آیا حمید سوریان داوطلبانه کناره‌گیری کرد؟ • گفت‌وگو با علی اکبر دودانگه
۱۳۹۰ شهریور ۴, جمعه
برای شنیدن مصاحبه با علی اکبر دودانگه، این‌جا را کلیک کنید.
دویچه وله: آقای دودانگه در آستانه‌ی مسابقات قهرمانی کشتی جهان در استانبول، اخبار کشتی فرنگی به‌ویژه از ایران جامعه‌ورزش ایران را کمی به فکر برده است. ماجرای برکناری یا کناره‌گیری حمید سوریان از تیم ملی کشتی فرنگی از چه قرار است؟ آیا او واقعاً وادار به کناره‌گیری به اصطلاح داوطلبانه شده، یا این که خودش نخواسته در تیم ملی حضور داشته باشد؟
علی اکبر دودانگه: اطلاعاتی که من کسب کردم، صحبت از خستگی حمید سوریان بوده است. علی‌رغم این که ایشان پارسال در مسابقه جهانی که طلا گرفت، جور نبود که ایشان بلافاصله در یک ماه دو بار وزن کم کنند. فکر می‌کنم ایشان قهرمان بزرگی است و این حق را دارد که در هر مسابقه‌ا‌ی بخواهد شرکت کند یا شرکت نکند. این تصمیمی‌ست که خود این کشتی‌گیر گرفته است.
او شش، هفت سال است که در سطح قهرمانی کار می‌کند و فکر می‌کنم شرایطش خیلی سخت بوده. سوای این که در کشتی قهرمانی کار می‌کند، هر بار برای رسیدن به وزن مناسب مشکل زیادی دارد. آقای بنا [مربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران] گفته است که [این تصمیم] با هماهنگی ایشان بوده. یکسری حاشیه به این موضوع چسبانده‌اند؛ همیشه چنین چیزی در ایران وجود داشته. به نظر من هم یک استراحت برای حمید سوریان تا قبل از المپیک فکر می‌کنم لازم باشد.
پس به نظر شما حمید سوریان مجبور و وادار به کناره‌گیری به اصطلاح داوطلبانه نشده؟
من با تماس گرفتم، با هم (سوریان و بنا) تصمیم‌شان بوده. می‌دانید که حمید سوریان هرچه دارد از محمد بنا دارد. همیشه خودش هم گفته است. این دو خیلی هم باهم هماهنگ هستند، تصمیم‌گیری‌های‌شان هم با هم است. فکر نمی‌کنم جدا از این مسئله‌ای بوده باشد.
در رسانه‌های ورزشی داخل ایران همچنین منتشر شده بود که حمید سوریان با کشتی‌گیر هم‌وزنش حاجی‌پور که رقیب‌اش هم هست و حالا جانشین او هم خواهد بود در مسابقات قهرمانی جهان، در تمرینات برخورد فیزیکی داشته. آیا این موضوع هم می‌تواند دلیلی باشد برای خداحافظی حمید سوریان از تیم ملی کشتی فرنگی ایران؟
این مسائل همیشه وجود دارد. در یک اردو هفتاد یا هشتاد نفر از استان‌های مختلف حضور پیدا می‌کنند. هر کسی یک نظری دارد. بالاخره این مسائل عادی است. متاسفانه جراید ما همیشه می‌خواهند مسائل را بزرگ کنند. این چیز عادی است. هم در کشتی آزاد وجود داشته از قبل و هم زمانی که ما خودمان کشتی می‌گرفتیم وجود داشته.
فکر نمی‌کنم که این مسئله باعث شده که چنین اتفاقی بیافتد. من احساس می‌کنم که این تصمیم تصمیمی بود که خود حمید سوریان از قبل هم می‌خواست آن را بگیرد.
آقای دودانگه شما در عمق و بطن ورزش ایران هستید. برای ورزش ایران افتخارآفرینی کرده‌اید در عرصه‌ی بین‌المللی. اما نکته‌ای که وجود دارد و باعث تعجب تمامی ورزش‌دوستان ایران است، این است که یک انرژی منفی همیشه به دنبال تخریب قهرمانان ملی ایران است. چرا جامعه ایران قدر قهرمانان ملی‌اش را نمی‌داند؟
این بحث بحثی‌ست که خود افراد، مثل حمید سوریان، باید جواب دهند. من فکر نمی‌کنم آن طوری هم که شما می‌گویید تخریب قهرمان وجود داشته باشد. خود قهرمان بالاخره تا حدودی حق انتخاب دارد و این طور نیست که بخواهند تخریب‌اش کنند. من فکر می‌کنم که قهرمان‌سالاری نیست در مملکت ما. این که یکی قهرمان شود و هر کاری دوست داشته باشد... چنین چیزی امکان ندارد. در هیچ رده‌ای وجود ندارد.
