قوای هوایی افغانستان؛ کوچک اما توانا

جنرال جان مایکل که رهبری برنامه آموزشی ناتو برای نیروی هوایی افغانستان را بر عهده دارد، می گوید: "این کار مشکلی است. ما از تضمین صد درصدی نتیجه کار دور هستیم".

برنامه آموزش نیروی هوایی افغانستان قرار است 31 دسمبر 2017، یعنی سه سال پس از خروج اکثر نیروهای امریکایی از این کشور به پایان برسد. جنرال مایکل با اشاره به پیشرفت برنامه آموزشی و تدابیر افغانستان برای به عهده گیری کنترول نیروی هوایی، گفت که عوامل بسیاری از کنترول این کشور خارج است.

این جنرال تک ستاره امریکایی در گفتگو با رویترز گفت که "نیروهای بین المللی کمک به امنیت" (آیساف) تحت رهبری ناتو در حال بررسی مجدد تمام پروژه های زیرساختی نیروی هوایی می باشند. این بررسی پس از نشر گزارشی انجام می شود که در آن گفته شد 37 میلیون دالر از هزینه نیروی هوایی امکان دارد برای ذخیره مواد مخدر استفاده شده باشد. این مسئله نگرانی را در کانگرس ایالات متحده دامن زده است.

گروهی از نمایندگان مجلس امریکا هفته گذشته از ایریک هولدر، سارنوال عمومی این کشور خواستند تا از تمام منابع خود برای یاری به تجسس جنایی پنتاگون استفاده کند. پنتاگون در حال بررسی احتمال پرداخت نامناسب یک واحد از نیروی هوایی امریکا به دو شرکت روسی و امریکایی است که طبق قرارداد، آنها موظف شده اند از هلیکوپترهای روسی "ام. آی - 17" مراقبت کنند.

جنرال مایکل گفت که جنرال جوزف دانفورد، فرمانده کل نیروهای "آیساف" تلاش می کند تا واحد آموزش نیروی هوایی را از عواقب به وجود آمده در بخش خرید، دور نگه دارد؛ اما ممکن است برخی تاثیرات آن وانمود شوند. او گفت: "اگر آنها برخی از زیرساخت های [مربوط] ما را کاهش دهند، این مسئله تاثیر منفی بر ظرفیت ما نیز خواهد گذاشت". او همچنان افزود: "تمام این ها موانعی در راه موفقیت ما می شوند؛ مادامی که ما در تنگنای زمانی نیز قرار داریم".

جنرال مایکل که هفت هفته قبل این وظیفه را برعهده گرفت، می گوید که 70 درصد حفاظ های هواپیما (هنگر)، محوطه حرکت هواپیما (تکسی وی) و دیگر زیرساخت ها که برای نیروی هوایی لازم هستند، کامل شده اند. اما او گفت که ترس این وجود دارد که 30 درصد باقیمانده به خاطر مشکلات فاش شده در گزارش، هرگز ساخته نشود. گزارش توسط "بازرس عالی ویژه برای بازسازی افغانستان" (SIGAR) منتشر شده است.

"کوچک اما توانا"

برنامه آموزش نیروی هوایی افغانستان توسط 649 مشاور نظامی، قراردادی ها و مشاورانی از دیگر نیروهای ناتو پیش برده می شود. این شمار نیروها در دو سال آینده - پس از آن که چهار هواپیمای باری "لاکهید مارتین کورپ سی. 130" و "سوپر توکانو 20 آ. 29" به افغانستان برسند –افزایش خواهد یافت.

جنرال مایکل گفت که انتظار می رود در هفته های پیش رو، چندین هلیکوپتر "ام. آی - 17" به افغانستان برسند.

مشاوران ناتو افغانستان را کمک می کنند تا مهارت های خود را در راه اندازی، مراقبت و توسعه بودجه و مدیریت آنچه مایکل خودکفایی "نیروی هوایی کوچک اما توانا" می خواند، ارتقا دهد. در همین حال، پیلوت های افغانستان آموزش خواهند دید تا هنگام وقوع حوادث طبیعی، عملیات خروج آسیب دیدگان را انجام دهند.

مایکل می گوید که یکی از چالش ها، یادگیری انگلیسی توسط [فقط] نیمی از نیروی هوایی است. او یادآور شد که استخدام نیروی هوایی در کشوری که فقط 31 درصد مردم آن به زبان مادری خود سواد خواندن نوشتن دارند، کار دشواری است. برنامه آموزش نیروی هوایی به مدیریت جنرال مایکل اکنون هفت کورس آموزش انگلیسی دارد که حدود 420 شاگرد در آن شرکت می کنند.

مسئله امنیت در شش منطقه آموزشی افغانستان، یکی دیگر از نگرانی های برنامه آموزش نیروی هوایی است؛ به ویژه آن که حملات و تهدیدات، تلاش مربیان را کمرنگ می کند و آنان را مجبور می نماید به تامین امنیت بپردازند. مایکل می گوید: "هر قدر که ما به این گونه ماموریت های نظامی بپردازیم، به همان پیمانه برنامه آموزشی ما کاهش می یابد".

یکی دیگر از نگرانی ها این است که آیا اردوی افغانستان می تواند با بودجه سالانه حدود 600 تا 620 میلیون دالر برای نیروی هوایی خود مدارا کند؟ مایکل می گوید که این مسئله برای برنامه آموزش نیروی هوایی معنادار است و جنرال دانفورد در مورد آن با حکومت افغانستان گفتگو می کند.

جنرال مایکل می گوید: "ما 15 تا 20 درصد این بودجه را مصرف خواهیم کرد؛ [اما] ما اکنون نیاز داریم که بدانیم آیا این بودجه دوامدار است؟".

علیرغم تمام این مشکلات، جنرال مایکل می گوید که نیروی هوایی افغانستان در بسیاری از زمینه ها در حال شگوفایی است. او می گوید خروج مصدومان از یک حادثه که سه روز طول می کشید، حالا در سه یا چهار ساعت امکان پذیر است. جنرال مایکل می گوید که اخیرا 300 روستانشین که با خطر سیلاب مواجه بودند، توسط پیلوت های افغانستان از محل بیرون کشیده شدند.

نیروی هوایی افغانستان همچنان می تواند زمینه را برای بخش خصوصی هوانوردی آماده کند؛ یعنی زیرساخت ها در این بخش می تواند افغانستان را برای جذب سرمایه های خارجی کمک نماید. مایکل می گوید: "هوانوردی شما را به جهان وصل می کند".