مهاجران در شهر شمالی فرانسه در کریکت افتخار آفریدند
۱۳۹۶ مهر ۲۷, پنجشنبه
سن اومر شهری کوچک در ۴۰ کیلومتری جنوب بندر کاله است؛ جایی که بسیاری از مهاجران اطراق می کنند تا قاچاقی به بریتانیا بروند. مثل خیلی از شهرهای اروپایی، ادغام اجتماعی مهاجران برای این شهر کوچک نیز یک چالش بزرگ است.
اما این شهر فرانسوی سپاسگزار تازه واردان است. مهاجران این شهر را به مرکز برتری کریکت تبدیل کرده اند؛ در کشوری که فوتبال و راگبی در آن تسلط دارند.
این شهر کوچک زمانی توانست در دنیای ورزشی فرانسه برای خودش زمینی تازه بیابد که گروهی از مهاجران تازه وارد از افغانستان و پاکستان، با لباس های رنگی تیم کریکت سن اومر با نام "اس او سی سی اس" عنوان قهرمانی جام منطقه ای "هوتس د فرانس" را برای این شهر کسب کردند.
عبدالله عثمانخیل یکی از ورزشکاران افتخار آفرین برای تیم کریکت این شهر با موهایی کوتاه و ریشی منظم گفت: «من نمی دانستم که اینجا هم مردم کریکت بازی می کنند». عبدالله از شمال افغانستان است.
وقتی که این ورزشکار ۲۱ ساله کشور جنگزده اش را ترک کرده و با "پای پیاده، قطار، لاری و موتر" خودش را به فرانسه رساند، قلبش برای رسیدن به بریتانیا می تپید. اما رویایش برای رسیدن به یک زندگی نو در کشور اربابان کریکت با کانالی عظیم و تقریبا غیرقابل عبور روبرو شد؛ کانال مانش، جایی که عبور از آن و رسیدن به بریتانیا این روزها بسیار دشوار و خطرناک است.
شش ماه تلاش هر روزه عبدالله برای عبور از کانال به وسیله لاری و عبور از دریای کاله به نتیجه ای نرسید. وقتی که کمپ غیرقانونی "جنگل" توسط دولت فرانسه بسته شد و مهاجرانش در کمپ های سراسر کشور تقسیم شدند، سرپرستی عبدالله عثمانخیل به یک خانواده میزبان سپرده شد تا به مکتب برود، درس بخواند و انجنیر برق شود.
عبدالله گاهی خاطرات دوران نوجوانی اش را در کشور زادگاهش به یاد می آورد. یکی از آنها خاطرات مشترک ۱۶ سالگی اش با هم تیمی اش اوریاخیل شاهد است.
حدود ۳۰ مهاجر از افغانستان و پاکستان که ۱۵ تا ۳۲ سال عمر دارند، به کلوپ کریکت شهر سن اومر پیوسته اند. این کلوپ هنوز هم از میان مردم محلی عضو می پذیرد و برای برخی ها مثل جوانترین عضوش اوریاخیل شاهد "مثل خانواده" است. وی گفت: «اینجا برای همه است، برای فرانسوی، افغان و یا دیگران».
اما تجمع این مهاجران در اطراف زمین راگبی این شهر ۱۶ هزار نفری باعث خوشحالی همه مردم نیست؛ شهری که در شمال فرانسه و مرکزیت حزب «جبهه ملی» ضد مهاجرت موقعیت دارد.
نیکولاس روچاس یکی از دستیاران رضاکار برای کمک به ادغام اجتماعی مهاجران گفت: «برخی اوقات توهین می کنند، مستقیما به من و یا به باشگاه». فشار برای اخراج این بازیکنان مهاجر بیشتر از هر زمان دیگری حاد شده است.
نیکولاس افزود: «به عنوان یک باشگاه ورزشی با پناهجویان جوان، ما باید وظیفه ای بزرگتر داشته باشیم که هم در زمین بازی و هم در خارج از زمین بازی الگو باشد». تاکنون دیده می شود که هم بازیکنان و هم رضاکاران و اعضای بورد تیم برای تحقق این امر تلاش مشترک می کنند.
همه اعضای این تیم دارای سقفی بالای سرشان هستند؛ یا مکتب می روند یا کار می کنند. آنها لباس باشگاه شان را با غرور همه جا می پوشند. این تیم فقط یک سال پس از ایجادش توانست عنوان قهرمانی کریکت منطقه ای را بگیرد و به ردیف تیم های دسته سوم کشور صعود کند.
با این همه باشگاه "اس او سی سی اس" تصمیم گرفته که فعلا از اشتراک در لیگ های بزرگ اجتناب کند. می خواهند اول بازی شان را خوب تر کنند و یک زمین کریکت مناسب داشته باشند که برای اوایل سال ۲۰۱۸ برنامه ریزی شده است.
با توجه به شهرت این بازیکنان مهاجر در پی پیروزی منطقه ای، اعتماد به نفس تیم بیشتر شده است. اوریا خیل گفت: «اگر خدا خواسته باشد، بهتر هم بازی می کنیم».
روچاس که کریکت را برای کمک به این مهاجران یاد گرفته، امیدوار است که بتواند تحمل کند. وی گفت: «برای هر باشگاه ورزشی چالش ها برای سال ها ادامه دارند. بازیکنان ما جوان هستند که یک امتیاز است. اما مشکل این است که کریکت در فرانسه بازی کمتر شناخته شده ای است».
قبل از این نیز در کشورهای دیگر اروپایی از جمله آلمان مهاجران افغانستان و پاکستان باعث شده اند که تیم های کریکت رشد خوبی داشته باشند و این ورزش که در جنوب آسیا هواخواهان زیادی دارد، در اروپا نیز علاقمندان بیشتری پیدا کند.
Rsh/Ah (AFP)