پارسال هم در کشتی آزاد ما این مسئله را داشتیم. بحث، بحث رضا یزدانی بود. قرار بود ایشان تحت فرمان کادر فنی و اردو و مقررات قرار بگیرد، اما خواست قرار نگیرد. این مشکل شخصی خودش است. ولی بعد همه می‌گویند تخریب قهرمان صورت گرفته است. فکر نمی‌کنم چنین چیزی باشد. اگر ]ورزشکاران[ در کشتی فرمانبر نباشند و نظم و انضباطی در اردو وجود نداشته باشد، این برای کشتی‌گیرهایی که جوان هستند و وارد اردو می‌شوند، فکر می‌کنم بدآموزی داشته باشد.
مشکلی که در این روزها درباره‌ی وضعیت اردوی تیم‌های ملی کشتی ایران بیان شده، برگزاری تمرینات برای کشتی‌گیران در سالن‌های کوچک، بدون پنجره به بیرون و همچنین با دستشویی و دوش‌های کثیف است. چرا برای افتخارآفرینان کشتی ایران یک سالن مناسب و تمیز در نظر نمی‌گیرند؟
گلایه‌های ما هم همیشه در همین رابطه بوده. همیشه کم‌ترین توجه‌ها را در مملکت به کشتی داشته‌اند و همیشه پول مملکت، پول ورزش خرج فوتبال شده. ما این را بارها گفته‌ایم. تمام نگاه‌ها، تمام خواسته‌ها همیشه در مسابقات جهانی و المپیک متوجه کشتی است، اما تمام پول را خرج فوتبال می‌کنند. این یکی از ضعف‌های بزرگی‌ست که ما همیشه گفته‌ایم.
متأسفانه یک سری از بچه‌های فرنگی‌کار که اصرار دارند در مجموعه‌ی انقلاب تمرین کنند، رفتند و گفتند آن قدر فضا بد بوده و آن قدر جا بد بوده که حتی یکروز هم تیم ملی فرنگی نتوانسته اردو را ادامه دهد و دوباره به خانه کشتی برمی‌گردد. خانه کشتی محدودیتی دارد برای اردوهای تیم ملی و ]تمرینات[ سه رده نوجوانان، بزرگان و بزرگسالان را برگزار می‌کند. ما باید این‌ها را درست کنیم. متأسفانه همه جمع می‌شوند یکجا.
بله، خانه کشتی پنج تا تشک دارد، یک رستوران دارد، یک اتاق دارد و دو پنجره. کشتی‌گیری که در سطح دنیا کشتی می‌گیرد، فکر می‌کنم برایش خسته‌کننده است. این است که باید مسئولین فکری کنند و جایی را اختصاص دهند که در شأن و شخصیت قهرمانان المپیک و قهرمانان جهان و بزرگسالان باشد.
علی‌رغم تمامی محدودیت‌هایی که الان به آن اشاره کردید، چه چشم‌اندازی را می‌بینید برای تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران در مسابقات قهرمانی جهان که در ماه سپتامبر در استانبول برگزار می‌شود؟
ما امسال سال سختی را در پیش روی داریم. چون [رقابت‌ها برای کسب] سهمیه المپیک است و همان طوری که دنیا کار می‌کند، بچه‌های ما هم خوب کار کرده‌اند. نمی‌توانیم صددرصد هیچ پیش‌بینی‌ای کنیم. من نظرم درباره‌ی کشتی آزاد است؛ ما یکی دوتا چهره‌ی جدید در کشتی آزاد امسال پیدا کرده‌ایم. مثلاً در وزن ۸۴ کیلوگرم آقای گودرزی آمده و در ۹۶ کیلوگرم رضا یزدانی هست که پارسال نبوده. من فکر می‌کنم تیم ما نسبت به سال پیش قوی‌تر است.
در رابطه با کشتی فرنگی و با این اتفاقاتی که افتاده است، فکر نمی‌کنم مشکل خاصی پیدا شود. چون آقای محمد بنا در این چند سال جوری کار کرده است، که فکر نمی‌کنم با یکی دو وزن اتفاقی بیافتد، چون نفرات دوم [هر وزن] خیلی نزدیک به نفرات اول‌اند. من به هر دو تیم‌مان امیدوارم.
مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان
تحریریه: پارسا بیات