«مستقل شدن فرزند از والدین، به پدر و مادر خوشبختی می آورد»

براساس یک تحقیق دانشگاه هایدلبرگ آلمان به رهبری کریستوف بیکر و همکاران وی که در مجله اختصاصی «Plos One» منتشر شده است، همچنان آمده است که داشتن روابط زیاد اجتماعی برای سلامتی روان انسانها در سنین بالا از اهمیت خیلی بالایی برخوردار است. به ویژه در این زمینه روابط والدین با فرزندانی که از والدین جدا زندگی می کنند، نقش مهمی در این زمینه دارد. پژوهش هایی که در گذشته انجام یافته اند، نشان می دادند که فرزندان در ایام نوجوانی و زمانیکه هنوز در خانه مادر و پدر خویش زندگی می کردند، همچنان در اکثر اوقات موجب ناراحتی والدین نیز می شدند.

اکنون در پژوهش هایی که اخیراً صورت گرفته اند، بیکر و دانشمندان همکار وی، ضمن مطالعاتی بر محور زندگی ۵۵ هزار تن از ۱۶ کشور اروپایی که همه ۵۰ ساله و یا مسن تر از آن بوده اند، به این نتیجه رسیده اند که حضور اطفال در منزل والدین تا چه حد تأثیرات منفی بر روان و کیفیت زندگی والدین و تشدید افسردگی در آنان داشته است.

بر اساس این تحقیقات در زمان کودکی و نوجوانی فرزندان، والدین مجبور اند تا مصارف زیاد مادی و معنوی را برای تربیت و اعاشه آنان متقبل شوند. از بیخوابی گرفته تا مصرف پول و یا هم انصراف از تفریحات منحصر به خود آنان.

بنابر مطالعات مختلف، به طور میانگین والدین به تناسب افرادی که فرزند ندارند، از زندگی ناراض تر بوده اند. ابتلای مادران به بیماریهای ناشی از افسردگی یکی از موارد است که در این پژوهشها به آن اشاره شده است؛ به ویژه مادرانی که از حمایت کمتری در تربیت و حفاظت از فرزندان برخوردار اند.

بیکر و پژوهشگران همکار وی به این نتیجه رسیده اند که این وضعیت بعد از آنکه فرزندان از خانه بیرون می شوند و متکی به خویش می گردند، تغییر می کند. زیرا پس از جدایی فرزندان، به شبکه رابط میان والدین خویش مبدل می شوند و به این ترتیب سبب بهبود و افزایش کیفیت زندگی آنان می گردند.

بنابرگمانه زنی های پژوهشگران، در درازمدت احتمالاً والدین از حمایت فرزندان خود و ارتباط با آنها، سود می برند و آنهم بدون آنکه همه روزه مصروف توجه به فرزندان خود باشند. 

DPA/NF/SI