایی اتحادیه اروپا نباید به کشوری اخراج شوند که ممکن است آن جا مورد شکنجه و یا مجازات تحقیرکننده قرار بگیرند. در این میان فرقی نمی کند که این پناهجویان مرتکب اعمال خلاف شده اند یا نه. 

براساس حکم دیوان عدلیه اتحادیه اروپا، کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید «حفاظت نامحدود» از کنوانسیون ژنیو را تضمین کنند.

افزون بر این قاضیان در دیوان عدلیه اتحادیه اروپا بر این تاکید کردند که حقوق کسی که تقاضای پناهندگی اش ردشده و یا پناهندگی اش از او پس گرفته شده، با پناهجویانی که به رسمیت شناخته شده اند، یکسان نیست.

کنوانسیون پناهندگان ژنیو که در سال ۱۹۵۴ اجرایی شده است، چگونگی برخورد با مهاجران را تنظیم می کند. بر این اساس اشخاصی به عنوان پناهنده به رسمیت شناخته می شوند که به خاطر نژاد، مذهب، ملیت، تعلق به یک گروه اجتماعی خاص و یا اعتقادات سیاسی مورد تعقیب قرار دارند. افزون براین در این کنوانسیون اصل ممنوعیت پس فرستادن درج شده است.

Me, af (kle/ww (dpa, kann, curia.europa.eu)