پيامد سنگين تروريسم بر زندگي مردم افريقا

در اين منطقه، از جهانگردي خبري نيست. فقدان امنيت، آدمربايي و مواردي از قتل، باعث شده است كه جهانگردان غربي از سفر به اين منطقه خودداري كنند.

منو اگلي، باشنده اين منطقه توضيح ميدهد كه تروريسم پيامدهاي سنگيني براي مردم اين منطقه داشته است. او شرح ميدهد كه تروريسم چگونه زيربناي زندگي اقتصادي طوارقيها را در شمال نايجريا ازبين برده است: ”در ميان ما، انسانهاي زيادي هستند كه از درآمد ناشي از جهانگردي زندگي مي كردند: فرشندگان، و به خصوص راهنماهاي جهانگردان. شورش سال ۲۰۰۷ و پيامدهاي آن، آنها را خيلي وحشت زده كرد. زيرا براي اين مردم امكانات كمي وجود دارد که به كار ديگري اقدام كنند. تعداد زيادي از آنها، رابطهاي با شورشيها نداشتند، و هيچگاه جنگ نكرده اند. و حالا، آنها بيکار هستند”.

آنچه كه منو، ”شورش دومي” مينامد، در سال ۲۰۰۷ آغاز شد: حمله خشونتبار بر پستههاي پليس و ارتش، برخورد ميان شورشيان و سربازان. شمال نيجريا ناامن شد. البته اين شورش كه حكومت از آن به عنوان شورش طوارقيها ياد ميكند، با مبارزات قبلي آنها براي بهبودي منطقه شان و مشاركت بيشتر در زندگي سياسي، تفاوت دارد. موج جديد خشونتها، بعد از سال ۲۰۰۷هيچ ربطي به خواستههاي سياسي طوارقيها ندارد. چنانچه اگلي ميگويد: ”انگيزه واقعي منازعه، طوارقيها نبودند. عامل اصلي آنهايي بودند كه ميخواستند از تجارت مواد مخدر و تجارت اسلحه سود ببرند. اينها بودند كه از مساله طوارقيها، به عنوان پوششي براي عمليات خشونتبار شان استفاده ميکردند. آنها فعاليتهاي خود را تحت اين شعار انجام ميدهند: بگذاريد در خدمت منافع طوارقيها مبارزه كنيم! بگذاريد براي منافع منطقه اغديس مبارزه كنيم!”.

اگلي كه خود نماينده پارلمان است، درست در همين راستا فعاليت ميكند. او نهاد عامالمنفعه غيردولتي را به نام ”هيدتامت” تاسيس كرده است و ميخواهد طوارقيها را در زمينه تعليم و تربيه و رشد و توسعه منطقه شان كمك كند. او از سالها به اين سو، در جهت مشاركت و نمايندگي بهتر از مردماش در پارلمان، احزاب و ديگر نهادهاي سياسي، مبارزه ميكند. اما او تاكيد ميكند كه هدف شورش سال ۲۰۰۷ دقيقا پيشرفت مردم در اين زمينهها نبود. براي اگلي، اوجگيري خشونتها از سال ۲۰۰۷ به اين سو، شكست بزرگ براي مردم و تمام سرزميناش بوده است و اساسات زندگي مردم را كه در غير آن نيز از فقر در عذاب بوده اند، نابود كرده است.

او ادامه مي دهد: ”تمام منطقه، به حوزه ناامن مبدل شده است. شورشيان پيشين تاهنوز در اينجا حضور دارند. تمام منطقه ماينگذاري شده است. بازيگران ديگر، در اينجا نفوذ شان را گسترش ميدهند”.

اين بازيگران كيها اند؟ در تمام قاره افريقا گروههاي مختلف افراطي-اسلاميستي فعال هستند، و توسط تعداد زيادي از اين گروهها در هفتهها و ماههاي اخير، عمليات تروريستي صورت گرفته است.

از پنج سال به اين سو، در شمال افريقا گروه طالبان به نام ”بوكو حرام” فعال هست. "بوکو حرام" به مفهوم "آموزش حرام است" ميباشد. ميان دولت فدرال بوچي و منطقه اغديس، زادگاه اگلي، به طول ۱۰۰۰ كيلومتر،هيچ كنترولي وجود ندارد.

تمام منطقه صحرا، از جنوب الجزاير تا نايجريا، ساحه فعاليت گروههاي ”القاعده در مغرب” است كه از سال ۲۰۰۶ ناامني در آنجاها حكمفرما است. در شرق قاره افريقا، دولت شكست خورده سوماليا، تروريستهاي اسلاميست را در مناطق همسايه اعزام ميكند. به تازگيها عمليات خونين تروريستي اوگاندا را به لرزه درآورد.

افريقا، منطقه ايدهآل براي تروريستهاي بينالمللي است. در سوماليا مانند افغانستان، پاكستان و يمن، شبكه القاعده تلاش ميكند از ضعف دولت مرکزي، به نفع خود استفاده كند.

شيفر/ حسين مبلغ

ويراستار: عارف فرهمند