هدف از مذاکرات صلح، کسب امتیاز است

اما، آلمان چه نقشی می تواند در روند مصالحه دولت افغانستان بازی کند؟ افکار عمومی این کشور مخالف ادامه جنگ در افغانستان است و به نظر می رسد، ماموریت افغانستان که بزرگ ترین ماموریت نظامی خارجی آلمان بعد از جنگ جهانی دوم است، بر دوش افکار عمومی این کشور سنگینی می کند.

پروفیسور یوخن هیپلر، کارشناس امور آسیای جنوبی و استاد دانشگاه بوخوم آلمان در گفتگوی اختصاصی با دویچه وله، گفت که آلمان در مساله مذاکره و مصالحه با طالبان، نقش اساسی و کلیدی ندارد. زیرا او باور دارد که آلمان از آن توانمندی برخوردار نیست که بتواند به تنهایی روند بحران در افغانستان را تغییر دهد.

به نظر این پروفیسور آلمانی، حکومت برلین به این باور رسیده است که مذاکرات سیاسی برای حل بحران افغانستان بی بدیل می باشد. آلمان می داند که برای بعد از سال 2014 که قرار است نیروهای خارجی افغانستان را ترک کنند، باید آمادگی گرفته شود و به این دلیل، به شکل فعالانه وارد میدان شده است. به گفته او، واشنگتن نیز از تلاش های برلین برای مذاکره با طالبان که از سال 2009 میلادی شروع شده است، حمایت می کند.

پروفیسور هیپلر می گوید آلمان با تمام اعتبار بین المللی اش می داند که بدون خواست ایالات متحده امریکا و حامیان طالبان، هیچ گونه نقشی را نمی تواند برای حل مشکل افغانستان بازی کند. او می افزاید: «اما آلمان با آنهم می خواهد به گروه های درگیر این چانس را بدهد که با یک دیگر داخل صحبت شوند».

اما او در مورد موثریت گفتگوهای گروه های درگیر در افغانستان دچار شک و تردید است: «تمام گروه هایی که در مذاکرات شرکت می کنند، یک هدف دارند و آن هم به دست آوردن امتیاز و پرستیژ است».

هیپلر به این باور است که در وضعیت کنونی طالبان برای حل بحران در این مذاکرات شرکت نمی کنند، بلکه می خواهند از این طریق به رسمیت شناخته شوند. طالبان وقتی که یک طرف مذاکرات را تشکیل بدهند، می خواهند به جهانیان نشان بدهند که یک گروه بی ارزش فراری نیستند و حل بحران افغانستان بدون آنها ممکن نمی باشد.

این کارشناس آسیای جنوبی تصریح می کند: «طالبان به حل بحران آن طوری که توسط امریکا پیشنهاد می شود، هیچ علاقه یی ندارند. بلکه به این باور هستند که واشنگتن دیر یا زود چاره یی جز کنار آمدن با آنها را ندارد. از سوی دیگر، حکومت افغانستان مساله صلح با طالبان را مطرح می کند تا استقلال خود از امریکا را به نمایش بگذارد».

اما به گفته او، حکومت کابل از هیچ لحاظ آمادگی و توانمندی صلح با طالبان را ندارد: «حکومت افغانستان ضعیف تر از آن است که بتواند شرایط جنگ یا صلح را دیکته کند».

هیپلر چنین بررسی می کند که برای حل بحران افغانستان، ایجاد یک حکومت قوی، کارآ و با اعتبار مردمی، مهمترین شرط می باشد: «تنها یک حکومت قوی می تواند طرف گفتگو با مخالفان داخلی و بازیگران بزرگ بین المللی باشد. در غیر آن، روشن است که "بحرانِ بحران" در افغانستان ادامه خواهد یافت».

دویچه وله

ویراستار: فرهمند