کسی به تیرباران یک زن اعتراض نمی کند

طالبان که حین تیرباران این زن جوان فریاد شادی و الله اکبر سر می دادند، با توجه به خشم مردم نمی خواهند مسوولیت این اقدام را به عهده بگیرند.

زنی جوان جلوی چشمان باشندگان قریه تیرباران می شود. برخی هلهله می کنند و دیگران با کنجکاوی تنها نظاره گر هستند. اما هیچ کس اعتراض نمی کند. به این ترتیب معلوم می شود که طالبان ده سال پس از براندازی حکومت شان هنوز هم آن قدر قوی هستند که قوانین خود را در افغانستان اجرا کنند. این اعدام در انظار عامه دو هفته پیش در ولایت شمالی پروان اتفاق افتاد که حتی یک ساعت هم با کابل فاصله ندارد.

بسیاری از مردم افغانستان در حالت شوک به سر می برند. آن ها احساس می کنند که به دوره حاکمیت طالبان در اواسط سال های 90 برگشته اند. سمیه رامش، خانمی از ولایت هرات می گوید: «من خودم از زمانی که این خبر را شنیدم، در شوک قرار دارم. واقعاً نگران آینده زنان افغانستان هستم. این که تا کی و تا کجا تبعیض جنسیتی وجود دارد، تا کجا خشونت علیه زن وجود دارد و چرا جامعه ما ساکت است و هیچ عکس العملی را ما نمی بینیم. صدها زن کشته می شوند یا مجبور به خودکشی می شوند، ولی هیچ صدایی از هیچ جا بلند نمی شود».

شیما صدیقی، فعال حقوق زن در ولایت جنوب غربی نیمروز نیز از این هراس دارد که موفقیت های به دست آمده در زمینه حقوق زنان در خطر باشد: «طالبان به نحوی می خواهند زنان را بدنام بسازند تا آنها داخل خانه بمانند، تا که وحشتی در جامعه بیندازند و دیگر زنان جرئت نکنند بیرون بروند از خانه و در اجتماع ظاهر شوند».

مصطفی، یکی از ساکنین ولایت شمالی بلخ نیز می پرسد که طالبان تا کی می خواهند مردم را زجر بدهند و به قتل برسانند و این دوره بالاخره باید به پایان برسد: «به نظر من این عملی را که طالبان انجام دادند، غلط است. من بسیار احساس ناراحتی می کنم».

سازمان های حامی حقوق زنان و اتحادیه های زنان نیز اعدام این زن جوان در پروان را محکوم کرده و طالبان را متهم کردند که از زنان «به حدی سادیستی نفرت دارند». اصیله وردک از «شبکه زنان افغان» این سوال را مطرح می کند که قانون طالبان چرا فقط بر زنان باید اعمال شود؟

وردک می افزاید: «براساس منطق طالبان زنا یک عمل غیراخلاقی است که مجازاتش مرگ است. اما زنا دست کم مربوط به دو تن می شود. چرا در پروان تنها این زن مجازات شده است؟».

جزییات و دلایل این اعدام که در پروان در ملاءعام انجام شده است، هنوز روشن نیست. مقام های محلی در گفتگو با دویچه وله تایید کردند که براساس اطلاعات آن ها، طالبان مسوول این اقدام هستند. به گفته آن ها قریه قول زیر در ولسوالی شینوارغوربند یک محل دورافتاده است که به مرکز گروه های مختلفی از طالبان تبدیل شده است. گفته می شود که مقام های ارشد طالبان با این زن جوان روابط جنسی داشته اند و با اعدام این زن جوان سعی شده از بدنامی گروهی از طالبان جلوگیری شود. طالبان گرچه از این کار استقبال کردند، اما گفتند که هیچ دخالتی در آن نداشته اند.

فوزیه کوفی، یکی از فعالان حقوق زن و نماینده پارلمان در کابل از حکومت افغانستان خواست که مورد «جنایت پروان» به سرعت روشنگری کند: «آقای کرزی باید یک هفته وقت خود را به دوسیه های قضایای خشونت علیه زنان اختصاص بدهد که در پنج شش ماه اخیر اتفاق افتاده است. اول این که در دستگیری عاملین باید اقدام صورت بگیرد و به شکل علنی – به شکلی که این خانم اعدام شد – قصاص شوند، مجازات شوند».

حکومت افغانستان اعدام پروان را محکوم کرد و آن را «بی رحمی غیرانسانی» طالبان خواند. صدیق صدیقی، سخنگوی وزارت داخله افغانستان به دویچه وله گفت که مقام های دولتی هرکاری را که از دست شان برمی آید انجام می دهند تا قاتلان این زن جوان را دستگیر کنند. صدیقی به این سوال که آیا اشخاصی که هنگام تیرباران این زن فریاد شادی سر داده اند، محاکمه می شوند، پاسخ دقیقی نداد و فقط گفت: «به مقام های دولتی دستور داده شده که در مورد جنایت پروان به بررسی دقیق بپردازند».

رتبیل شامل آهنگ/ مهرنوش انتظاری

ویراستار: عارف فرهمند